:-gidiyor musun?.. gitmee hemen gitme... biraz daha kalll... kall....kal...
-???
-biliyorum sende onlar gibisin,sende gidiyorsun, ama lütfen gitme..
-???
-peki gidiyorsan şunu bil,seni sevdim..şmdi yeniden olması ne kadar zor olsa a git artık..Ben ayrılıklara alıştım,yalnızlığı ezberledim..sen şimdi istersen CEHENNEM in dibine git...

Anladım gidiyorsun daha öncekiler gibi
Hiç olmazsa son bir defa öp
Bu kadar zormu seni sevdim
Bir zamanlar demek öyle zor ki yeniden sevmek.

Yalnızlık eski bir ezber ayrılık alışkanlık
Sensizlik bana dost bana eş
Bu kadar mağdur olma inan sen olmasan bile
Hayat devam eder doğar güneş.

Susma veda ederken biraz gül birşey söyle giderken
Gitme hemen gitme kal biraz dur daha erken
Susma veda ederken biraz gül birşey söyle giderken
Gitme hemen gitme kal biraz dur daha erken.



alıntıdır...

sadece iyi olduğunu bilmek istedim
hangi koyunda ya da coğrafyada olduğunu değil!
nefes aldığını hissetmek istedim
ben uzakta değilim
gülüşündeki gamzeyim
sen gülümse ben hissederim..


Sözler ruhları verimli kılan, bereketli hale getiren çiy damlaları gibidir! İşte bu nedenle satırlara şebnemler damlıyor. Sen görsen de görmesen de ben bu satırların içindeyim! En az SENİN kadar bu satırların içindeyim! Seninle bu satırlarda buluşuyorum ama aramızda kocaman bir kıta var. Yaşlı bir ana kara parçasıyla savaşamam ben. Ruhumda kelebekler uçurtan adam ruhunun derinliğindeki hiçliğe teslim bugün! Ne bir ses, ne de haber gelmiyor artık senden! Kendi ruhum ne halde bilmiyorum! Çok yabancılaştığım bir dünyada en yakın olduğum benimde sende kaldı. Kendimden de ne bir ses var ne de bir haber! Nasılım bilmiyorum.. Bunu bana birinin söylemesi lazım. Nasılım bilmiyorum!

Bu git-geller içinde sana dokunmak için çareler arıyorum. Sana dokunmak ruhunu kavramaktan geçiyor. Senin ruhunu kavrayabilmek için, ruhundan kopan çığlıkları hissetmem gerek. Bunun için bende ruhumu nadasa bıraktım! Nirvana hayallerim yok benim. Ruhumu nadasa bıraktım, bir an olsun yanında olduğumu hissetmek için. Ama yapamadım! İçim çocuk benim; el tutmak ister. İçim çocuk benim; korkunca sarılmak ister. İçim çocuk benim; bir şey söylenmese de dönüp bakınca orada bir sığınak olduğunu bilmek ister. İçim çocuk benim, gözlerinin içinde olmak ister. İçim çocuk benim, gülücüğündeki gamze olmak ister!


Sen ruhunu nadasa bırakalı kaç kış geçti bilmiyorum. Sen kendinden gideli, benden gideli çok kış geçti. Sen kendi içine döndün ama dünya dışa açıldı. Zaman durmadı. Zaman değiştirdi her şeyi. İnsanlar kendilerini tutkularına kaptırdılar. Ürperten insan dehası ruhları sardı, doğa ölüyor. Sen ruhunu nadasa bıraktığından beri yağmur yağmıyor bu kente. Tüm lanetlenmiş yaşamlar birleşip şehrimize saldırdılar. Şehir insan mayasının özüyle tanışıyor artık bugün. Kapitalizm artık kendini olgu olarak ifade edecek bedenlerini şehirlere saldı. Suç artık tekel değil şehrimizde. Artık suç fabrikadan halka dağıtılır gibi! Suçun outlet’leri var benim şehrimde. Suç önce evde! Anneler suçlu önce! Öpüp, koklamak, incitmemek varken sürekli duygusal olarak örseledikleri çocukları karşısında suçlu anneler. Anneler bilmiyor ki ne kadar zenginler. Doğada her canlı ANA olamıyor! Doğa anneyi seçiyor. Doğada her anne SAÄžLIKLI ÇOCUK DOÄžURAMIYOR! Doğa sağlıklıyı ayırt ediyor. Allah baba taş etsin çocuğunu inciten anneyi.

