Bu sabah ?ok sinsiydim, kalkarken yataktan. Usulca s?z?ld?m, beyaz ?ar?afl? mabedimizden; halk?n aras?na. ??yle bir bak?nd?m sa??ma soluma… Kokular kalm??t? ak?amdan. Belki de, ?u yatakta s?rt? d?n?k uyuyan kad?ndan yay?lan.
Ne kadar da g?zel kokuyordu oysa d?n ak?am. Yakmad?m t?ts?, hayat?mda ilk defa. Yaln?zca tenini koklamak istedim… O’da musaade etti onu i?ime ?ekmeme. D?n ak?am o oldu nefesim, o oldu benim i?kim. Uyu?turdum kendimi onunla. Onu, uyu?tu?um kadar hissettim yaln?zca. Kad?n, uyu?turdu?u kadar a??k ediyordu. ??te bu y?zen yalvar?yordu, “l?tfen tek kad?n benmi?im gibi davran bana”. O da biliyordu, ve asl?nda merak etti?i, beni ne kadar uyu?turabildi?iydi. ??nk?, Kad?n, Uyu?turdu?u kadar a??k ediyordu.
Fakat ?u an, o koku yok bu odada. Ay?ld?m ben. Uyan! “Senden ay?ld?m. Ci?erlerimi terk ettin, hadi ?imdi git” dedim. Bakt? y?z?me… Ho? bir tebess?mle; Anneni mi ?zledin? Diye sordu birdenbire s?rt? hala bana d?n?k; ba??n? omuzunun ?zerinden ?evirip yan g?zle bakarak bana do?ru. ??te o zaman kald?m ?ylece. Bilmiyordum. Ama ?unu biliyordum; ci?erlerimi terk eden kad?n, bu sefer beynimdeydi. ?yleydi. O da biliyordu bunu. Kad?n, cevaps?z b?rakt??? kadar ?ekici oluyordu.
Fakat cevaps?z kalmaycak kadar ?ok ten koklam??t?m ben. ?a??rmayacak kadar iyi bilirdim o adam?, Freud denen. Uyan! “Senden ay?ld?m. Cevaplar? buldum; beynimi terk ettin, hadi ?imdi git” dedim. Durdu bir s?re ?ylece. O ?a??rm??t? bu sefer. Do?ruldu oldu?u yerde hemen, kad?ns? bir i?g?d?yle, ??plak bedeni belinden yukar? g?r?n?rken. Bakt? y?z?me sinsice. Ve d???nceleri seslendi; ?stedi?im zaman giderim ben! Dedi. O an bakakald?m ona ?ylece, itaatsizli?ine hayran. ?yleydim; Hayran. O da biliyordu bunu. Kad?n, isyan? kadar var olabiliyordu
Fakat hayranl???m uzun s?rmeyecek kadar ?ok ba??ms?za s?z ge?irmi?tim ben. Ay?ld?m hemen. Uyan! “Senden ay?ld?m. Hayranl???m? kaybettin. Hadi, art?k git” dedim. Sindirmek istedi kelimelerimi beyninde. Hafif?e yutkundu; g?zlerim onun ?zerinde. Narin bir gerdan? vard?, yumu?ak bir hareketle kafas?n? yana do?ru e?di. Ve durdu ?ylece… Ayn? anlayamad???m bir c?mle gibiydi. Okuduk?a okuyas?m geliyordu. Ve bir c?mle kadar da, bilge bir tavr? vard?. Ancak bir bilge, kelimelerimdeki yumu?amay? anlard?. O anlad?. “Git” emrinin ?n?nde, “?imdi” zarf? yoktu art?k. Do?ru anlam??t?. Yumu?amaya ba?lad???m? alg?lam??t?. ?yleydi; erkek yal?n bir varl?kt?, d???nceleri kelimelerine yans?rd?. O da biliyordu bunu; Kad?n, erke?in zihnini kelimelerinden g?rebilirdi.
Ve sonunda, yeniden burnuma kokular gelmeye ba?lam??t?. Uyu?uyordum.
Ve sonunda, yeniden benden bilge bir c?mle gibi g?r?nmeye ba?lam??t?. Cevaps?z kal?yordum.
Ve sonunda, yeniden ba??ms?z olacak kadar itaat etmemeye ba?lam??t?. Hayran oluyordum.
??nk?, o ?unu ?ok iyi biliyordu; “A?k’taki varl???, ne kadar kendi olarak kalabildi?inde sakl?yd?”
Ama bilmedi?i bir ?ey vard?. Hala uyuyordu. Ve ben onu uyand?ramayacak kadar korkuyordum.
??nk?, ben de ?unu ?ok iyi biliyordum;
Her sevgili, platonik bir kahramand? zihinde.
Hi? sevilmedi ki o beden ger?ekte
Zihindekineydi duyulan a?k ta, sevgi de
Hayallerimizi giyen bir bedendi o sadece
Hayaller i?reti durursa ?zerinde,
Al?yorduk k?yafetleri geriye,
Biz almadan ?nce, o olursa soyunan
Hayallerin i?i bo? kal?yordu birden,
??’te, buydu A?k denen,
Zihnimizin k?yafetlerine aranan bir beden,
Bir de hayaller, usanmayan k?yafet dikmekten
Ve art?k, benim verecek k?yafetim kalmam??t?. ??te bu y?zden, hi? uyanmamas? ikimiz i?in de, en iyisiydi…
Gitmem, bizim i?in en g?zeliydi,
Sabah, k?r uyan olur mu?
?zme beni... ?z?l?r?m tabii,
E?er uyand???nda g?r?rsen gitti?imi
Sabah k?r uyan olur mu?
?z?l?r?m ben, a?larsan gidi?ime,
Sabah, bakmadan kalk n’olur.
