Nefes Al Da İstanbul Ağlamasın
bazen cümleler eksik kalır
kelimeler yetmez hislerimizi anlatmaya
şu an belki de öyle bir haldeyim...
sen şimdi gidiyorsun ya
yüzünü döken yalnızca ben değil
ben seni andıkça tüm şehir ağlayacak
arkandan kafamı çeviremiyor
göz ucuyla dahi bakamıyorum bu anlamsız gidişine
seni durdurmaya kimin gücü yeterdi
ya da hangi sözcük aklını çelerdi bilmiyorum
peki ya ben sensiz ne yaparım bu şehirde
nasıl alışırım bu gidişine
hadi alıştım diyelim
sensiz yaşlanmak sözü çok ağrıma gidiyor
hadi şimdi kırma beni
aç o öpülesi gözlerini
bağır çağır istersen küfret
ama ne olursun
nefes al
nefes al da istanbul ağlamasın...