Film: Siyah – Beyaz Bir Aşk
Tür: Dram
Oyuncular: Hayatın içinde bir yerdeler
Senaryo: Kader
Yönetmen: Hayat
Süre: Bilinmiyor



Duvarda bir afiş
Başrollerde farklı kahramanlar, bitmiş aşklar
Hüzün kokuyor sloganı
İki kahraman, bir aşk / yitiş / kaybediş / yok oluşun hüzünlü öyküsü



Siyah – Beyaz bir film sahne de
Gözler / Yüzler / Gülüşler tanıdık
Siyah – Beyaz bir film sahne de
Sokaklar / Caddeler / gökyüzü bildik



Uzun metrajlı bir film oynuyor sinemalar da
Repliklerini hatırlıyorum
Senin söylediğin ayrılık kokan cümlelere benziyorlar
Susup, bir yok oluşun hikâyesini izliyorum
Ne kadar acımış / Ne kadar tükenmişiz



Siyah fonların çokluğu çekiyor dikkati mi?
Ne çok batmışız siyahın karanlığına
Günden güne tüketmişiz bir birimizi
Siyah bir filtre kullanılarak anlatılmış aşk hikayemiz
Anlatılanlar farklı ama sonuç aynı
Farkına varamamışız kendi gerçekliğimizin



Ayrılığın yolunu açmışız sahneler ilerledikçe
Beyazlarımız ne kadar az
O zamanlarında kıymetini bilmemişiz
Hayratça harcamışız zamanı
Uzaklaşmış / Soğuyup / Yabancılaşıp
Tutunmamış bir birimize



Siyah – Beyaz bir birine zıt iki renk
Sen ve ben gibiler
Bitmiyor kavgaları / Bitmiyor öfkeleri
Düşünmeden kırıp döküyorlar
Toplanmayacak cam parçaları kalpleri



Siyah ve Beyaz
“Beyazın kaderinde kirlenmek, siyahın kaderinde suçlanmak” var
Siyah ve Beyaz
Beyazın üzerin de kirlenmiş bir aşk, siyahın üzerin de bilinmeyen içli nidalar…



Sahne de bir otobüs
Yanaklarım da veda busesi
Ellerin dudaklarıma dokunuyor
Anlıyorum / Susup kabullenmeliyim yokluğunu



Gidiyorsun / Düşüyorum
Gidiyorsun / İçim de yarım kalmış aşk şarkısının melodileri çalıyor
Gidiyorsun / Düşüyorum
Düşüyorum / Bir yardan aşağı “Sana yar diyorum yaralarım kanıyor”



Gitme kal demek geçiyor içimden
Dilimin ucuna geliyor
Kifayetsiz kalacağından söyleyemiyorum
Uzaklaşıyor otobüs
Siliniyor siluetin
Kayboluyor benliğin
Yok oluyor sahneden



Ne kadar da çabuk geçmiş zaman
Anlayamamışım / Anlayamamışsın / Anlayamamışız
Son sahnelerine geliyoruz
Hala aynı hayatta ayrı kahramanlarını oynuyoruz



Kamera yüzünden başlayıp etrafında dönüyor ağır ağır
Gözlerin dalmış ufka, bildiğin bir kentin, bildiğin sokağında gözlerin
İçinde ki hüzün kırıntıları, gözlerinden okunuyor
Unutmamışsın / Unutamamışsın



Son sahne
Elim de sana yazdığım şiirler
Gözlerimde bir iki damla yaş
Son sayfayı çeviriyorum
Arada bir not
Seni sevmekle başlamıştı her şey Seni sevmekten vazgeçmeyeceğim…
Kararıyor sahne
SON