Yeşildi ağaçlarım, döktün acımadan yapraklarımı,
Baharları yaşatmadın elime bıraktın sonbaharları.
Hüznünle örttün Güneşimi karanlıklarda kaldım,
Karlar yağdırdın başıma yazık ki zemheriyi yaşattın,
Çorak kaldı bahçelerim tek bir çimen vermedi,
Çiğdemlerim susuz kaldı toprağı kırları göremedi.
Tüm şehrin ışıklarını söndürdün karanlıkta kaldım,
Bu siyahlıkta yalnızım, hüzünlüyüm, yaslardayım.
Küçük serçelerimin kanatlarını kırdın gökte uçamadılar,
Güvercinlerimi kurşunladın kanlarında boğuldular.
Deniz fenerlerimi söndürdün yolunu bulamadı gemiler,
Dalga kıranlarımı yıktın taştı gitti koca derya denizler.
Tuvallerimdeki resimlerimi karaladın seçilemedi yüzler,
Güllerimi koparttın , aşk çiçeğine konamadı ağladı bülbüller.
Fırtınalar yarattın, yıktın geçtiğin sevdanın has bahçelerini,
Sevgilerimi öldürdün parça parça ettin, gönül denilen yeri.
Kırdın ellerimi , güçsüz, aciz kollarımı sana uzatamadım.
Bende bir ben vardı ama canımı da beni de benden aldın.
Sevgiye ihanetin bir şey bırakmadı vurdu söktü aldı içimden,
Gönlüm yıkılırken acı ve çaresizlikle sen umursamadın,
Ben yalvardım, ben koştum, ben yoruldum, ben ağladım.
Bendeki seni öldürme.! diye yalvardım ama dinletemedim,
Yaptım işte içimdeki seni ben ellerimle boğarak öldürdüm.
Oyunlar bitti, perdeler kapandı bir daha açılmamacasına.
Ey vefasız ey bi karar şimdi ben güle güle git diyorum sana.
Ne bakışın değsin gözlerime, ne ellerin ellerime dokunsun,
Bahtın açık, kışın bahar olsun ama, kalbin kahrımla yoğrulsun.
