Gözlerimden tek bir damla gözyaşı düşmüyor yıllardır
Benim ağlayan yanım kalbim…
Kimsenin göremediği, bilmediği gözyaşlarım var
Düştüğüm ama kalkamadığım bir yer yüreğim orta yerinde
Dimdik ayakta olsam da, diz çöktüğüm bir gönül yarasıyla yaşıyorum.
Yine geldi çattı sonbahar işte..
Yüreğim üşüyor, ölümsüzlüğün aşkını yaşatıyorum yüreğimde
Kaçıncı kadehi içtim, kaçıncı sigaram bitti
Öyle çok şehir gezdim ki !
Belki seninle gözgöze gelirim diye
Ama senin nefes aldığın şehre adım atamadım
Tren istasyonlarında bekledim
Otobüs garında sabahladım
Gündüzlerim bitti, gecelerim bitti
Senden bir haber gelmedi
 
Oysa bendim giden
Sen uğurlamıştın beni o gar’dan  neden demiştin
Neden bitti, neden bırakıyorsun demiştin
Benim cevabım yoktu sana söyleyeceğim, böyle olması gerekiyor hoşcakal diyebilmiştim.
Şimdi paramparçayım
Hangi parçam nerede bilmiyorum..
Senden sonra sevdim birilerini, mutluluğu da yaşadım
Ama seni aradım, gözlerini, gülüşlerini, ellerini sıcaklığını
Çalan her müzikte içim ürperdi
Çalan yabancı numaralarda senin olmanı diledim
Sen değildin ..

Biliyorum, bana kırgınsın belki de beni hiç affetmeyeceksin
Ben son pişmanlığın olduğu yerdeyim.
Gülüyorum senin için
Yüreğin kan ağlıyor, ben sana senin yürek acına yenildim.
Birgün  sadece bir gün sessini duyayım içimdeki yarım kalınmışlığı anlatayım
Vedamın mecburiyetini sen affetme beni ama ben nedenlerimi anlatayım sana
Yıllardır bu kan gölünün içinde içten içe ölüyorum..
Yine sonbahar geldi yine sen yoksun yine kan revan içinde pişmanlıklarımlayım..