Buruşmuş bir kâğıdın içinde duygularım.
Gecikilmiş bir aşk yazılı köşeye atılan kâğıtta
Hiç bir şey için geç değil belki
Belki şimdi tam zamanı.
Bir de yürek sözden anlasa...

Hergün bir sonrasına ertelenir itiraflar
Bir kaçış ki bu insanı kendinden eder
Sorular döner beynimin içinde
Beynin içinde satır satır işlenir duygular
Bir gün sonraya ertelenir hergün.

Bir yaprağın yere düşüşü gibi olabilsem
Ağır ağır süzülsem herşeyin farkında olarak
Bir şelale gibi olsam
Coşkunca düşsem arzularımın yüreğine
Korkularımı erteleyebilsem bir anlığına
Hergün koskoca bir yaşam ertelenir oysa.

Sözcüklerin ucuna yüklüdür yaşam
Kendimin kendimle savaşı bu
Kendimle ertelenmiş sözcüklerimin savaşı
Korkularımızın esiri olmuşuz
Ertelenmiş bir yaşam var sırtımızda
Ertelemiş sevdalar yaşarız
Ertelenmiş dostluklar
Ertelenmiş kendini buluşlar.

En çokta yüreğimizdeki parıltıları erteleriz.
Oysa sevmek daha kolay gözükür korkmaktan.
Sevsek hesapsızca
Aşık olsak ertelemeden yüreğimizdekileri.
Sözcükler aksa billur bir su gibi
Ertelemesek yaşamımızı.

Belki olacak ertelemesiz yaşayışlar
Bir umut ışığı yanar yürekte
Umudu erteleriz bu sefer
Umudu erteleriz bir sonraki güne.
Ertelenmiş bir umudun sırtına yüklemişiz korkularımızı
Ertelenmiş sözcüklere saklamışız yüreğimizi
Ertelenmiş bir varoluş yaşarız.

Icime hüzün cöker düsündükce zamanla
Firtinalar kopar bagrimda dalarim uzaklara
Kor kor yanar atesi damarlarimda
Yasadim mutlulugu göz pinarlarinda
Ayrildik sonsuza dek sonbaharda
Yasamistik hani en büyük aski bu diyarda
Leyla ile mecnun kaldi artik masallarda
Gözlerim bekliyor ufak bir ümitle seni yollarda
lsan bile sen taa uzaklarda
Her an seni yasiyorum su anda
Varligini bilip yoklugunu hissetmek varya
Acilarin kahreden soguk yaslariyla
ayakta duruyorum silik hatiralarla
Savasiyorum acimasiz yillarla
Aklar düsünce saclara
Kara toprak alirsa beni yanina
Maziye dön ve hatirla
Seni delice seven biri vardi ya
Canini Ugruna eden feda
Yillarin her gününde ismini andi duvarlara
Ve son sözü titrek dudaklarimda
"Seni sevecegim daima"

Son nefesini yada son kez beni sevdiğini duymak istiyorum... Anla ki o zaman huzuru bulacağım yalnız zaman değil bütün asır sensiz olacak bunun farkındayım.


Her nefes alışında içine çekeceksin beni rüzgar vurduğunda ise küllerim havada uçuşacak; sen farkında olmayacaksın ama seni izliyor olacağım.

Birden rüzgar kesildiğinde bakakalacağım ardından...


Son kez bana el sallarmısın çok acı çekiyorum


Melekler bile acı çekermiş bunu öğrettin bana


Gözlerini kapattığında yanında ben olacağım beni hayal et beni düşün ellerini tutuyorum hisset beni... Hisset ki ruyalarında ben olayım...


Son bir kez kulağına fısıldıyorum hisset beni ebediyete göçtüm sebebi sensin... Sen ki uçsuz bucaksız bir dünya; ben ki üzerimdeki ölümsüz sevgini yaşayan bir melek...


Kanadım kırıldı uçamıyorum artık... Huzuru bulmak istiyorum ama dur son bir kez bakayım sana sanırım sürem doldu sanırım sen hiç bir zaman benim değildin...


Bir kez olsun son bir kez bütün ömrüm için seni seviyorum de...
Söyle ki huzuru bulayımmm.......

Eskidendi Çok Eskiden
Hani erken inerdi karanlik
Hani yagmur yagardi inceden
Hani okuldan işten dönerken
Işiklar yanardi evlerde
Eskidendi çok eskiden.


Hani ay herkese gülümserken
Mevsimler kimseyi dinlemezken
Hani çocuklar gibi zaman nedir bilmezken
Eskidendi çok eskiden.


Hani hepimiz arkadaşken
Hani oyunlar tükenmemişken
Henüz kimse bize ihanet etmemiş
Biz kimseyi aldatmamişken
Eskidendi çok eskiden.


Hani şarkilar bizi bu kadar incitmezken
Hani körkütük sarhoşken gençligimizden
Daha biz kimseye küsmemiş
Daha kimse ölmemişken
Eskidendi çok eskiden.


Şimdi ay usul yildizlar eski
Hatiralar gökyüzü gibi gitmiyor üstümüzden
Geçen geçti
Geçen geçti
Geceyi söndür kalbim
Geceler de gençlik gibi eskidendi
Şimdi uykusuzluk vakti

Aşk
Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır bir üşütür bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.

Aşk


Emanet etmeyeceksin kendini asla
Ne evin anahtarını ne de kalbinin tapusunu
Kalmayacak gözün pencerede kapıda
Bir kere müsaade ettin mi kahrolasıya
Ayvayı yediğinin resm-i vesikasıdır aslında
Sanmayasın kaçacak bir delik vardır
Ne kadar çabuk dönersen yanına kardır
Etmeyeceksin kendini büsbütün emanet
Yazık edersin değmez çektiğin sefalet
Güldüğüne bakma sakın ha aldanma
Huyudur böyle gözükür hep tozpembe
Emanet etmeyeceksin benliğini asla
Çalıverir günlerini aylarını yıllarını
Sevdiğin yerden vurur defalarca
Yaralar insanı çünkü Aşk tır bunun adı.

Aşk

Yalnız biten her akşam da
seni ararım yanı başımda
gözlerim uzaklara dal sada
hayalin hep başucum da.

Sen vardın her nefes alışım da
sen vardın gözyaşlarım da
sen yanımda olmasan da
kalbim hep senin yanın da.

Artık güneş sensiz doğsa da
bu şehir sana ağlasa da
ne kadar sana sussam da
biliyorum dönmezsin bana.

Aşk
Aşk... Ne bilirim ki hakkında
Ne kadarını yaşamışlığım vardır
Ya da hayal edebilmişliğim
İçki kadar güzel mi tadı acaba
Veya uyku gibi derin mi
Belki denizden de gizemli
Kimbilir...

Sancısı hava özlemi sudur bazen
Hem sancısız aşk olur mu!
Ayrılık acısı yaşanmadıkça anlamsızlaşma mı
Yanmadıkça yüreğin özlemle
Gözlerin dolmadıkça zamanlı zamansız
Ve gizlememeyi öğrenmedikçe gözyaşlarını
Yağmurda saatlerce yürümedikçe ıslanmadan
Ya da ıslandığını hissetmeden
Gördüğün en güzel ellere dokunmadan
Ve o eller bedenini keşfetmeden
Ne anlamı var aşkın!

Aşk... Ne bilirim ki hakkında...