Aslında iyi oldu gidişin..
Gidişinle her istediğine, istediğinde sahip olamayacağını öğrendi içimdeki arsız deli kız.
Her kayan yıldızda tutulan dileğin, her gün duaya katılan isimlerin, hakettiğinde fazlasını mutluluğu için vermenin onu getirmeyeceğin öğrendi.
"Seni Seviyorum"ları ne kadar çok, "Hayır"ları ne kadar az kullandığımı da öğrendi elbette.

Aslında iyi oldu gidişin..
Gidişinle sensizliğin acısı dolanırken her sabah parmak uçlarıma, bensizliğin sancısı kürtajla alınmış bir aşkın doğamamış ellerinin vicdanıyla oturdu sol tarafına.
Belki gerçekten terkedebilseydim seni yokluğumda aynı yere oturabilecek değerim gururunu kırmana yardım edebilirdi.
Ama ben hep sana aittim.
Ve bunu ilgi isteyen bir çocuğun ağlamadan istediğini alması gibi, daha istemeden sana söylerdim.
Alıştın, arsızlaştın..
Canımı acıttın..

Aslında iyi oldu gidişin..
Zamanla tabuların insan hayatındaki önemini öğrendim.
Terkedilmişlerin nefret ederken bir yandan, bir yandan unutamamışlığını nasıl gizlediğini öğrendim.
Yeni bir nefesin yerini doldurmasada acılarını hafifleteceğini öğrendim.
Zamanla buğulu camlara adını yazmayı alışkanlık haline getiren ellerimin, aslında adımı yazması gerektiğini öğrendim.
Benimsememem gerektiğini öğendim..
"En yakınımsın" cümlesini söylerken, "En yakınıyım" diyebilmenin gerekliliğini, çocukluğumun tertemiz gülüşlerini teslim etmenin benim tercihim olduğunu ve hep yanlış tercihler yaptığımıda öğrendim elbette.

Aslında iyi oldu gidişin..
Aradığında açmayacağıma dair verdiğim sözlerin anlamsızlığını öğrendim aramadığın her günde.
Bir gün "Affet beni yaptıklarım için, döndüm.." dediğinde sonu hep kavuşmalarla bitecek olan red sahnelerinin hep hayalimde kalacağını öğrendim.
Tanışacağım hiç kimsede sendeki gibi kalbimin atmayacağını, konuştuğum hiç kimsede sendeki gibi ruhumun havalanmayacağını öğrendim.
Yanımdayken acıların nasıl kolay, imkansızların nasıl yakın olduğunu öğrendim.
Oysa şimdi hiç olamayacağı gibi..

Aslında iyi oldu gidişin..
Artık hıçkıra hıçkıra ağlamamayı öğrendim..
Unutulmaya yüz tutmuş gururumu artık takınmanın vaktinin geldiğini, bazen gururu yüzünden çok şey kaybetmiş insanların bazen de gururu yüzünden çok şey kazandığını öğrendim.
Beni kaybetmeyi senin seçtiğini öğrendim..
Sana sunduğum onca seçeneğe rağmen gitmeyi, beni hayatından çıkarmayı seçen birine daha fazla değer verip kendimi küçültmeyi bir tek içimdeki aşkın yaptırabileceğini öğrendim.
Ama o aşkın yıpranabileceğini sen hiç öğrenemedin..

Gidişin iyi oldu sevgilim..
Sevgimiz değişmesede büyüyoruz günden güne..
Ve gittikçe zorlaşıyor geri gelmek biliyorum..
Aslında gidişin gerçekten iyi oldu sevgilim..
Oysa ilk günden pek bir farkı yok bunların ve bundan sonrakilerininde olmayacağı gibi.
Ama artık SevgiLi´in sana dön demiyor, sahiplenmiyor ve şımartmıyor seni sevgisiyle.
Tabularını oluşturmaya başladı ve o hiç görmediğin gururunu takındı.
Sevgisi değiştimi SevgiLi´nin bir sen bilirsin değişmediğini.
Artık sanada sevginede inancı yok.
Bunu benden duymazdın aslında sevgilim ama sorumlusu sensin.
İyi oldu gidişin.
Bende gidersem artık iyi olacak sevgilim..

Beni güzeL hatırLa bunLar son satırLar...
Farzetki bir rüzgardım esip geçtim hayatından
yada bir yağmur,seL oLdum sokağında
sonra toprak çekti suyu...
KayboLup gittim beLkide bir rüya idim senin için...
Uyandın ve ben bittim...

