[COLOR="DarkSlateBlue"][SIZE="3"]Eğer gidiyorsan, bir yürekten vazgeçiyorsan hiç de önemli değildir geride bıraktığın değil mi?
Hayatın tek kişiliktir, senin dışında yaşam yoktur hiçbir kıyıda. Öylesine bencillik yüklüdür ki
benliğin yaşadıklarını yok sayıp gitmek acı değildir senin için.
Vurduğun yürek kanıyor mu, hayatı devam ediyor mu, sıcak bir nefese, bir tatlı tebessüme ihtiyacı
var mı ya da dindirebildi mi engel olamadığı kanayan yaralara bu hiç düşünülecek bir şey değildir
bırakıp giden için. Önemli olan onun bundan sonraki yaşamıdır. Daha öncesi yok sayılır. Her ilişki
başlar ve biter mantığı. Yok sayılan duygu fırtınalarının tangoları.

Hiçbir şey silinemiyor insanın geçmişinden. Gidenleriyle, yeni katılanlarıyla bir iz mutlaka ki
oluyor hücrelerde, gelen bir imza atıp gidiyor beyaz bir yüreğe. Silinemeyen ve yerine başkasının
atamayacağı bir imza. Kimsenin giremeyeceği bir kral dairesi saklıdır ya her bedende. Giden
gittikten sonra sıkı sıkı kapatılıp anahtarın denizin açıklarına fırlatılıp bulunmasının imkansız
hale getirilmesiyle erişilen gerçek mutluluk.

Hep bir mantık vardır. Giden gider gerideki toparlanamaz, onsuz yaşayamaz veya yaşamı alt üst olur.
Evet başarmak dolu dizgin enerji isteyen zor ve patikalı bir yolu yalınayak ve tempolu yürümek kadar
zor. Ama başarılamayacak kadar imkansız değil. Yürürken sorgulamaların peşini bırakmayan ince bir de
nağmesi vardır saç tellerinin arasına terin ardına gizlenen. Sesin kısılana kadar ağlayıp sonra
bittiğini ve artık "o" yok dediğini bir ince çizgide kendine haykırırsın uzun bir müddet.

Kabullenmek güç, içinde bittiğini bilmek rahatlatıcı bir unsurdur. Her gittiğin yere manevi olarak
onu yanına almayışın bile fark ettirir senin dışa karşı tutumunu. "Uzun süredir ilk defa mutlu
gördüm seni" sözlerinin altını çizersin gözlerin gülerek. Yapamayacağım herhalde dediğin bir zamanda
yapabildiğini görünce içini huzur kaplar, benliğine yayılır.

Kabullenişin seni yok sayanadır. Geçmişini inkar edenedir. Diyecek söz kalmamıştır deriz ama
içimizdeki kelimeler dışarı çıkamaz. Gidenin tüm zehri akarken kalan, yastığı ıslatan gözyaşını
merhem yapar acısına.

Adına başka anlamlar yüklediğimiz ne varsa isimsiz kalmıştır bir yetim gibi ortalarda. Sahip çıkan
kalandır, gidense unutan. Söz geçmez yüreğe ta ki kendi yüreğini ele geçirinceye kadar. En acısı da
eskiden başın sıkıştığında aradığın yoldaşın, şimdi canın sıkıldığında bununla mutlu olandır. Senin
acını, sıkıntını, sağlığını kendinden sayarken şimdi bir yabancısındır.

Onun için bir yabancı olmayı öğrenmek zaman alan. En sancılı ve ağrılı dönem. Yediğin tüm vurgunları
bedeninden kendinin çıkarması gibi zor ama bir o kadar da sağlıklı. Öğreniyorsun yediğin
vurgunlardan çevrendeki yanlış kişileri uzaklaştırmayı. Verilen hiçbir söze aldanmamayı. İnanıp
peşinden gitmemeyi. Vefadan söz ederken vefasızlığın tüm örneklerini sergilediği bir yaşam tarzı
bana göre değil, böyle yaşayan bir kişi de varsın benim hayatımda olmasın...[/SIZE][/COLOR]


[flash]http://www.keyifkafe.net/flash/yanlizlik.swf[/flash]

[b] AŞKA ve AYRILIÄžA DAİR

En güzel yıllarınızın, acı tatlı hatıralarınızın ortağıdır; iç çekişmelerinizin nedeni; yazılarınızın ilhamı, sohbetlerinizin konusudur. Göz yaşlarınızda, bilinçaltınızda, kahkalarınızdadır. Korkunca saklandığınız bir sığınak, coşunca öptüğünüz bir bayrak... Sevdanız riyasız, çıkarsız, karşılıksızdır. Sınırsız ve nihayetsiz; "Ölmek var, dönmek yok"tur. Gün gelir anlarsınız; içten içe bir şeylerin kanadığını... Tutkulu sevdaların gizli hançerleri başlar parıldamaya..

