Yıllar öncesinde gazetecilik yaptığım dönemlerde yurtdışında da bulunmuştum. Almanya'da tanıştığım Arap bir arkadaşım olmuştu, Ürdünlü Saddık... Ortak dilimiz Almancaydı. O Türkçe bilmiyor, ben Arapça bilmiyordum.


Ülkemize geldiğinde bir Antalya dönüsü bir petrol istasyonunda dinlenirken 'Bu gün Cuma ben camiye gideceğim' dedi. ‘Oğlum, arabım ben sana nerden cami bulayım?’ derken orada çalışanlardan biri yakında bir köy olduğunu yetişebileceğimizi filan söyledi. Hemen gittik abdest alıp camiye girdik.

Yaz ayları olduğu için köylü tarlada orda-burda, camide 5–6 kişi var. İmam cemaate dönmüş kuran okuyor, Arabın yanında bir ihtiyar bastonunu yanına uzatmış hocayı dinliyor, bu arada huşu içinde sallanarak gözyaşı döküyordu. Bu Saddık’in dikkatini çekti. Gerçi hocanın sesi müthişti koyun gibi dinlesek de o sesten etkilenmemek mümkün değildi.

Arap okunanı anladığından yanındaki ihtiyarin ağlamasına bir anlam verememiş olacak ki hınzırca gülümsedi ve olumsuz anlamda kafasını sallayınca, ben; 'Was machts du?' dedim. Yani napıyorsun anlamında. Sesim biraz duyulur gibi olunca camideki kafalar bize döndü. Biz hocayı dinlemeye devam ettik, bu arada cemaat 20 kişi kadar oldu.

Çok geçmedi Arap öylesine bir kahkaha koyuverdi ki camide ben bile kızdım. İbadet yerinde gülmenin ne kadar ayıp ya da günah olduğu öğretildiğinden o hırsla Saddık'a Almanca verdim veriştirdim...

Vay, sen misin camide Almanca konuşan!.. Ağlayan ihtiyar yanında duran bastonunu kaptığı gibi Saddık'ın kafasına ekleştirdiği gibi baston ortadan bölündü. Elinde kalanıyla Saddık'a vurmaya devam ederken 'Camiyi gâvurlar bastı' diye bağırıyordu bir yandan. Eh diğer Müslümanlar durur mu?

Allah-Lillah aşkına diyen takunyayı kaptığı gibi ikimize birden hücum ettiler. Arabamıza binip köyün dışına çıkasıya kadar aynalı bir sopa yedik köylülerden. Üstelik arabanın da ne cami kaldı ne çerçevesi... Araba da bizim gibi nasibini aldı, yamuldu...

Köyün dışına çıktığımızda sinirimden Saddık'ı bir posta da ben döveceğim de hâlâ gülmesi yok mu beni iyice tav etmişti. Neden güldüğünü sordum.

'Sen' dedi, 'Hocanın ne okuduğunu biliyor musun?' 'Bilmiyorum' dedim. 'Peki, Nisa nedir onu biliyor musun?’ dedi, yine 'Hayır' dedim. 'Nisa, kadın demektir Arapçada' dedi. 'Hoca, Nisa Suresi'nin kadınların aybaşı dönemi ve o dönemde cinsel ilişkiye girmemelerini, temiz olmalarını filan okuyordu. Bunda ağlayacak ne var?' dedi.

Doğrusu haklıydı. Ve o günden bu yana Nisa’nın kadın olduğunu hiç unutmadım, Nisa adını ve koyunun kaval dinlediği gibi Kuran okunurken dinleyenleri gördükçe yediğim eşsek yükü sopa gelir aklıma...

Bir Gazeteci Anısı

NOT:

Bu arada Nisa Suresini de okumak isteyenlere

http://biriz.biz/kuran/nisa/04nisa.htm

Nisa suresini ilk defa okudum. Kuran, cahilin, dincinin elinde kötü bir silah, temiz yüreklinin elinde insan anayasası gibi...

Hidayet Çimen

rabbim bizleri kuranı anlayan yaşamayı nasip etsin amin

aslında doğru insanların bir çoğu kuranı dinliyor ama anlamını bilmeden dinliyorlar

anlamını bilmedigimiz zamanda birşey olmuyor önemli olan anlamını bilmek ve dinlemek uygulamaktır

çok güzelmiş tşkler...paylaşım için