Vazgeçtim artık beklemiyorum.Dönsen de bir gün bana bir anlamı kalmayacak evet.Ansızın bir gece benden gittiğin gibi bende seni terk ediyorum kendi içimde.Üzülse de kırılsa da yüreğim belki de umut besledi ama kırdım attım içimde sana uzanmaya çalışan bütün dallarımı...Açmayacak artık yalancı baharına aldanıp çiçeklerim, hazana vursa da kabulüm; her mevsimi zamanında yaşamayı öğrenecek gönlüm...
Sen benim için bir limandın evet ve ben uçsuz bucaksız denizlerde yorgun düşmüştüm.Limanına yaklaştığım zaman dünyanın sonuna geldiğimi düşünmüştüm. Senden başka son yoktu, yolculuğum sende son bulmuştu.Kıyılara vurmuştum çoğu zaman yanlış seçimlerimde.Adalara atılan sahipsiz şişe içindeki mektup gibi sıkışıp kalmıştım.Senin kıyılarına vurduğum zaman her şeyi unutmuştum.Ama şimdi yine tek başınayım.Seninle bir fırtınaya bile dayanamadık.Kendinden gitmem için halatlarımı her zaman gevşek bıraktın.Ve bir gece o anlamsız med-cezir de kıyılarından ayrıldım..
Kim bilir yolculuğun sonu ne zaman gelecekti nasıl başlanıldığı bile hatırlanamazken.Biz seninle hiçbir zaman tam anlamıyla sevgili olamadık bir yanımız hep eksik hep yaralı kaldı.Gizlerimizin içinde kendi kendimize verdiğimiz savaşların sonunda topladığımız ganimet oldu sevgimiz.Kim kimden ne koparırsa kar saydı belki de aldığımız yaraları hiç düşünmedik; hiç sarıp sarmalamadık.İç kanamaya yol açan bitmiş aşkların acısı bizi daha imkansız kıldı birbirimize..
Artık bakmıyorum sağıma soluma ; ne var ne yok diye umurumda değil. Yeni cumhuriyetler kurmaya çalışıyorum içimde yaşadığım savaşın hezimetiyle. Mümkün olursa eğer senden tek bir iz bile bırakmamak için büyük yıkımlar başlattım yüreğimde. Afetlerin en büyükleri yaşanıyor, yağmur yağıyor şansıma; arkandan kalanlar silinip gitsin diye...
Yalan olan her şey şimdi daha güzel ve gerçek.Bana söylediğin yalanlarının aslında gerçeklerinin süslenmiş bir betimlemesiydi anlıyorum şimdi.Benim de yalanlarım oldu evet seni yok etmemek için kendime söylediğim yalanlar ve seni mutlu kılmak için söylediğim yalanlar.Yalan diyip de geçme sakın; nice insanlar var bunlarla mutlu olmayı başardılar.Biz sadece yalanlarımızda kaybolmayı tercih ettik gerçeklerin sükunetinde. Keşke bu kadar yalan olmasaydı gerçek olabilecek sevgimizde..
Tozdun, buluttun, kasırgaydın ve esip kavurdun yine de her halinle. Sözcüklerin birbirleriyle dans ederdi bir şeyi anlatmaya çalıştığın zamanlarda. Her gece biterdi dilinde sevgin her sabah coşkun bir nehir gibi akardın gözlerime...Sana asla dur diyemedim evet ama artık yorgun bir savaşçı gibi benim de sözlerim.Dudaklarımdan artık hak ettiğin sözcükler dökülüyor hak ettiğimi duymak istediğim için..
Şimdi vazgeçtim artık beklemelerden.Sen benim kaçırdığım son sevgi otobüsümsün ve asla geri dönmeyeceksin.Dönsen de ben biletimi yırtıp attım artık o sinirle.Keşke sana sallanan eli, çalınan o ıslığı duyup görebilseydin.Ansızın gittiğin gibi benden şimdi bende yavaşça gidiyorum senden.Önce çiçeklerimi kuruttum, limanından ayrıldım, ganimetimi aldığım gibi yerine bıraktım, cumhuriyetim için yeni reformlar başlattım, ve afetlerimi sayısız yıkımlara teslim ettim.İyide olsa kötüde olsa bütün yalanları kaldırdım hayatımdan.Sözcükler öylesine çıkıyor artık dudaklarımdan ve ben yeniden hayatla barış imzalıyorum.
