Tüm ruhum uyuşmuş durumdabedenim eşlik ediyor.
Dünkü gülüşleri inkar ediyor şimdi gözyaşlarım..
Çok uzaklardan sanki yaşamadığım bir filmi izliyorum.
Oysa gerçektiresimlerde gülümsüyorduk elele vermiş..
Yabancı gibisinsen de bakışların da..
O an gerçekten varmıydık?
Biz miydik?
Çoğul muyduk?
Kalbim sıkışmış nefes alamıyorum sanki.
Caddelerden yalancı sözlerin yankılanmaları geliyor kulağıma.
Bıçak darbesi yemiş herbir köşem bucağım.
Dumanlı bu şehir iştegözükmüyor hiçbirşey.
Yalandı değil mi..
Sözcüklerinde dökülen gerçekgerçeğin ardında aylardır yaşattığın yalandı..
Ne zaman nerden sokacağı belli olmayan yılan gibisin.
Bebeğim deyip koynuma aldımyine yanıldım..
Eli yansa da inatla ateşin renkli büyüsüne kapılıp uzanan çocuklar gibiyim.
Canımı yakıyorum.
Bir sahneysetiyatroysaoyunsa yaşam ben hep kaybediyorum..
Sen değilsin ilk yenildiğim..
Oysa herkes bilir.
Güvenmedenşımartmadansevmedensevilmeden yaşayamam ben..
Sevdiğimde öyle delice severimgöklere çıkarırherşeyimi adarım.
Sonra yine aynı filmi izlerim ardından..
Tekerrürleri yaşıyorum ve sanırım artık farklı sonla biten bir hikayem olmayacak..
Seni sevdim..
Ya da sende tutunmaya çalıştığım herneyse onu sevdim.
Umutla bağlanmayı ve en çok gülmeyi sevdim sen de..
O kadar..
Buraya kadar..
Şimdi ağlamam lazım..