Akşamdan KaLma
Yorgundum...Bir o kadar da kıpır kıpırdı içimdeki kelebekler. Nedendi bu telaş, bil-m-iyorum
Soru işaretlerimle çıktım yola. Ayaklarım mı koşturuyordu, yoksa yüreğim mi? bil-m-iyorum
Öylesi tedirgindim ki
Sözlerini duymadığım
Müziği aklımda kalmayan
Güzel bir melodiydi kulağımda
Akşamdan kalan
Kalabalıktı-k, gülen gözler, şarkı söyleyen dillerin arasında
Yalnızdı-k-, yalnızlık kadar, suskundu-k-
Bir anda
Söndü tüm ışıklar
Müzik sustu
Kaybolmuştu kalabalık
Kırık bir resim düştü duvardan
Belirsizliklerin içinde
-Gözleri- -Gözlerindeki yüreği- düştü
Elindeki kadeh kadar buğuluydu
Dumanından tütsüleniyordu karmaşaları. O, onda değildi. Bu ilk de değildi ki onun için aslında.
Kopuk kopuk kelimelerde, yine bir şiirin içindeydi ve bir şehrin içindeydi yıkık dökük.
Anason kıyılarına çekilmişti...Firari bakışları - çekmişti işte
Göğsüne doldurduğu sisli umutları nasıl da çığlık çığlığa yuvarlanıyordu soluğunda: Bu kadar sessiz kalmamalıydı kaçırdığın gözleri. Diline gelmeyenleri, çoktan –çokça- gördüm onlarda.
Bahardın. Her ne kadar dikenli olsa da yolların, sadece sen kanardın. Canımı yakmak istemediğini biliyorum bu nedenle dallarındayım, tutmuyorsun beni. Kendini acıtman daha çok yakıyor içimi. Kapanışın zamana, yalnızlığa sarılışın daha çok ağlatıyor. Her şeysin aslında, içinde tüm hiçleri barındıran. –Sen de öyle- diye titreyen sesinde
Suskunluğusun sevdanın ya da adı(n) her neyse...
Kopuk kopuk kelimelerde, yine bir şiirde ve bir şehrin içindeydin yaşamın belkide son kırıntılarıyla. Oysa ekmek kokusu kadar gerçek –hayat-, hani bir melodiye birlikte koştuğumuz tuttuğun elim kadar gerçeksin bende.
Silkelen
Bahara renk veren can
Gözlerindeki perdeyi açma güneşe
Bırak uçurtmalar süzülsün baktığın yerde
Bırak dalgalar dinlensin kavgalarının ötesinde
Seslen
En sağır yürekler duysun
Şiirin lacivertinden sök siyahı
Umut damlat gözlerin gibi...
Silkelen
Nefesindeki seni çıkar ortaya
Bak ne kadar güçlüsün istersen
Daha da güçlü oluruz iki bedende tek yürek olduktan sonra...
Hatırla, kollarındayken tıka basa boğazıma doldurdum şarkıyı -Seninle bir dakika, mutlandırıyor beni....-
Bir adam-dı- köşesine çekilmiş, kalabalık içinde yalnızlığı daha kalabalık. Suskunluğunda fırtına olmak isterdim.Saçlarımı dağıtıp, rüzgarıma kapılman için..
İki kişilik soluklanmak, uyanmak için, kır artık şu zincirlerini can..korkusuzca gel.
Seninle bir dakika, mutlandırıyor beni.. bir dakika siliyor canım yılların özlemini..
Kadehin sende, senin bende sızdığın gibi.. hala akşamdan kalmayım
Aşk tanrıçası uyandırsana bizi...