Orada oldugunu biliyorum. Konus benimle, lütfen konus… Söyleyeceklerimi dinlemen, duyman gerek. Açsana su kahrolasi telefonu!



Sanaydi bütün söylemlerim, anlayamadin mi? Her zaman yaptigim gibi seni izledim, bir de sen olmadigin zaman ardinda biraktigin boslugu. Hangisi kötü diyecek olursan, ikisi de kötü. Varsin aslinda, karsimdasin. Ama benim için yoksun. Ya da gerçegi, ben senin için yokum.



Karsimdasin iste, görüyorum. Varligini sadece gözlerim görüyor. Gözlerim, gözlerinin içinde kaybolmak istiyor. Ellerim, ellerini içinde hapsetmek istiyor. Tenim, teninin sicakliginda erimek istiyor. Yüregim, seni istiyor. Bedenim, seni istiyor, her seyiyle…



Yine varliginla yoklugun birbirine karisti. Oradasin, biliyorum. Ben sana göre varolmak için ne yapmaliyim söyler misin? Cevap ver bana!!. Neden açmiyorsun su telefonu? Ne olur, yalvariyorum sana.



- Yeter ya yeter, rahat birak beni!!

- Özlem, canim lütfen, lütfen beni dinler misin?

- Neyi dinleyeyim ya, neyi? Ben evli olsam, kocamla aramda sorunlar da olsa, onun baskalariyla görüsmesi beni çok kirar, üzer. Benim yüzümden de baskasi ayni seyi yasasin istemem.

- Ben seni akli basinda saniyordum ya…

- Sen evlisindeki neden bu, anliyor musun, bu!

- Ben birisi için var olan bir yuvayi yikacak kadar salak degilim güzelim.

- Olabilir, ben onu demiyorum. Yikilan yuvanin bir yerlerinde olmakta kötü.

- Senin ya da baskasinin bu konuyla hiçbir sekilde ilgisi yok. Bunu çevremdeki insanlar çok iyi biliyorlar. Bir yuvanin yuva olmasi için, içinde bir seyler olmasi lazim, bos olmamasi lazim.

- Evet.

- Iste bizde de bir sey yok, kalmadi. Ne diye onun hayati da benim hayatim da bu sekilde geçip gitsin. Mantikli olani, olmadigi yerde birakmak. Su anda oldugu gibi. Oldurmak için her seyin denendiginden emin olabilirsin. Ama olmayinca olmuyor. Bahaneler bitmez. Biri çözülse, baska biri çikar. Istekli, heyecanli, hevesli, yürekli olursan sorunlarla bas edebilecek gücü kendinde bulabilirsin. Eger karsindaki insana karsi gerçekten bir seyler hissediyorsan. Sana sunu söyleyeyim, ben bu dilekçeyi sen isteseydin de hiç düsünmeden seve seve verirdim. Seni gerçekten sevdim. Dün Saadet’le konusurken o da benimle ayni düsünceyi paylasiyordu. Bos degil demek ki sana karsi diyordu.

- Bosum demedim ki ben. Zaten hiç tahmini zor degil.

- Isimiz tahminlerle, faraziyelerle degil güzelim, gerçeklerle. Ama hiç pisman degilim. Hayatimda inan bana hiç bu kadar aç ve birine muhtaç hissetmemistim kendimi. Iyi ki varsin. Inan bana gene olsa, gözümü kapar, yine bu hayal dünyanin içine dalar, yine yasarim. Ben deliyim biraz, biliyorsun.

- Biliyorum.

- Yine üzdüm seni, kusura bakma. Ama yapabildigim sadece bu sana karsi. Elimden baska bir sey gelmiyor ki… Keske gelse…

- Yok, ben iyi degilim zaten.

- Keske saçlarini oksarken gözlerinin içine bakarak içimdeki sevgiyi akitabilsem içine. Keske teninin kokusunu doyasiya içime çekerken aldigim nefesin kiymetini yüzümdeki mutluluktan anlayabilsen… Keske dudaklarindan çikacak iki kelimenin bana verdigi mutlulugu görebilsen. Ama bunlari yapamam ki ben… Sadece, sadece resmine bakip iç çekerek, heyecanla yoluma isik tutabilecek bir tebessümünü bekleyebilirim .

- Bugün zor.

- Biliyorum canimin içi. Benim için hiç kolay olmadi. Olmayacak da.