Şehir artık senin şehrin değil! Benim şehrim de değil.. Bugün bir kız dinledim uzaktan. Senin yaşadığın kenti anlattı. İçimden bir şey kopup gitti. Ben sana geliş biletimi kaybetmişken o senin soluduğun şehrin kalbinden haberlerle geldi. Senin kalbinin attığı şehirde kalmış. Yürüdüğün sokaklarda yürümüş. Senin hissettiğin soğuğu hissetmiş! Benim sana gönderdiğim sokak güvercinine simit vermiş bile olabilir. Nefes alamıyorum. İçim acıyor. Günlerdir sesini duyamıyorum! Bu yalnızlıkla öylece kalmanın nasıl bir şey olduğunu bilir misin sen! SENİ mi geri istiyorum! Şu kızı birisi sustursun diye inlerken ruhum, Bir şehre aşık olunacaksa işte bu kent orasıdır dedi kız uzaktan. Duymak istemiyorum romantik şehir hikayeleri!



Ruhun hala nadasta olsun diye dua ettim! Allah baba duydu beni! Allah baba yağmur yağdırdı! Kar’a yağmur değdi. İlk kez dudaklarımın dudaklarınla buluşması gibi! Kar eridi! İçimin eridiği gibi kar eridi. Şehirde büyüyen zihinler bilmez, bir şehri şehir yapan içinde yaşattıklarımıdır. Sevdiklerimiz! Ailem burada benim! Kardeşimin mezarı! Dedem, anneannemde burada karşı yakada! Ama buradalar! Simitçi çocuk, mendil satan çocuk! Mahallem burada benim! Hala yaşama direnen sokağım! Ladin ağaçları, söğüt ağaçları, gelincikler burada! Hala mırıldanırım içimden "büyünce gelin olur mu gelincik" diye.. Bahçeli evimiz, içindeki dut ağacı! Çocukken oynağım en kıymetli oyuncağım toprağım, çamurum burada benim. Çocukluk hayallerim! Nevbahara direnen gençliğim! SEN! BURDASIN! En değerli mal varlığım zihnim benim! Zihnim eğer bir gün Alzheimmer’a yenilirse o zaman SEN’imi kaybederim. Zihnim olmadan yaşamak istemiyorum. SENİN olmadan! Yaşamamı biletlere bağlamadan solumak istiyorum..



Gördüğüm bu son kışı söze dökmedin. Bu kışı ne kadar yaşadın bilmiyorum. Senin yüreğin nisan, aklın eylüldü çünkü. Mevsim döndüğünde, kendinde keşfe çıkışın bitecek mi? Gelecek misin! Bu kendine yaptığın bi hicretti aslında! Onlarca döllenecek çiçek vardı zihin kıvamında sen rengini bulmaya çalışan. Yağmurdaki arı gibisin! Arılar yağmurda uçamazlarmış.. Arı olmak mucize aslında. Tüm havacılık kurallarına göre bir arının uçması hiç mümkün değilmiş. Olasılık hesaplarını alt üst eden bir durum bu.. Ama insan yasalarına göre! Görmeyen bi göze ne gösterilebilir ki? Hissedemeyen yüreğe..




Gel artık! Gel artık! Gel artık!
.. ve söyle büyünce gelin olacak mı gelincik?
büyüyünce senin gelinin olacak mı gelincik?
dua ediyorum usulca duy beni Ömer Hayyyam bizim için yazmış
bir çember olsa merkezinde sen,
kenarında ben
sen döndükçe beni
ben döndükçe seni görsem
ve öyle bir an gelse ki yarı çap sıfır olsa..

aLıntı

"-yıkılışıma ayak uyduramıyorsun değil mi?

...yokluğun, uçurumdaki bir uçurum çiçeği gibi.
Yel değse göğsüme düşerim/ düşlerimle alay edip gülerim / yenilgilerim yokluğunda gizli hayat(ım)la oyun oynarım…

Kuralsızca!

Bilirim!

Sevmek, biraz acı çekmektir.

İşte buna aldanırım.

