Sensizlikte, kah geceler üzerime yürüdü, kah ayazlar zorladı kapılarımı…
Ama her zorlukta gözlerine sığındım, her solukta ismini haykırdım.
Yalnızlığınla savaştım durdum. Belki de en gururlu savaştı benimkisi.
Silahım yoktu;
Sadece seni seven yüreğimdi savaşan.
Kazanan hep hasretin olsa da ben seni " sensizlikte " bile yaşatandım…
Ama her zorlukta gözlerine sığındım, her solukta ismini haykırdım.
Yalnızlığınla savaştım durdum. Belki de en gururlu savaştı benimkisi.
Silahım yoktu;
Sadece seni seven yüreğimdi savaşan.
Kazanan hep hasretin olsa da ben seni " sensizlikte " bile yaşatandım…
Rüzgarlarla savruldum karanlıklara, düştüm hasret çukurlarına,
ezildi gözlerimde büyüttüğüm çiçekler.
Pes etmeden, çocuksu düşlerime yenilerini ektim.
Sensizlikte kör kuyulara itildim.
Yaralarımı gözlerindeki ışıkla sardım.
Yüreğimi söktü arsız yalnızlıklar.
Yıkılacak gibi oldum, seni beklediğim sokaklarda.
Ama pes etmeden, her zorluğa senin sevdanla karşı durdum.
Ayrılık tepelerine tırmanırken yüreğim, hep baharımsı nefesini soludum…
Heybeme erimez karları,
Yüreğime" sevda bilmez" ayazları doldursalar da,
Vazgeçmedim senden
…yüreğinden…
Azmettim kazandım sevdamı, davacı olmadım hüzünden, kederden.
Uzaklarda olsan bile, bir nefes alışını bahar bildim ömrümde,
bir gülüşünü mutluluk addettim yüreğimde.
Seni severken hic durmadım, hep sana, sevdana yaşadım.
İlaç bilmez acıların için, siper ettim gögsümü, fakir ömrümü.
Üzülmedim seninleyken, hep mutluluk bildim gülüşünü.
Aldırmadım, karanlık gecelere.
Üşüdüğümde, bir yorgan misali gülen gözlerine sarılıp,
Mutluluklarına uzandım.
Yanında aldığım solukları, hep kâr saydım mutluluk envanterine.
Kalem olup gözyaşlarımı akıttım, ağladım, hasretinle ıslandım ama yüreğimde hep seni yaşattım.
Yalnızlığınla savaşıp,
Seni " sensizlikte " yaşatan
Bir fakir yürek oldum ömrümde.
Bir gözyaşı bile düşmedi hüznümde.
Neden diye sorma,
Gözlerimden düşen her gözyaşı sana idi, ölümsüz sevdana idi…
Şimdilerde,
Sen, bende yokken bile
Seni ölümüne sevmekle meşgulüm.
Olur da acıların sararsa yüreğini,
Karanlıklar boğarsa düşlerini
Bir nefesini ver ne olur,
Yüreğimi siper eder bu can sana..
ezildi gözlerimde büyüttüğüm çiçekler.
Pes etmeden, çocuksu düşlerime yenilerini ektim.
Sensizlikte kör kuyulara itildim.
Yaralarımı gözlerindeki ışıkla sardım.
Yüreğimi söktü arsız yalnızlıklar.
Yıkılacak gibi oldum, seni beklediğim sokaklarda.
Ama pes etmeden, her zorluğa senin sevdanla karşı durdum.
Ayrılık tepelerine tırmanırken yüreğim, hep baharımsı nefesini soludum…
Heybeme erimez karları,
Yüreğime" sevda bilmez" ayazları doldursalar da,
Vazgeçmedim senden
…yüreğinden…
Azmettim kazandım sevdamı, davacı olmadım hüzünden, kederden.
Uzaklarda olsan bile, bir nefes alışını bahar bildim ömrümde,
bir gülüşünü mutluluk addettim yüreğimde.
Seni severken hic durmadım, hep sana, sevdana yaşadım.
İlaç bilmez acıların için, siper ettim gögsümü, fakir ömrümü.
Üzülmedim seninleyken, hep mutluluk bildim gülüşünü.
Aldırmadım, karanlık gecelere.
Üşüdüğümde, bir yorgan misali gülen gözlerine sarılıp,
Mutluluklarına uzandım.
Yanında aldığım solukları, hep kâr saydım mutluluk envanterine.
Kalem olup gözyaşlarımı akıttım, ağladım, hasretinle ıslandım ama yüreğimde hep seni yaşattım.
Yalnızlığınla savaşıp,
Seni " sensizlikte " yaşatan
Bir fakir yürek oldum ömrümde.
Bir gözyaşı bile düşmedi hüznümde.
Neden diye sorma,
Gözlerimden düşen her gözyaşı sana idi, ölümsüz sevdana idi…
Şimdilerde,
Sen, bende yokken bile
Seni ölümüne sevmekle meşgulüm.
Olur da acıların sararsa yüreğini,
Karanlıklar boğarsa düşlerini
Bir nefesini ver ne olur,
Yüreğimi siper eder bu can sana..