kalbim öyle yalnız ve üzgün ki yokluğunda, gözlerimde ağlamaktan yorgun düşmüş ve avuçlarım... avuçlarım bomboş sen yokken
tutabileceğim hiçbir el tutunabileceğim hiçbir dal kurabileceğim hiçbir düş ve hiçbir "belki"m kalmadı artık. öyle büyük bir yer edinmişsin ki sen kalbimde gittiğinde koca bi' boşluk bıraktın.... öyle çok özledim ki "Seni seviyorum" demeni öyle çok istedim ki bana tekrar sarılmanı ve öyle çok hayal ettim ki o geçmişte kalan anıları... bi' gün gerçekten geliceksin de düşlerimle karıştırıcam sanıyorum seni. ama karıştıramam ki gelmiceksin çünkü. sevmiceksin beni tekrar belki de hiç sevmedin. bunu kabullenmek niye böylesine zor ? niye içim acıyor "beni hiç sevmedi" derken niye ölmeyi bile bu acıya tercih ediyorum ?
bilsem...
ben; öyle çok öyle içten istedim ki kalmanı... düşünemedim bensiz de döner dünya senin için. ben sensiz yaşayamam ama sen? senin kendi hayallerin kendi umutların ve kendi yolun var. yine de öyle yalvardım ki içimden "gitme" diye... sandım ki duyarsın sessiz yalvarışlarımı sandım ki kalırsın tekrar tutarsın elimi devam ederiz bir şekilde. yanıldım.
herkes seni suçladı hayata küsüşüm için... bi' tek ben seni savundum bi' tek ben seni suçsuz gördüm. suçlu olduğunu kabullenemezdim ki sevgilim o zaman yaşadığımız herşeyin yalan olduğunu söyleyenlere itiraz edemezdim susmak zorunda kalırdım... susmak ve katlanmak sensizliğe.
ama biliyorum hala bi' umut var. belki geri geliceksin bana ya da... gelme. sen hiçbi' zaman gözlerime aşkla bakmamıştın ona nasıl baktığını gördüm. onun sana nasıl baktığını gördüm.
acaba sen gözlerimdeki acıyı gördün mü ?
kal yanımda istedim kal ve sev beni istedim...
dilesem şimdi geri gelmeni gelir misin bi' kerelik ?
sever misin beni ötekiler gibi değil
gerçekten içten...
güler misin yüzüme ?
lütfen...
tutabileceğim hiçbir el tutunabileceğim hiçbir dal kurabileceğim hiçbir düş ve hiçbir "belki"m kalmadı artık. öyle büyük bir yer edinmişsin ki sen kalbimde gittiğinde koca bi' boşluk bıraktın.... öyle çok özledim ki "Seni seviyorum" demeni öyle çok istedim ki bana tekrar sarılmanı ve öyle çok hayal ettim ki o geçmişte kalan anıları... bi' gün gerçekten geliceksin de düşlerimle karıştırıcam sanıyorum seni. ama karıştıramam ki gelmiceksin çünkü. sevmiceksin beni tekrar belki de hiç sevmedin. bunu kabullenmek niye böylesine zor ? niye içim acıyor "beni hiç sevmedi" derken niye ölmeyi bile bu acıya tercih ediyorum ?bilsem...
ben; öyle çok
öyle içten istedim ki kalmanı... düşünemedim bensiz de döner dünya senin için. ben sensiz yaşayamam ama sen? senin kendi hayallerin kendi umutların ve kendi yolun var. yine de öyle yalvardım ki içimden "gitme" diye... sandım ki duyarsın sessiz yalvarışlarımı sandım ki kalırsın tekrar tutarsın elimi devam ederiz bir şekilde. yanıldım.herkes seni suçladı hayata küsüşüm için... bi' tek ben seni savundum
bi' tek ben seni suçsuz gördüm. suçlu olduğunu kabullenemezdim ki sevgilim o zaman yaşadığımız herşeyin yalan olduğunu söyleyenlere itiraz edemezdim susmak zorunda kalırdım... susmak ve katlanmak sensizliğe.ama biliyorum
hala bi' umut var. belki geri geliceksin bana ya da... gelme. sen hiçbi' zaman gözlerime aşkla bakmamıştın ona nasıl baktığını gördüm. onun sana nasıl baktığını gördüm.acaba sen
gözlerimdeki acıyı gördün mü ?kal yanımda istedim
kal ve sev beni istedim...dilesem şimdi geri gelmeni
gelir misin bi' kerelik ?sever misin beni
ötekiler gibi değilgerçekten
içten...güler misin yüzüme ?
lütfen...
