Iki damla gözyasi...
.
.
sen eksilirken ... / düsürüverdim benligimi ... (kimsesizliklere)
Yok olduk -
Ani oldu bitisin o yüzden gec oldu hissizligim !
Sana olan kizginligim yerini pismanliga verdi...Saniye saniye büyüyen sensizlikte...
Dakikalarin uzunlugunda birden kaybediverdim kendimi!
Bostu hersey- hicbir sey yoktu hayata dair..
Zaman durmus gibi kendine tutsak ediyordu beni-
Sensizlik ne kadar gercekti?
hala hesabini yap(a)madim/ hala var(sin)-gibi..
Yoklugun zamana yenik düsmedi / büyük bir savasti ve kendini bana hissettirmemekte
derin bir karardaydi yoklugun...
derken...
Gece-beklenmedik sonlari vurdu yüzüme oysa tuttum kendimi hala da tutuyorum
iki kere kaybettigim senimden bir tane daha yitirmemek/
seni yanaklarimdan süzülüp kaybolmani görmemek icin..
Yoklugun aci olup takiliverdi hayallerimin mutlu sonlarina..
Mutlu degildi artik hic bir son..
Avuc icimde sakladim tüm pismanliklarimi dile getiremedigim
dilsizliklerimi..saliveremedim onlari
sucluydum;
ve bunun binlerce kez yüzüme vurulmasini göze alamadim.
yorgundum;
Suclu ama hala gururlu...
Hayallerimde gurur basroldeydi..belki o yüzden mutlu sonla bitmedi! bitemedik...
iki damla gözyasi
kaybolan bir aska dair..
hic kaybolmicak suretin..
Nefes alisin yüregimde...
seni sevdim ben gözlerimin en degerlisi...
