Ne zaman yüreğimden silinmeye başlansa adın, sözlerinle kanatarak yeniden yazılıyor yüreğim boyunca…
Sonra yeniden çiziliyor kalbime yüzün, ellerin.
Yeniden başlıyorum seni sevmeye kaldığım yerden.
Hem de hiç akıllanmadan ve tekrarlayarak aynı yanlışlarımı.
Beni üzeceğini bile bile, yüreğimi zırhından kurtarıp düşüyorum peşine yeniden…
Sensizlik canımı öyle yakmış ki hasretinden daha büyük bir acı göremiyorum. Bu yüzden göze alıyorum tüm zorlukları.
Sensiz mutlu olmaktansa, seninle mutsuz olmak daha acısız geliyor kalbime.
Ve işte yeniden başlıyorum seni sevmeye tükendiğim yerden.
Ne kadar yaralansam da senin tarafından yeniden sunuyorum yüreğimi tüm çıplaklığıyla…
Yeniden kanat istersen açık yaralarımı, yeniden savur sevdamı yangınlara.
Korkusuzluğu sensiz kaldığım gecelerde öğrendim ben.
Seni özlediğim anlarda tanıdım sabretmeyi.
Sonunda yeniden düşeceksem yangınların koynuna, razıyım inan ki ben…
Bilsen ki seninle her yer cennetin yolu, sensiz dünya benim olsa yine YALNIZIM…