Yüreğim yokluğunda kalır da ben nasıl senden (vaz)geçerim.

Yüreğimi al nereye istersen oraya göm; zaten sensizliğin nefes alış-verişleri boşuna değil mi?

Sevgilim ben sende kalabalıklaşmadıkça nasıl yaşarım,
söyler misin?

—takvimler mevsimlere yenik düşer de nasıl puslu duvarlara çarpmam!

Nasıl gel-gitlerde yokluğunda kaybolmam...

ben sende bir ömür yoldaşlığına kandırılmışken; yaralarım derin kuyulardan kabuk bağlamışken,
söylesene cennet yüreklim yokluğuna nasıl aldanırım!

Bilirim!

Sevmek biraz acı çekmek;
yoksa hiçbir kül ateşe bu kadar sadık olamazdı.

Yanmak, bir sevgiliye ve yeniden yanmak;
acı çekmek belki de sessizce düşünmek, küllerinden sana doğmak...

Yokluğunda sevmek!

Çok sevmek . . .


sevgilim!

Ben sende kalabalıklaşmadıkça nasıl yaşarım, söyler misin?

-aykırı günlerdeyim.
Bir parça kırıldım!
Kader, içimdeki güzelliğini sünger gibi emdikçe yokluğun(d)a kalakaldım... Benzeri daha yüreğime saplanmamış mutluluktan uzakta kalmak ve hayata güler yüzlü bakabilmek; hayır sevgilim!

Ben bu çelişkilerde nasıl yaşarım?

Bilirim!

Sevmek, acılara da alışmaktı.

Yozlaşan iklim oyunlarına mevsimleşmekti.
Belki esmerleşen akşamlarda kaldırım taşlarına sarılmaktı.

Yokluktu!

Sevgiliden uzakta yaşamı kabullenme(me)kti...

(benzeri daha yüreğime saplanmamış mutluluktan uzakta nasıl yaşarım ...)

—takvimler mevsimlere yenik düşerse ve seni benden alırlarsa sevdiğim, inan bu hüzünlü bedenimi her şeyden uzaklaştıracak çarelerde yaşatırım; öldürürüm!

Ruhum yine seninle çarpar...

Yenilmem inan hiç kirlenmem!

Gelinmez yollarda kalacağımı bilsem de yine teslim olmam.
Sen varsan ömrümün en huzurlu yanında bunu bilirim!
Sana koşarım tutmasa da dizlerim...

—son bir defa görmek için nefasetini yokluğuna oynarım hayatımı...

Yaşamak sevgilide çoğalmaksa yanarım, küllerimden yine sana doğarım!


Bilirim!

Sevmek, sevgili için acı çekmektir...

Canım sevgilim yanılmadım!
Sadece sevdim...


alıntı...

Gelme yüreğimin üstüne bu kadar...
Canımı acıtıyor ağırlığın..
Taşıyamıyorum sensizliği,
Sensizlikte seni sevmeyi..
Ağır geliyor sevgin..
Eziliyorum altında..

Gelme yüreğimin üstüne bu kadar..

Attığım her adımda,
Önümde uçurumlar,
Gözümü her kapattığımda sensizliğin kabusu..
Veher yeni günde ayrılığın acısı..


Gelme işte yüreğimin üstüne bu kadar...
Sevgin acı veriyor..
Anlamıyor musun?
Uzak olmalı sen ve sana dair her şey bana...
Olmuyor...
Yapamıyorum…
Kaçtıkça sana ait olanlardan,

Bir bakıyorum boğulmuşum yine sevginin içinde
Ve ağırlığını daha çok
hissediyorum küçücük yüreğimin üstünde.
Nefes almak bile zor geliyor artık bana.

Gelme dedim
ya bu kadar yüreğimin üstüne..!
Bitiyorum yavaş yavaş …
Gelme,
Gelme.
Hissediyor musun acaba
bendeki bu yürek ağırlığını?
Neden hep unutmak istedikçe karşıma çıkıyorsun ki?
Neden ağırlığın
hiç hafiflemiyor?
Neden ben sensiz yaşamayı başaramıyorum?

Ve Neden bunları sana söyleyemiyorum
Çek artık sevgini yüreğimden ağır diyorum,
Çok ağır
Anlamazsın ki sen bunları.
Sen gerçek sevgiyi yaşadın mı hiç?

