varolmanın dayanılmaz hafifliği
dolaşıyor damarlarımda...
"işte bu" diyorum
kendi kendime!
sesim yankılanıyor boş koridorlarda
beni tutsak edenin
yine kendim olduğunu görüyorum
kırık aynamda...
ve atıyorum aynayı bir tafara
kendimi diğer tarafa...
cam kırıkları kanattıkça beni
sanki etraf daha aydınlanıyor
kendime geliyorum
farkıma varıyorum
ve kanadıkça
seni hatırlıyorum...
dolaşıyor damarlarımda...
"işte bu" diyorum
kendi kendime!
sesim yankılanıyor boş koridorlarda
beni tutsak edenin
yine kendim olduğunu görüyorum
kırık aynamda...
ve atıyorum aynayı bir tafara
kendimi diğer tarafa...
cam kırıkları kanattıkça beni
sanki etraf daha aydınlanıyor
kendime geliyorum
farkıma varıyorum
ve kanadıkça
seni hatırlıyorum...