[b]Beni güzeL hatırLa[/b]
[b]Çünkü sevdim seni ben herşeyini...[/b]
[b]Sana sırdaş oLdm,dost oLdum koynumda ağLadın...[/b]
[b]Yüzüne vurmadım hiçbir eksikliğini...[/b]
[b]Beni üzdün kınamadım...[/b]
[b]ALışıktım vefasızLığa el oLdun aLdırmadım...[/b]

[b]Beni güzeL hatırLa...[/b]
[b]Sana unutuLmaz geceLer bıraktım...[/b]
[b]En yorgun sabahLar...[/b]
[b]Sana güLüşümü,gözlerimi sonra sesimi bıraktım...[/b]
[b]En güzeL şiirLeri okudum gözLerine baka baka...[/b]
[b]SöyLenmemiş merhabalar sakLadım her köşeye...[/b]
[b]VedaLar bıraktım dudakLarda...[/b]
[b]Ne ararsan bir sevdanın içinde;[/b]
[b]FazLasıyLa bıraktım ardımda...[/b]

[b]Beni güzeL hatırLa...[/b]
[b]Dizlerimde uyuduğunu düşün...[/b]
[b]Saçını okşadığımı,üşüyen eLLerini ısıttığımı...[/b]
[b]MutLu oLduğun anLarı getir gözünün önüne...[/b]
[b]ALnından öptüğüm dakikaLarı...[/b]
[b]Birazdan kapını çalan kişinin ben oLabiLeceğimi düşün![/b]
[b]Şaşırtmayı severim biLiyorsun![/b]
[b]Bu da sana son sürprizim oLsun...[/b]
[b]Şimdi seninLe yaşanan günLeri ateşe veriyorum...[/b]
[b]Beni güzeL hatırLa[/b]
[b]GİDİYORUM...[/b]

Gidicek mi Gitmeyecek mi..
Seviyormu sevmiyormu neden düşünüyorsun ki bunları..
Düşünüyorsun şimdi..Seviyorum diyorsa neden terketti..
Hadi terketti..terkederken bile Neden seviyorum dedi ..?
Soruyorsun bunları kendine..Hatta zaman zaman ona sormakta geçiyordur içinden..
Sen elinden geleni yaptıysan eğer bu aşk uğruna benliğini feda edercesine..
Neden soruyorsun ki bunları..
Onun düşünceleri değil seni ilgilendiren eylemleri..
Eylemleri ; terketmek bırakıp gitmekse eğer bırak gitsin düşünme..
Hep dönüp dönüp kafamı karıştıryor diyorsan..
Sen niye izin veriyorsun bunlara...Kimsenin rüzgarında yaprak değilsin sen..
Hangi akla hizmet onun rüzgarında yaprak olup kendini bırakıyorsun..
Bırak o kendi rüzgarında debelensin dursun..
Hep seviyorsa seni eğer ama kararsızsa kendi dürtülerini kontrol edecek..
Kimsenin içini allak bullak etmeyecek..
Seviyorsan da kararsızsan masumsan da sırf karşındaki insanı
Sevdiğin için dürtülerini kontrol edip oturup karmaşanı kendi içinde yaşayacaksın.
Kimsenin kimseye bencilce sevgi gösterisi yapma hakkı yok..!
Ya çekip gider ! ya kalır aşkını yaşar..
Sorgusuzca beklentisizce karmaşalar içinde boğmadan kimseyi..!
Aldanma senin iyiliğin için ayrıldım seni sevdiğim için gittim sözlerine..
Bu sözler seni bağlamaz..
Sen kimsenin içini açıp bakamaz emin olamazsın ya..
Kimse içindekilerle yargılanmaz..
Hiçbir mahkemenin hiçbir hakimi niyetine göre muamele yapmaz insana..!
İçindekilerle niyetiyle anılmaz kimse yaptıklarıyla hatırlanır..!
Yaptığı gitmekse bırak gitsin Aldırma bir çift '' seni seviyorum '' sözüne..
Nasılsa gidenin arkasından kalan bu bi çift söz değil midir küfür gibi yüzüne çarpıp canını acıtan..
Bırakıp Gittiyse Eğer Aldırma..
Sil Gitsin..!

Şimdi geçmişten gelen bir rüzgar esintisinden başka bir şey değil aşkın.

Zaten bitirdiklerime başlayamam ben.

Korkma, bir daha dönmeyeceğim.

Severek gidebilmek de erdemdir bence, sevmekten vazgeçip gidenlere bakarsan.

Seni kötü anarak yürümemek için bütün çabam, elde bir sıcak dostluk tutma derdindeyim.

Günahını kimsenin ödeyemeyeceği bir ayrılığı tartışmak zaman kaybıdır. Korkma ben, aklımdan sildikten sonra yüreğine söz dinletebilenlerdenim.

İnsanın içi sızlıyor elbette, kolay mı alışılıyor ki başka bir tene? İlk günler geliyor aklıma, neyi seversin, nasıl öpersin diye meraklandığım anlar. Keşfetmenin zevkiyle karışırdı yabancılık ama gel şimdi bak, başladığımız yere döndük, yabancılaştık.

Korkma, bir daha öğrenmeye gücü olmayanlardanım ben.Ayrılık acısı dediğin, güneş doğana kadar sürer. Bahsettiğim güneş gökyüzünde değil, yürekte olandır.

Alışılır mutlaka yalnızlığa da, yeni sevdalara da, başka kolda uyumaya da, kimler nelere alışmadı ki?

Bu gönül sancısı sonsuza dek süremeyecek ya!

Sonra, hangi gece bitmemiş ki, ne kadar uzun sürse de!

Korkma,ben karanlığa alışık olanlardanım.

Korkma, ben her zaman gözlerine içine bakabileceğim.