Bir yürekteki,
Diğer bir yüreğin ne demek olduğunu bilir misin?
Hiç benim yüreğimden görmek istedin mi kendini?


Bak!
Geldin yine yüreğimin üstüne olanca ağırlığınla
,
Nefes alamıyorum.
Kalbim çarptıkça daha da ağırlaşıyorsun
Ve ben her çarpışta bir kez daha
sessizce bitiyorum.
Ve sana sesleniyorum,
Gelme,
Gelme
GELME!!!!!
Yâda beni boş ver,
Sen tüm ağırlığınla gelmeye devam et,

Ağırlığını hiç çekme yüreğimden.
Hep orda kal…

alıntı

HANİ BİR YAÄžMUR YAÄžARDA BAZEN

Birden aklınıza uzun zamandır haber alamadığınız eski sevgiliniz gelir

HANİ GÖK GÜRLER YA ARKASINDAN

Arayıp aramama arasında gidip gelirsiniz, içinizden bir ses ara demektedir ve o ses giderek yükselmektedir, telefon ellerinizdedir numaralar aklınızda dayanamaz dokunursunuz tuşlara

HANİ ŞİMŞEKLER ÇAKAR YA PEŞİNDEN

Oda sevinmiştir sesinizi duyduğuna, nasılsın diye sorarsınız ama aslında merak ettiğiniz bensiz nasılsındır

HANİ ISSIZ BİR YOLDAN GEÇERKEN

Duyduğunuz o ses o kadar tanıdıktır ki güven verir birlikte paylaştığınız anılar birer birer geçit yapmaya başlar önünüzden

HANİ BİR KORKU DUYARDA İNSAN

Sesini test etmeye çalışırsınız en ufak bir heyecan kırıntısını kendinize yonmaya çalısırsınız,demek oda etkileniyor dersiniz ya da tam tersi sesindeki soğukluğu algılamaktan korkarsınız,o soğukluk size dair içinde hiç bir sey kalmadığını gösterir ve bununla yüzleşmek o an hiçte işinize gelmeyecektir

HANİ BİR ŞARKI SÖYLER İÇİNDEN

Söylemek istediğiniz o kadar çok sey vardır özledim demek istersiniz ama bunu içinizden söylersiniz aynı şekilde karşılık görememeyi kaldıramıyacağınız için tedirginsinizdir

HANİ ESKİBİR RESME BAKARKEN

Sahi neden ayrılmıştınız siz neydi bu aşkı bitiren düşündüğünüzde ne kadarda anlamsız gelir belki basit bir kavga belkide bir kıskançlık belki bir ihanet ama artık hiçbirşeyin önemi yoktur artık oradasınızdır onun yanında gözünüzün önünde hep onunla olduğunuz anlar vardır

HANİ YILLARI SAYARDA İNSAN

Ayrıldığınız anlarda ne kadar umutsuzdunuz günler geceler geçmek bilmedi tek tek sayardınız ama bitmezdi

HANİ GÖZLERİ DOLARYA BİRDEN

Gözyaşlarınız hücuma kalkmaya hazır askerler gibi beklemektedir gözlerinizin içindeağlamamak için kendizi zor tutarsınız neden demek istersiniz neden bitti ,diyemezsiniz dudaklarınızı ısırırsınız içinize akan gözyaşları çaresiz zayıflığınızı anlamasını istemezsiniz


HANİ YILDIZLAR YANIP SÖNERKEN

O'ydu yıldızınız bir zamanlar siz her yıldıza o'nun adını verirdiniz

HANİ BİR YILDIZ KAYARDA BİRDEN

Ama yoktur o yıldız,artık yıldızsız gecelerde yaşamaya mahkumsunuzdur ya da kendinize başka bir yıldız bulmuşsunuzdur

HANİ BİR TELAŞ DUYAR YA BİRDEN

Ne yapıyorum ben diye sormaya başlarsınız bir anda telefonu kendine iyi bak sözleriyle kaparsınız ve uyuyakalırsınız sabah uyanır ve sorarsınız neydi bu cevabı yoktur çünkü;

İŞTE ÖYLE BİR ŞEY dir bu o an yaşadığınız ve belki bir daha hiç yaşayamayacağınız bir şey...

ALINTI