Sen
Sevdanın bir çizgi ötesinde şiir
Aklın almadığı yerde duamsın da habersiz
Bi başına çıkmış gibi yola sokağın başında durup
Ardında saklı kalanlara mı bakarsın böyle
Sen
Kara bulutların ardında ebem kuşağı
Bir ucunda umut bir ucunda bahtın saadeti
Yalın ayak gidilesi köprünün sonunda asil
Ve tek başına mı yaşarsın içinde söyle
Sen
Aklı kara gönlü derya abdalım olası sesim
Sinemde yer edesi bir humma içinde çabanla
Çalmaya mahkum olduğun gönlümün bir yanında
Sadece aşkın diğerinde sen varken ben sana aç
Ve ben sana muhtaç kalmışken sen heybetinle karşımda
Öylesi bir abide misali duruşunla sanki bana zalim
Çilekeşliğime acıyıp hesap sormasan olmaz mı birde
Sen
Kah oralı derdimin burdaki çilesi sanki
Kah yaralı ciğerimin kanaması belki
Sen
Yuvasızlığımın ilacı olası şevkatinle
Aklıma girdiği anda sunduğun aşk-ı derya
Ve gönlüne hayran kalan gözümün feri
İçimde yaşattığım aşkın mimarı peri
Bu aşkın uğurda savaşan en büyük neferiyken
Sen
Zavallı olmayan bir berduşa şarap
Sen
En fazlasını avuçlarında sunan mihrap
Sen
Körolası talihin bir yanını etmişken harap
Ben senin için aciz kalmışlığımda ezik değilsem
Ben senin içinde yaşarken sende daha çok sevilsem
Ben bir bencil, ve bir kıskançlık kriziyimde sen bilmedin
Sen
Beni en tatlı rüyana alan ey güzel kadın
Aşkını uzat bana, ve koy dudaklarıma ne olur
Öpmek değil içmek isteyenim senin suyundan
Ey içindeki ateşten bir nefes aldığım
Ey uzak diyarlardan kalbine haber saldığım
Sen sevdanın çiçeği olarak kalasın ne olur
Yapraklarında açacağım ben unutma beni
Sesinde ses bulur aşk susmasın ne olur
Ayık kalayım sabaha kadar uyutma beni
Sen
Gecemin içinde puslu bir hayalsin şimdi
Ben
Sana uzanmakta geç kalmışım diye korkak
Elini tutmaktan ötesinide beklerim belki
Haydi kal salıcakla, sabahlar gerek geceye
Uyu yanı başımda bensiz, saçlarınla oynaşım
Kaşında kirpiğinde sitem kalbinle yoldaşım
Seni seviyorum
Sevdanın bir çizgi ötesinde şiir
Aklın almadığı yerde duamsın da habersiz
Bi başına çıkmış gibi yola sokağın başında durup
Ardında saklı kalanlara mı bakarsın böyle
Sen
Kara bulutların ardında ebem kuşağı
Bir ucunda umut bir ucunda bahtın saadeti
Yalın ayak gidilesi köprünün sonunda asil
Ve tek başına mı yaşarsın içinde söyle
Sen
Aklı kara gönlü derya abdalım olası sesim
Sinemde yer edesi bir humma içinde çabanla
Çalmaya mahkum olduğun gönlümün bir yanında
Sadece aşkın diğerinde sen varken ben sana aç
Ve ben sana muhtaç kalmışken sen heybetinle karşımda
Öylesi bir abide misali duruşunla sanki bana zalim
Çilekeşliğime acıyıp hesap sormasan olmaz mı birde
Sen
Kah oralı derdimin burdaki çilesi sanki
Kah yaralı ciğerimin kanaması belki
Sen
Yuvasızlığımın ilacı olası şevkatinle
Aklıma girdiği anda sunduğun aşk-ı derya
Ve gönlüne hayran kalan gözümün feri
İçimde yaşattığım aşkın mimarı peri
Bu aşkın uğurda savaşan en büyük neferiyken
Sen
Zavallı olmayan bir berduşa şarap
Sen
En fazlasını avuçlarında sunan mihrap
Sen
Körolası talihin bir yanını etmişken harap
Ben senin için aciz kalmışlığımda ezik değilsem
Ben senin içinde yaşarken sende daha çok sevilsem
Ben bir bencil, ve bir kıskançlık kriziyimde sen bilmedin
Sen
Beni en tatlı rüyana alan ey güzel kadın
Aşkını uzat bana, ve koy dudaklarıma ne olur
Öpmek değil içmek isteyenim senin suyundan
Ey içindeki ateşten bir nefes aldığım
Ey uzak diyarlardan kalbine haber saldığım
Sen sevdanın çiçeği olarak kalasın ne olur
Yapraklarında açacağım ben unutma beni
Sesinde ses bulur aşk susmasın ne olur
Ayık kalayım sabaha kadar uyutma beni
Sen
Gecemin içinde puslu bir hayalsin şimdi
Ben
Sana uzanmakta geç kalmışım diye korkak
Elini tutmaktan ötesinide beklerim belki
Haydi kal salıcakla, sabahlar gerek geceye
Uyu yanı başımda bensiz, saçlarınla oynaşım
Kaşında kirpiğinde sitem kalbinle yoldaşım
Seni seviyorum