Hepimiz, biriktirdiğimiz yaralarla başlıyoruz yeni sevgilere, o yüzden önyargılıyız.

Güvenmek için kaybettiğimiz zaman, aslında mutlu olacağımız anılar yaratmaktan çalınıyor.

Aşık olmaktan korkuyoruz çünkü yara bantlarımız bitti kanayan yerlerimizi kapatacak. İncinmemek için sakladığımız kalbimizi, hiç olmayacak yerlerde ortaya koyuyoruz.

Şimdi, ayrılığın acısını dindirmeliyim içimde. Sarhoş olmalıyım bir akşam vakti. Sigaramın dumanından halka çıkarsa, senin düşündüğünü zannetmeliyim. Burnumun direği, yüreğimin içi sızladığında, deniz kenarına inip biraz gözyaşı dökmeliyim. Fotoğraflarına bakmalıyım uyumadan, birkaç kez öpmeliyim. Rüyalar görmeliyim, ter içinde uyanıp, seni merak etmeliyim.

Olsun, ben aşkı acısıyla beraber sevenlerdenim.

Seni silik bir anıya dönüştürmeliyim içimde, sonra belki adını bile unutup gitmeliyim.

Ama yapamam korkma, ben henüz ruhu o kadar kirlenmemişlerdenim..

Dost olarak hükmünüzün bittiği oldu mu hiç? Artık omzunuzun ona huzur sağlamadığını, sadece yıllar süren alışkanlığı yüzünden sizinle bir kaç kelime konuştuğunu hissettiniz mi? Bir daha geri gelmeyecek günleri unutmanız gerektiği hatırlatıldı mı size?
Ne yapardınız böyle bir zamanı yaşasaydınız? Sessizce köşenize çekilir, "Belki bir gün yeniden" mi derdiniz, yoksa savaşır mıydınız?

Teselli ettikçe teselli bulduğunuz, can dediğiniz canım dediğiniz yoktur hayatınızda. Boşluktasınızdır. Yerini dolduracak adayları gözden geçirirsiniz. Nafiledir çabanız. Çünkü her sözünüzün her hareketinizin karşılığında duymak istediklerinizi duyamazsınız. Yürek başlar acımaya, sizden başkası hissetmez. Mevsim ilkbahardır ama siz hazanı yaşarsınız. Dökülür sevinçleriniz birer birer sarı yapraklar misali. Bir rüzgar eser en serininden, üşürsünüz. Sarınmak için kalın bir sevgi istersiniz. Yoktur. Borç olarak verdiği sevgiyi geri almıştır çünkü bir başkasına vermek için.

Nerdedir yanlış diye düşünür durursunuz. Bilemezsiniz, belki de bilmek istemezsiniz. Aslında çok basittir. Çok fazla değer vermişsinizdir, sahiplenmişsinizdir. Şımarık bir çocuk olmuştur sevginizin yoğunluğunda. Annesine yaptığı her kaprisi size de yapar. Çünkü siz onun hem annesi hem de arkadaşısınızdır. Kağıda dökersiniz duygularınızı, ama okuyamazsınız. Kendinizin bile duyamayacağı sözler çığlık olur dudaklarınızda, haykırırsınız:

"Yıldızlar,
Ay,
Güneş,
Gökyüzü,
Duyun hepiniz.
Ben onu seviyorum."
Yaşanan tüm mutluluklar kara bir bulut olup çöker üzerinize, nefes alamazsınız, boğulursunuz. Kalabalıklarda yalnız kalırsınız.

Duyamazsınız, göremezsiniz, hissedemezsiniz.

Yaşadığınız zamanı geri almak istersiniz, belki tekrar yaşarım diye. Boşunadır çabanız. Uçup gitmiştir elinizden, şaka gibi gelse de.
Sözleri gelir aklınıza " Ben burda olsam da olmasam da beni sevmeye devam et, benim seni sevdiğim gibi!!!!"

Sanırım sen de gelmeyeceksin ya zaten…

Hiç gelmedin! Ama hep beklendin, en özel kuytularda ağırlanmak için…

Ben yine de bir ümit bekledim. Gelirsen, sesini duymazsam, geri gidersen diye kapılarımı hep açık tuttum. Gelmedin ya da ben görmedim geldiğini…

Beynim, düşüneceği milyarlarca şeyi düşünmüş; kalbim, atacağı milyarlarca atışı yapmış gibi sanki…
Kendilerine tanınan zamandan çok önce...



Çok yoruldum seni beklemekten, gelmeyeceğini bile bile beklemekten.



Gülüşündü beni hayata bağlayan. Yıllar boyu hayalimde beni yaşatan. Sensizlikle oluşmuş bir hastalık vardı içimde. Bu amansız hastalıktan daha kötüydü. Beni içten içe kemiren benim yıkılmama sebep olan bir hastalıktı. Tıbbın mucizeleri belki beni iyileştirebilirdi, ya sensizliğin ilacı ve mucizesi neydi ki?... Sen miydin?... Ya da benim seni içten içe sevmem miydi? Acaba… Kaynakwh: Kaynakwh:

Artık geldiğinde ben olmayacağım…