Durgun olduğumu hissediyorum...
Her yer karanlığa bürünmüş
etrafımdaki her şey kırılıp dökülüyor.Aklıma takılan binlerce soru beni sürekli meşkul ediyor
dokunduğum her şey parçalanıyor kanıyor...Bir çocuk var içimde
adı belirsiz kimliksiz cebelleşip duruyorum onla.Ama onunla durmadan
usanmadan uğraşıp duruyorum.Benden ona uzanan bir bağ var aramızda...
Bu durumdan acı çektiğimi biliyorum
umarsızlık tüm atılımlar yıkılıp gidiyor...Yıldızlarla döşenmiş küçük bir gökyüzü kurtulamadığım bir an.
Dilek tutuyorum.
Tuhaf bir düş
ötesi bir hayal...
ötesi bir hayal...Verdiği sözü tutmuyor hayat; tutsa bile özlediğimiz şeyin öznelinmeye değer olmaktan ne kadar uzakta bulunduğunu göstermek için yapıyor bunu...
Kimi zaman umut kimi zaman da umulan şey aldatıyor bizi.
Kimi zaman umut
kimi zaman da umulan şey aldatıyor bizi.Bir eliyle verdiğini öteki eliyle alıyor...
Bir belirsizlik içindeyim içimde bir şey var ona yanıt veriyor...
Her şey öylesinee uzak ki...
Ya ben yaşadığım hayatı anlayamadım ya da bu hayatın hiç bir değeri yoktu.
Artık hayal kuruyorum...
Sahibini arayan düşler kuruyorum...
Bana gelmesini istiyorum...
Hayatım çocukluğumun öncesinden yaşanıyor.
içimde bir şey var ona yanıt veriyor...Her şey öylesinee uzak ki...
Ya ben yaşadığım hayatı anlayamadım
ya da bu hayatın hiç bir değeri yoktu.Artık hayal kuruyorum...
Sahibini arayan düşler kuruyorum...
Bana gelmesini istiyorum...
Hayatım çocukluğumun öncesinden yaşanıyor.
Ne çok istek...
Ne çok özlem...
Ve ne çok acı...
Ne çok özlem...
Ve ne çok acı...
Çok şey ummuyorum kendime bir çıkar yol arıyorum...
Nedeni olmayan kimsesiz bir sevgi bu...
Aşkın içinde yitip gitmek ve kaybolmak...
Kendimi çok yalnız duyumsuyorum...
Ruhumda öyle bir ağırlık var ki bütün yetilerimi köreltiyor hareketsiz bırakan bir bıkkınlık veriyor ve her şey eziyet haline geliyor.
Düşlerin sahibi benim...
Kendimi berbat hissediyorum...
Gece karanlık simsiyah bir gökyüzü ay korkuyor çıkmıyor gecenin içine...
kendime bir çıkar yol arıyorum...Nedeni olmayan kimsesiz bir sevgi bu...
Aşkın içinde yitip gitmek ve kaybolmak...
Kendimi çok yalnız duyumsuyorum...
Ruhumda öyle bir ağırlık var ki
bütün yetilerimi köreltiyor hareketsiz bırakan bir bıkkınlık veriyor ve her şey eziyet haline geliyor.Düşlerin sahibi benim...
Kendimi berbat hissediyorum...
Gece karanlık
simsiyah bir gökyüzü ay korkuyor çıkmıyor gecenin içine...Çoğu zaman kendimii şaşırtıyorum.
Kendime kızıyorum.
Bir çok şeyi kaçırtıyorum kendimi takip edemiyorum.
Şaşkınlık içinde kandime bakıyorum...
Kendime kızıyorum.
Bir çok şeyi kaçırtıyorum
kendimi takip edemiyorum.Şaşkınlık içinde kandime bakıyorum...
BENİ KONUŞMAK VE SEVMEK SUÇLARINDAN YARGILIYORLAR...
Hayat ne kadar durağanlaştı saatler inanılmaz ölçüde uzadı. Solmak üzere olan çiçeklerin arasında kendi hayalimi görüyorum. Ama gözlerim hayal gücümün tehlikeli görüntülere karşı tüm perdeleri delip geçiyor...
Aşağı iniyorum ağlamakta olan çocuğa sarılıyorum. Bana bir mesaj oldugunu sölüyor. Birinin ölüyor olduğu mesajı bu. Biliyorum ki ölmekte olan benim...
saatler inanılmaz ölçüde uzadı. Solmak üzere olan çiçeklerin arasında kendi hayalimi görüyorum. Ama gözlerim hayal gücümün tehlikeli görüntülere karşı tüm perdeleri delip geçiyor...Aşağı iniyorum
ağlamakta olan çocuğa sarılıyorum. Bana bir mesaj oldugunu sölüyor. Birinin ölüyor olduğu mesajı bu. Biliyorum ki ölmekte olan benim...Tüm düşler başladığı gibi sonlanır mı acaba?
Kimbilir...