Seni de açılmamak üzere sonsuza dek kapatıyorum...yeni savaşlarında sana bol kazançlar bende alabileceğin bir canım var...
Sen benim için bir limandın evet ve ben uçsuz bucaksız denizlerde yorgun düşmüştüm.Limanına yaklaştığım zaman dünyanın sonuna geldiğimi düşünmüştüm. Senden başka son yoktu, yolculuğum sende son bulmuştu.Kıyılara vurmuştum çoğu zaman yanlış seçimlerimde.Adalara atılan sahipsiz şişe içindeki mektup gibi sıkışıp kalmıştım.Senin kıyılarına vurduğum zaman her şeyi unutmuştum.Ama şimdi yine tek başınayım.Seninle bir fırtınaya bile dayanamadık.Kendinden gitmem için halatlarımı her zaman gevşek bıraktın.Ve bir gece o anlamsız med-cezir de kıyılarından ayrıldım..
Kim bilir yolculuğun sonu ne zaman gelecekti nasıl başlanıldığı bile hatırlanamazken.Biz seninle hiçbir zaman tam anlamıyla sevgili olamadık bir yanımız hep eksik hep yaralı kaldı.Gizlerimizin içinde kendi kendimize verdiğimiz savaşların sonunda topladığımız ganimet oldu sevgimiz.Kim kimden ne koparırsa kar saydı belki de aldığımız yaraları hiç düşünmedik; hiç sarıp sarmalamadık.İç kanamaya yol açan bitmiş aşkların acısı bizi daha imkansız kıldı birbirimize..
Artık bakmıyorum sağıma soluma ; ne var ne yok diye umurumda değil. Yeni cumhuriyetler kurmaya çalışıyorum içimde yaşadığım savaşın hezimetiyle. Mümkün olursa eğer senden tek bir iz bile bırakmamak için büyük yıkımlar başlattım yüreğimde. Afetlerin en büyükleri yaşanıyor, yağmur yağıyor şansıma; arkandan kalanlar silinip gitsin diye...
Yalan olan her şey şimdi daha güzel ve gerçek.Bana söylediğin yalanlarının aslında gerçeklerinin süslenmiş bir betimlemesiydi anlıyorum şimdi.Benim de yalanlarım oldu evet seni yok etmemek için kendime söylediğim yalanlar ve seni mutlu kılmak için söylediğim yalanlar.Yalan diyip de geçme sakın; nice insanlar var bunlarla mutlu olmayı başardılar.Biz sadece yalanlarımızda kaybolmayı tercih ettik gerçeklerin sükunetinde. Keşke bu kadar yalan olmasaydı gerçek olabilecek sevgimizde..
Tozdun, buluttun, kasırgaydın ve esip kavurdun yine de her halinle. Sözcüklerin birbirleriyle dans ederdi bir şeyi anlatmaya çalıştığın zamanlarda. Her gece biterdi dilinde sevgin her sabah coşkun bir nehir gibi akardın gözlerime...Sana asla dur diyemedim evet ama artık yorgun bir savaşçı gibi benim de sözlerim.Dudaklarımdan artık hak ettiğin sözcükler dökülüyor hak ettiğimi duymak istediğim için..
Şimdi vazgeçtim artık beklemelerden.Sen benim kaçırdığım son sevgi otobüsümsün ve asla geri dönmeyeceksin.Dönsen de ben biletimi yırtıp attım artık o sinirle.Keşke sana sallanan eli, çalınan o ıslığı duyup görebilseydin.Ansızın gittiğin gibi benden şimdi bende yavaşça gidiyorum senden.Önce çiçeklerimi kuruttum, limanından ayrıldım, ganimetimi aldığım gibi yerine bıraktım, cumhuriyetim için yeni reformlar başlattım, ve afetlerimi sayısız yıkımlara teslim ettim.İyide olsa kötüde olsa bütün yalanları kaldırdım hayatımdan.Sözcükler öylesine çıkıyor artık dudaklarımdan ve ben yeniden hayatla barış imzalıyorum.
Seni de açılmamak üzere sonsuza dek kapatıyorum...yeni savaşlarında sana bol kazançlar bende alabileceğin bir canım var...
emeğine sağlık...