Hani bir ses vardir cozer her seyi, ama yasaktir, duyamazsin o sesi...
Karanliktan bir el uzanir sana...
Gorursun, uzanirsin kurtarsin seni diye, asla ulasamazsin…
Kayboldugunu hissedersin derin kor bir kuyuda, sessizlik cigligini hapseder...
Artik duyulan tek ses, sessizliktir. ..
Ne bir umut vardir hayata baglayacak, nede bir isIk kalbindeki karanligi aydinlatacak. ...
Gunes hic dogmayacak artik, tek bir sey olacak yakip kavuran, oda sevda atesi…
Belki hic bir zaman yagmur yagmayacak, sensizligi yasadigim uzak diyarlara... .
Gozlerini acacaksin ama goremeyeceksin hicbir seyi, zifiri karanliktan baska....
Seni donduran, korkutan ve aci veren bir sogukluk olacak dort bir yaninda....
Bir ruzgar esecek, nefreti hissedeceksin o an...
Zaten kaybolan umudun ve dostlugun, artik asla sahip olamayacagin sey oldugunu anlayacaksin. ..
Bir tas baglanmis ayaklarina, adi sevda...
Ucsuz bucaksiz bir okyanusun ortasinda hayat denilen...
Yuzmeye calisacaksin ama, etrafinda kara yokmus anlayacaksin. ...
Sonra teslim olup kaderine batacaksin, denizin sonsuz derinliklerine. ...
Bazen dusuneceksin sucum neydi diye, tabiiki dusunme inceligi varsa kendinde....
Aslinda olmayacak sucun, vazgecmemekten baska....
Son bir nefes alip, tekrar deneyeceksin hayata tutunmayi...
Vazgecemeyeceksin ama, her zaman kaybedeceksin. ..
Belki anlayacaksin ki muhurlenmis kalbinin anahtari, yalnizca onda..
Bekleyeceksin, "belki bir gun" deyip umutsuzca...
Ama bileceksin ki gelmeyecek o "bir gun" asla...
Bir daha acilmamak uzere kapanmis kapilar...
Anlayacaksin ki direnis bosuna, gozyaslari akip gidecek....
Seni hisseden ve fark eden olmayacak…
Gulmeyi bile unutacaksin bir sure sonra....
Artik senin icin tek bir sey olacak....
Tek bir care, tek bir secenek, tek bir son…
Karanliktan bir el uzanir sana...
Gorursun, uzanirsin kurtarsin seni diye, asla ulasamazsin…
Kayboldugunu hissedersin derin kor bir kuyuda, sessizlik cigligini hapseder...
Artik duyulan tek ses, sessizliktir. ..
Ne bir umut vardir hayata baglayacak, nede bir isIk kalbindeki karanligi aydinlatacak. ...
Gunes hic dogmayacak artik, tek bir sey olacak yakip kavuran, oda sevda atesi…
Belki hic bir zaman yagmur yagmayacak, sensizligi yasadigim uzak diyarlara... .
Gozlerini acacaksin ama goremeyeceksin hicbir seyi, zifiri karanliktan baska....
Seni donduran, korkutan ve aci veren bir sogukluk olacak dort bir yaninda....
Bir ruzgar esecek, nefreti hissedeceksin o an...
Zaten kaybolan umudun ve dostlugun, artik asla sahip olamayacagin sey oldugunu anlayacaksin. ..
Bir tas baglanmis ayaklarina, adi sevda...
Ucsuz bucaksiz bir okyanusun ortasinda hayat denilen...
Yuzmeye calisacaksin ama, etrafinda kara yokmus anlayacaksin. ...
Sonra teslim olup kaderine batacaksin, denizin sonsuz derinliklerine. ...
Bazen dusuneceksin sucum neydi diye, tabiiki dusunme inceligi varsa kendinde....
Aslinda olmayacak sucun, vazgecmemekten baska....
Son bir nefes alip, tekrar deneyeceksin hayata tutunmayi...
Vazgecemeyeceksin ama, her zaman kaybedeceksin. ..
Belki anlayacaksin ki muhurlenmis kalbinin anahtari, yalnizca onda..
Bekleyeceksin, "belki bir gun" deyip umutsuzca...
Ama bileceksin ki gelmeyecek o "bir gun" asla...
Bir daha acilmamak uzere kapanmis kapilar...
Anlayacaksin ki direnis bosuna, gozyaslari akip gidecek....
Seni hisseden ve fark eden olmayacak…
Gulmeyi bile unutacaksin bir sure sonra....
Artik senin icin tek bir sey olacak....
Tek bir care, tek bir secenek, tek bir son…
