Senin adini bile bilmedigin bir masal ulkesinden geliyorum ben... Senin asla duymayacagin sarkilar soyledim o ulkede... Ve yalvardim...
Masal gibi olsa da tum yasananlar, yanimda O olmayinca anlami yoktu... Onu bulmak icin yalvardim tanriya...
O kimdi bilmiyordum... Ama ozledigimi hissediyordum hic tanimadigim birini...
Hic duymadigim bir kokunun, hic dokunmadigim bir tenin, hic bakmadigim gozlerin hasretiyle yaniyordum...Ama oylesine bagliydim ki masallar ulkesine, korkuyordum... Hayallerimin pesine takilip, hic olmayan birini ararken, masalimi kaybetmeyi goze alamiyordum... Oylesine inandirmistim ki kendimi disarida mavinin olmadigina, ve o insanlarin masallari yasamadigina, kendi yalnizligimin disina cikamiyordum....
Sonra bir gun gordum onu... Oradaydi... Gozleri yillardir baktigim, kokusu yillardir duydugum, teni hep dokundugum gibiydi... Ama onu yalnizligimin icine almaya kiyamadim... Bense korkuyordum disari cikmaya, oldugu gibi biraktim...
Sonra anladim ki; oldugu gibi birakmak, tek bir seyde mumkun degil; Askta... O seni oylesine tutuyor ki; istesen de birakamiyorsun... Gunlerce kactim... Gunlerce yandim...
Oysa O oyle guzeldi ki, onu yalnizlikla cirkinlestiremezdim... Ve bir gun, tum cesaretimi toplayip ciktim kendimden, yalnizligimi bir kabuk gibi disimda birakirken, oyle guzelsin ki dedim Ona, korkuyorum senden...
Gulumsedin...
Senden korkmama bir anlam veremeden...
Kirik guluslerim vardi senden once,
Yarim duslerim,
Yasama tutunamayan dususlerim vardi...
Cok canim acidi bir zamanlar...
Korkum bundandi...
O ise gulumsedi neden korktuguma anlam veremeden... Uzerinden cok uzun zaman gecti ama, o bakis hala aklimda... Anlamaya calisan, hosuna gitmis ama cozememis o bakis...
Bense cozdum o bakistan sonra... Anladim ki; korkmanin da bir anlami yoktu kacmaya calismanin da...
Ve gozlerimi kapatip, onun sesinden - yillarca duydugum ama hic tanidik olmayan sesinden- yillarca hayalini kurdugum ama yasamaktan da urktugum o masali dinlemeye basladim...
O benim mavi masalimdi anladim...
Masal gibi olsa da tum yasananlar, yanimda O olmayinca anlami yoktu... Onu bulmak icin yalvardim tanriya...
O kimdi bilmiyordum... Ama ozledigimi hissediyordum hic tanimadigim birini...
Hic duymadigim bir kokunun, hic dokunmadigim bir tenin, hic bakmadigim gozlerin hasretiyle yaniyordum...Ama oylesine bagliydim ki masallar ulkesine, korkuyordum... Hayallerimin pesine takilip, hic olmayan birini ararken, masalimi kaybetmeyi goze alamiyordum... Oylesine inandirmistim ki kendimi disarida mavinin olmadigina, ve o insanlarin masallari yasamadigina, kendi yalnizligimin disina cikamiyordum....
Sonra bir gun gordum onu... Oradaydi... Gozleri yillardir baktigim, kokusu yillardir duydugum, teni hep dokundugum gibiydi... Ama onu yalnizligimin icine almaya kiyamadim... Bense korkuyordum disari cikmaya, oldugu gibi biraktim...
Sonra anladim ki; oldugu gibi birakmak, tek bir seyde mumkun degil; Askta... O seni oylesine tutuyor ki; istesen de birakamiyorsun... Gunlerce kactim... Gunlerce yandim...
Oysa O oyle guzeldi ki, onu yalnizlikla cirkinlestiremezdim... Ve bir gun, tum cesaretimi toplayip ciktim kendimden, yalnizligimi bir kabuk gibi disimda birakirken, oyle guzelsin ki dedim Ona, korkuyorum senden...
Gulumsedin...
Senden korkmama bir anlam veremeden...
Kirik guluslerim vardi senden once,
Yarim duslerim,
Yasama tutunamayan dususlerim vardi...
Cok canim acidi bir zamanlar...
Korkum bundandi...
O ise gulumsedi neden korktuguma anlam veremeden... Uzerinden cok uzun zaman gecti ama, o bakis hala aklimda... Anlamaya calisan, hosuna gitmis ama cozememis o bakis...
Bense cozdum o bakistan sonra... Anladim ki; korkmanin da bir anlami yoktu kacmaya calismanin da...
Ve gozlerimi kapatip, onun sesinden - yillarca duydugum ama hic tanidik olmayan sesinden- yillarca hayalini kurdugum ama yasamaktan da urktugum o masali dinlemeye basladim...
O benim mavi masalimdi anladim...