Sabah, koklayarak uyan emi,
Duyamazsan kokumu,
Gitmi?imdir belki,
A?ma g?zlerini olur mu?
Ne kadar da g?zel kokuyordu oysa d?n ak?am. Yakmad?m t?ts?, hayat?mda ilk defa. Yaln?zca tenini koklamak istedim… O’da musaade etti onu i?ime ?ekmeme. D?n ak?am o oldu nefesim, o oldu benim i?kim. Uyu?turdum kendimi onunla. Onu, uyu?tu?um kadar hissettim yaln?zca. Kad?n, uyu?turdu?u kadar a??k ediyordu. ??te bu y?zen yalvar?yordu, “l?tfen tek kad?n benmi?im gibi davran bana”. O da biliyordu, ve asl?nda merak etti?i, beni ne kadar uyu?turabildi?iydi. ??nk?, Kad?n, Uyu?turdu?u kadar a??k ediyordu.
Fakat ?u an, o koku yok bu odada. Ay?ld?m ben. Uyan! “Senden ay?ld?m. Ci?erlerimi terk ettin, hadi ?imdi git” dedim. Bakt? y?z?me… Ho? bir tebess?mle; Anneni mi ?zledin? Diye sordu birdenbire s?rt? hala bana d?n?k; ba??n? omuzunun ?zerinden ?evirip yan g?zle bakarak bana do?ru. ??te o zaman kald?m ?ylece. Bilmiyordum. Ama ?unu biliyordum; ci?erlerimi terk eden kad?n, bu sefer beynimdeydi. ?yleydi. O da biliyordu bunu. Kad?n, cevaps?z b?rakt??? kadar ?ekici oluyordu.
Fakat cevaps?z kalmaycak kadar ?ok ten koklam??t?m ben. ?a??rmayacak kadar iyi bilirdim o adam?, Freud denen. Uyan! “Senden ay?ld?m. Cevaplar? buldum; beynimi terk ettin, hadi ?imdi git” dedim. Durdu bir s?re ?ylece. O ?a??rm??t? bu sefer. Do?ruldu oldu?u yerde hemen, kad?ns? bir i?g?d?yle, ??plak bedeni belinden yukar? g?r?n?rken. Bakt? y?z?me sinsice. Ve d???nceleri seslendi; ?stedi?im zaman giderim ben! Dedi. O an bakakald?m ona ?ylece, itaatsizli?ine hayran. ?yleydim; Hayran. O da biliyordu bunu. Kad?n, isyan? kadar var olabiliyordu
Fakat hayranl???m uzun s?rmeyecek kadar ?ok ba??ms?za s?z ge?irmi?tim ben. Ay?ld?m hemen. Uyan! “Senden ay?ld?m. Hayranl???m? kaybettin. Hadi, art?k git” dedim. Sindirmek istedi kelimelerimi beyninde. Hafif?e yutkundu; g?zlerim onun ?zerinde. Narin bir gerdan? vard?, yumu?ak bir hareketle kafas?n? yana do?ru e?di. Ve durdu ?ylece… Ayn? anlayamad???m bir c?mle gibiydi. Okuduk?a okuyas?m geliyordu. Ve bir c?mle kadar da, bilge bir tavr? vard?. Ancak bir bilge, kelimelerimdeki yumu?amay? anlard?. O anlad?. “Git” emrinin ?n?nde, “?imdi” zarf? yoktu art?k. Do?ru anlam??t?. Yumu?amaya ba?lad???m? alg?lam??t?. ?yleydi; erkek yal?n bir varl?kt?, d???nceleri kelimelerine yans?rd?. O da biliyordu bunu; Kad?n, erke?in zihnini kelimelerinden g?rebilirdi.
Ve sonunda, yeniden burnuma kokular gelmeye ba?lam??t?. Uyu?uyordum.
Ve sonunda, yeniden benden bilge bir c?mle gibi g?r?nmeye ba?lam??t?. Cevaps?z kal?yordum.
Ve sonunda, yeniden ba??ms?z olacak kadar itaat etmemeye ba?lam??t?. Hayran oluyordum.
??nk?, o ?unu ?ok iyi biliyordu; “A?k’taki varl???, ne kadar kendi olarak kalabildi?inde sakl?yd?”
Ama bilmedi?i bir ?ey vard?. Hala uyuyordu. Ve ben onu uyand?ramayacak kadar korkuyordum.
??nk?, ben de ?unu ?ok iyi biliyordum;
Her sevgili, platonik bir kahramand? zihinde.
Hi? sevilmedi ki o beden ger?ekte
Zihindekineydi duyulan a?k ta, sevgi de
Hayallerimizi giyen bir bedendi o sadece
Hayaller i?reti durursa ?zerinde,
Al?yorduk k?yafetleri geriye,
Biz almadan ?nce, o olursa soyunan
Hayallerin i?i bo? kal?yordu birden,
??’te, buydu A?k denen,
Zihnimizin k?yafetlerine aranan bir beden,
Bir de hayaller, usanmayan k?yafet dikmekten
Ve art?k, benim verecek k?yafetim kalmam??t?. ??te bu y?zden, hi? uyanmamas? ikimiz i?in de, en iyisiydi…
Gitmem, bizim i?in en g?zeliydi,
Sabah, k?r uyan olur mu?
?zme beni... ?z?l?r?m tabii,
E?er uyand???nda g?r?rsen gitti?imi
Sabah k?r uyan olur mu?
?z?l?r?m ben, a?larsan gidi?ime,
Sabah, bakmadan kalk n’olur.
Sabah, koklayarak uyan emi,
Duyamazsan kokumu,
Gitmi?imdir belki,
A?ma g?zlerini olur mu?
.........