Hasretlerin eşiğinde gecelerin karanlığı..

Her gece yeni özlemler büyütüyorum sana. Her gece, başka başka ıssızlıklar kendime, boşluğunda tenhaların.

Ne sesim değiyor sesine, ne de yüzüm yüzüne. Ama kokun mesken tutmuş tenimi yine.

Bir bilsen..

Sana ait hiç bir şeye dokunamıyorum saymadığım kaç zamandır, her şey kalıyor öylece oldukları yerde.

İliklerime işliyor ayazları yokluğunun, hasretler düşman bana, sarılıyorum, bedenim üşüyor hala.

Ateşlerde yakacağım sensizliği bu gece.
Külleri savrulacak, her biri başka bir köşeye.
Tozu bile kalmayacak, bir bir silinecek izleri.

Dilimde sevda sözcükleri, hiç söylenmemiş, hiç dillenmemiş, hep ertelenmiş.. Yarım kalmış şarkılar gibi.

Yüreğinden vuracak seni her yeminin hece hece, her biri ayrı bir yanından, kurşun gibi.

Dayan sancılarına varsa cesaretin. Bitip son bulduysa kendini kendi içinde mahkum edişlerin.

Başka tenlerin başka bilmediğim hikayelerini değil, kendi hikayemi istiyorum sadece.

Kendim ekleyip virgüllerini, noktalarını, kendim çizmek istiyorum ağaçları, yolları.

Sen, uçurumların kenarında bakarken uzaklara gözlerin, belki de bir an olsun dönsen ardına, orada sessizce bekliyor olacaklar sonsuzlukta aradığın mucizeler.

Bir gece vakti yavaş yavaş adımlarla gittiğin karanlık sokaklardan gel bana..

Gel de ışık ol gecelerime...

Sen bilmezsin..

Her ıssızlığımda, her karanlığımda tutulurcasına parlak bir yıldızın ferine, tutunup hayaline, avuttum sensizliğimi.

Belki de son demindeyim sevdanın. Sönmeden yanmalarım sana, gel de al üşüyen avuçlarımı sımsıkı avuçlarına..

Ateşlerde yakacağım yokluğunu bu gece.
Ben sende ben olacağım, kendimce hiç kimse