Şurasından, burasından eleştirmeye başlarsınız;
"Şöyle görünse, öyle demese, değişse biraz ya da eskisi gibi olsa..."
Başkalarını örnek göstermeye,
"Bak onlar nasıl yaşıyor" demeye başlarsınız
Hem birlikte yaşayıp, hem özgür olmanın yollarını ararsınız.
Aşkınızın gözü kör değildir
artık yanlışını görür düzeltmek istersiniz.
"Eskiden böyle miydi ya..."
Diye başlayan sohbetlerde açılır eleştirilerin kapısı;
Açıldıkça, bastırılmış itirazlar yükselir bilinçaltından...
Böyle sürmeyeceğini bilirsiniz. Değişsin istersiniz.
O sevgisizliğinize yorar bunu... İhanete sayar.
Tutkulu ilişkilerde ihanetin bedeli ölümdür.
"Ya sev böyle ya da terk et" diye gürler...

Bir zamanlar bir gülücüğüyle alacakaranlığı ısıtan o rüya,
Bir kabusa dönüşür birden...
Kapatır gönlünün kapılarını, yasaklar kendini size...
Hoyrattır, bakmaz yüzünüze...
Zehir akar dilinden, konuşturmaz, suçlar, yargılar, mahkum eder;
Mühürler dudaklarınızı, yırtar atar yazdıklarınızı,
Siler sizi defterden...
"İyiliğin içindi hepsi, seni sevdiğim için..."
Dersiniz, dinletemezsiniz.
Ayrılırsanız, yaşayamayacağınızı bilirsiniz,
Ama öyle de sevemezsiniz.

İhanetten kırılmıştır kaleminiz; severek terk edersiniz...
"Madem öyle..."nin çağı başlar ondan sonra...
Madem ki siz böylesine tutkunken, o hep başkalarını seçmiştir,
Madem ki kıymetinizi bilmemiştir, o halde "Günah sizden gitmiştir"
Lanet ederek bu karşılıksız aşka, çekip gitmeleri denersiniz.
Aşkın göçmenlik çağı başlar böylece...
Daha özgür olacağınız limanlara demirlersiniz bir süre...
Ne var ki unutamazsınız, uzaktan uzağa izlersiniz olup biteni...

Etrafı bir sürü uğursuzla dolmuş, kurda kuşa yem olmuştur.
Delikanlılar, elikanlılar, uğruna ölenler, sırtına binenler
Sarmıştır çevresini...
Gurur duyar onlarla, koynunda besler, gözünü oysunlar diye...
Uğruna kan dökenleri sever, yoluna gül dökenlerden fazla...

"Bana ne... kendi seçimi" diye omuz silkmeye çabalarsınız bir süre...
Ama sonra...
Ansızın kulağınıza çalan bir şarkı ya da kapı aralığından süzülüp gelen bir koku, hatırlatır onu yeniden...

Yaban ellerde, başka kollarda ondan bahseder ağlarsınız.
Kokusunu özlersiniz; türküsünü söylemeyi, şarkısını dinlemeyi,
Yemeğini yemeyi, elinden bir kadeh şarap içmeyi...
Karşı nehrin kenarından hasret şiirleri haykırırsınız,
Sular kulağına fısıldasın diye...dönüp
"Seni hala seviyorum"
Diye bağırmak geçer içinizden... dönemezsiniz.
Görmedikçe bağlanır, uzaklaştıkça yakınlaşırsınız.
Anlarsınız ki bir çaresiz aşktır bu, ne onunla,
Ne de onsuz...
Hem kollarında ölmek, kucağına gömülmek arzusu,
Hem "Ne olacak sonunda" kuşkusu...
Böyle sevemezsiniz, terk de edemezsiniz,
Sürünür gidersiniz.

CAN DÜNDAR [/b]