Yanmış yüreğim!
Yitik sevdalardan
Azgın dalgalar gibi
Çarpar kıyılara.
Savrulur rüzgârlarda
Uçup gider
Yitik hayatlar diyarına.

Bulut olup gezen
Yunus gibi.
Düşer yollara.
Arar durur
Yüreklerdeki saklı sevdaları.

Dağlardan süzülen
Bir kartal gibi.
Kanat açar...
Duyulur keskin çığlığı.
Yansır yıldızlara
Vurdukça pençesini.
Yeni bir
Yaşam umududur açan
Çöldekiçiçek gibi

İçimde hızla yükselen bir karanlık var hissediyorum...
Şarkılar teğet geçiyor
Şiirler yürüyemiyor ciddi kırıklar sarmış kelimeleri...
Donup kalmış sanki zaman akmıyor....
Dokunsam ellerim yanar acısından
Dokunmasam cesaretim sızlar.....

Ruhum yüzüstü düştü yine iklimsizliğine..
"Ruh" benim suçlu olduğumu düşünüyor
"um" vazgeçiyor benden...
Küsüz şimdi.......
Oysa bende vazgeçişler çok daha eski...
Bilmiyor.....

Biraz hayattan biraz benden ama en çok da senden
Duygusal atık gibi ağzımda bıraktığı tadı...
Dişlerime çarpıyor keder yutmaktan korkuyorum
Şöyle derinden bir nefes alamıyorum
Boğazımda düğümlenmiş "keşkeler" var....
İsyan etmeyi özledim...

Biliyorum
Kocaman bir bulut geçiyor içimden
Sel götürdü mevsimlerimi baharlar şaşkın ve kaygılı...
Her yağmurda öfkem ıslanıyor ben kusuyorum
Ciğerlerimde yoğun bir toprak kokusu
Öksürdükçe çamura bulanıyor en derinim.....

Dudağımı büktüm
Gözlerimi sımsıkı kapattım ağlamamak için.........
Beni terketmesini bekliyorum
Fakat içimde öyle çok gürültü yaptı ki susmayı ezberledim...
/...E Z B E R İ M D E S A N A Y E R K A L M A D I.../
Ü Z G Ü N Ü M.../

Seni seviyordum ve senin haberin yoktu.

Saçlarını izliyordum uzaktan kulağının arkasına
düşüşü ve burnun herkesten başkaydı işte.
Güldüğün zaman yukarıya bakardın. Yukarı kalkan
başın ve gülen gözlerin vardı ne güzeldiler

Sen bilmiyordun ben seni seviyordum.

Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler. Duvarlara
vitrin camlarına kaldırımlara çarpıyordu. Geri döüyordu
çoğalarak. Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum
herşeyi her şeyi erteleyişim oluyordun. Kalp ağrısı
oluyordun birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun.
Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk. Döemeçler geçiyor
köprüler göze alıyor ve bazen tekin olmayan suların
üzerinden atlıyorduk. Cesurduk Ufuk çizgisi maviydi
gün batımı hep turuncu ve kırmızıydı bütün karanfiller.

Ben seni seviyordum bilmiyordun.

Sevinçlerim oluyordun arasıra sen hiç bilmiyordun.
Sonra herhangi biri oldun. Bütün sevinçlerim bittikten
sonra yağmurlar yağdı serin haziran akşamları
Sonra bir gün uzaktan gördüm seni. Saçların
bana inat başın her şeye meydan okuyarak.
İşte yine aynı Kalbimi acıttın. Her zamanki gibi.
Değiştik sanıyordum.

Ve sen yine bilmiyordun.

Unut Beni Can..



[url="http://www.duygusuz.com/cikis.php?url=http://i34.tinypic.com/29mlwmo.jpg"][/url]
Bu kaçıncı gece hasretinle yandığım
Kaçıncı gece yıldızları yıkadığım gözyaşlarımla?
Mesafeler yırtıldı hıçkırıklarımla
Bosnalı kadınlar duydu feryadımı.
Sen, sen duymadın mı can?
Ne vardı bu kadar uzak yerlerde açacak?
Benden uzak o iklimlerin,
Benden uzak o şehrin,
Kahrolası o kalabalıkların
Benim kadar ihtiyacı mı vardı sana,
Benim kadar hasret çekti mi
Kahrolası o şehrin semaları,
Benim kadar yandı mı?
Ne vardı can?
Ne vardı uzak iklimlerde açacak?
Ne vardı kendimizi bu kadar kahredecek?
Kara trenler umut olmamalıydı,
Uzayan yollarda kalmamalıydı bakışlar.
Dünya, bir tek nokta olmalıydı can...
Bir tek noktada doğmalıydık.
Dönüp dönüp sana varmalıydı yollar,
Ben, hep hasret türküleri söylememeliydim,
Sen, hep hasret şiirleri okumamalı.
Hasret diye bir söz olmamalıydı lügâtlarda
Geceler boyu hergün göz yaşlarımla ıslanmamalıydı yıldızlar.

[url="http://www.duygusuz.com/cikis.php?url=http://i36.tinypic.com/24p9d1e.jpg"][/url]

Gönlüm bu sevdaya dar gelir oldu
Boğuyor karanlıklar can...
Mesafeler kurşun oldu amansız,
Feryadıma şahit oldu yıldızlar
Can... Can...
Hasretin ağır bir yük omuzlarımda.
Ben çekmekten usandım,
Sen usanmadın mı?

Bildim, bitmeyecek bu hasret!
Uzak iklimlerde açmış iki çiçeğiz.
Hangimiz gelsek diğerinin yanına,
Kuruyup, kaybolacağız.
Ben, kıraç topraklara döndüm can,
Ben, kurumuş dereler gibiyim.
Issız mağaralarda kaldı umudum.
Belli bu sevda kahredecek bizi,
Unut be can...

Unut bu sonu gelmez sevdamızı...
Bırak yeni güneşler doğsun semalarında
Bulutlar gizlemesin yıldızlarını
Yeniden başlasın herşey
Yeniden doğ bensiz şafaklarda.
Unut can,
Unut senin için yazdığım sevda şiirlerini.
De ki; bir rüya idi bitti.
De ki; bir hayaldi,
Solgun aynalarda yansıyan.
De ki; bir romandı,
Sonu koskoca bir hiçle biten.
Unut beni can,
Unut vakit varken...
Bırak hasretin bana kalsın.
Varsın cehenneminde kavrulsun gönlüm.
Ben yine her gece saçlarını koklayayım uzak yıldızlarda.
Gözlerimde takılı kalsın hayalin.
Sen unut can,
sen unut!
Kahredersem,
Milyon kere kahrolayım ! ...