Zamansız gelmiş fırtınam...
Ben tam pes etmişken yetiştin aslında yüreğime , tam da hayattan artık ne beklenebilirki derken geldin kalbime yerleştin.
Bildiğim, bilmediğim, söylenmiş, gizlenmiş, bütün kelimeler anlamsızlaştı seni anlatmaya…
Tekrardan küçük çocuklar gibi aşık olmak da varmış demek ki... Çocuk gibi gülücükler saçmakta varmış bu saatten sonra, deli heyecanlar, anlamsız kıskançlıklar, yüreğine sığdıramayacağın, nefes alamayacak kadar seni boğacak bi aşka yelken açmakta varmış demek ki... Hiç hesapta yokken geldin, hiç düşünmediğim şeyler oldu hayatımda , herşey birden bire öyle değişti ki ben bile dışardan izler oldum sanki hayatımı...
İyi ki varsın... Şu kısacık zamanda bana verdiklerine karşılık sana dünyaları vermeyi isterdim. Öyle anlatılmaz duygular yaşıyorum ki yeniden, deli gibi korksam da seni kaybetmekten, yaşadığım bu sevda içime, dışıma, bütün hayatıma hızla yayılıyor ve ben ne engel olmak istiyorum ne de getirebileceği acıları hesaba katmak istiyorum şu an!...
Bakışlarınla daldığım huzur dolu uykuların koynundan uyandırma beni sakın, seninle o kadar mutluyum ki...
Biliyorum sen de çok yorgunsun.. artık ikimizin de kırılıp incinmeye gücü yok. Zaten o yüzden ya bütün bu iç savaşlarımız. Olur mu olmaz mı derken biz, içimizden bastırmaya çalışırken korkularımızı, çoktan orta yerine düşmüşüz ateşin aslında. Bi kabullensen, bi anlasan seni üzmeye gelmedim ben, seni incitmem ben, seni kırmam.
Şu kısacık zamanda hayattan öğrendiğimi sandığım, tecrübe edindiğimi sandığım birçok şeyi beynime tek tek yeniden işledin sen. Öğrendiğimi sandığım şeyleri gerçeklerle yüzleştirerek bi çok kez tokat gibi yüzüme vurdun, incindim çoğu zaman, kırıldı bazen kalbim ama şu da bi gerçekki koskoca senelerin içine sığdırdıklarımı sen bana iki ayda daha net bi şekilde gösterdin ve anlattın. Teşekkür etmenin bi anlamı yok burda belki ama onca yorgunluğunun arasında, onca karmaşıklık arasında bana beni geri getirmeye çalıştığın için, bunca güzel duyguyu tekrardan yüreğime tattırdığın için ve kadere inat benimle bi hayat kurmaya çalıştığın için teşekkür ederim sana!...
Herşeye rağmen yanımda kalışının sevinci var içimde! Unuttum ben kavgaları, unuttum unutmak istediğim o deli bakışlarını. Hatta affettim ben seni bütün bu kavgalar için, bütün o kötü söylenmiş sözler için. Aklımda sadece uysal, gülümseyerek bakan bakışların kaldı. İçimde dün gece gözlerini kapatıp "ben seni çok seviyorum" deyişinin sıcaklığı var sadece. Bu ilişkide kötüye dair ne yaşanmışsa bugüne kadar, hepsini sildim ben ki zaten hepsinin yaşanma sebepleri de belliydi. Geriye elimizde sadece birliktelik kalsın, benim tek dileğim bu!...
Söylesene, benimle beraber yaşlanır mısın?...
Ben tam pes etmişken yetiştin aslında yüreğime , tam da hayattan artık ne beklenebilirki derken geldin kalbime yerleştin.
Bildiğim, bilmediğim, söylenmiş, gizlenmiş, bütün kelimeler anlamsızlaştı seni anlatmaya…
Tekrardan küçük çocuklar gibi aşık olmak da varmış demek ki... Çocuk gibi gülücükler saçmakta varmış bu saatten sonra, deli heyecanlar, anlamsız kıskançlıklar, yüreğine sığdıramayacağın, nefes alamayacak kadar seni boğacak bi aşka yelken açmakta varmış demek ki... Hiç hesapta yokken geldin, hiç düşünmediğim şeyler oldu hayatımda , herşey birden bire öyle değişti ki ben bile dışardan izler oldum sanki hayatımı...
İyi ki varsın... Şu kısacık zamanda bana verdiklerine karşılık sana dünyaları vermeyi isterdim. Öyle anlatılmaz duygular yaşıyorum ki yeniden, deli gibi korksam da seni kaybetmekten, yaşadığım bu sevda içime, dışıma, bütün hayatıma hızla yayılıyor ve ben ne engel olmak istiyorum ne de getirebileceği acıları hesaba katmak istiyorum şu an!...
Bakışlarınla daldığım huzur dolu uykuların koynundan uyandırma beni sakın, seninle o kadar mutluyum ki...
Biliyorum sen de çok yorgunsun.. artık ikimizin de kırılıp incinmeye gücü yok. Zaten o yüzden ya bütün bu iç savaşlarımız. Olur mu olmaz mı derken biz, içimizden bastırmaya çalışırken korkularımızı, çoktan orta yerine düşmüşüz ateşin aslında. Bi kabullensen, bi anlasan seni üzmeye gelmedim ben, seni incitmem ben, seni kırmam.
Şu kısacık zamanda hayattan öğrendiğimi sandığım, tecrübe edindiğimi sandığım birçok şeyi beynime tek tek yeniden işledin sen. Öğrendiğimi sandığım şeyleri gerçeklerle yüzleştirerek bi çok kez tokat gibi yüzüme vurdun, incindim çoğu zaman, kırıldı bazen kalbim ama şu da bi gerçekki koskoca senelerin içine sığdırdıklarımı sen bana iki ayda daha net bi şekilde gösterdin ve anlattın. Teşekkür etmenin bi anlamı yok burda belki ama onca yorgunluğunun arasında, onca karmaşıklık arasında bana beni geri getirmeye çalıştığın için, bunca güzel duyguyu tekrardan yüreğime tattırdığın için ve kadere inat benimle bi hayat kurmaya çalıştığın için teşekkür ederim sana!...
Herşeye rağmen yanımda kalışının sevinci var içimde! Unuttum ben kavgaları, unuttum unutmak istediğim o deli bakışlarını. Hatta affettim ben seni bütün bu kavgalar için, bütün o kötü söylenmiş sözler için. Aklımda sadece uysal, gülümseyerek bakan bakışların kaldı. İçimde dün gece gözlerini kapatıp "ben seni çok seviyorum" deyişinin sıcaklığı var sadece. Bu ilişkide kötüye dair ne yaşanmışsa bugüne kadar, hepsini sildim ben ki zaten hepsinin yaşanma sebepleri de belliydi. Geriye elimizde sadece birliktelik kalsın, benim tek dileğim bu!...
Söylesene, benimle beraber yaşlanır mısın?...
