Ben Özlem.19 yaşındayım.arkadaşlıklar için ilginç olabilen bir mektup kata loğuna özellik ve adres gönderdim.O zamanlarda aşkın varlığına inanmıyordum.İzmir,Hatay dan gelen bir mektup hayatımı değiştirdi.Ben de İzmir de olduğum için buluşmaya karar vermiştik .Telefonun ardından ertesi gün için sözleşmiştik.buluşmaya yarım saat geç kalmıştım.İleride hayatımı alt üst edeceğini tahmin bile edemediğim esmer,uzun boylu,yakışıklı birisiyle karşılaştım.
Anlaştığımız gibi sinemaya gidecektik ve Şelale filmine gittik.Filmin başlamasına çok olduğu için neskafelerimizi içerken sohbete daldık.Onun gibi erkeklerin var olmadığını düşünürken şaşkınlıkla onu dinliyordum.Filmi izledik ve sahilde kola içiyorduk.Hava soğuktu,çıkarıp ceketini vermişti aşkım.....
Annesi ve kardeşiyle tanıştığımda onlarda çok sevmişlerdi beni.Tabii ki bende onları...Yaşadığımız eski kötü tecrübeleri,aşk sandığımız anları unutmuştuk.Şimdi bir parçam halini aldı her gün birlikteyiz....gerisini o anlatsın.
Adım Barış.23 yaşında çok romantik biriyim ve aşktan sevgiden kopmuş olduğumu hisseciğim zaman kendimi Özlemin yanında buldum.Bende öyle olacağını sanmıyordum.Diğer kızlardan farkı yoktur diye düşünüyordum.Daha öncede aşkı yaşadım.Yani öyle sanıyordum. Aşk Özlemle yaşanırmış. 3 aylık ilişkimize rağmen birbirimizi fazla tanımadığımıza halde Sevgililer Günün de evlenme teklif ettim. Sahilde ve yıldızların altındaydık. O da cevabını kocaman bir öpücükle verdi. Bu arada ilk buluşmamızda yarım saat değil 45 dakika beklemiştim. O an bilseydim onu ömrüm boyunca beklerdim. 3 gün sonra nişan yüzüklerimiz takıldı. 17,02,2002 tarihinde nişanlandık. Şimdi ben anlatıyorum. Yani Özlem. Ben ilkleri hep Barış’ ta yaşadım. Hayatımda ilk çiçek veren erkek, elimi gerçekten sevgiyle sımsıcak tutan ve beni gerçekten kıskanan erkektir... onu bulduğum ve onu sevdiğim için Allah’a şükrediyorum. İnşallah evlenince sizlerle mutluluğumuz tekrar paylaşırız. Umarım güzel ve kısa zamanda oluşan sevgimiz, sonsuza kadar sürer.
Anlaştığımız gibi sinemaya gidecektik ve Şelale filmine gittik.Filmin başlamasına çok olduğu için neskafelerimizi içerken sohbete daldık.Onun gibi erkeklerin var olmadığını düşünürken şaşkınlıkla onu dinliyordum.Filmi izledik ve sahilde kola içiyorduk.Hava soğuktu,çıkarıp ceketini vermişti aşkım.....
Annesi ve kardeşiyle tanıştığımda onlarda çok sevmişlerdi beni.Tabii ki bende onları...Yaşadığımız eski kötü tecrübeleri,aşk sandığımız anları unutmuştuk.Şimdi bir parçam halini aldı her gün birlikteyiz....gerisini o anlatsın.
Adım Barış.23 yaşında çok romantik biriyim ve aşktan sevgiden kopmuş olduğumu hisseciğim zaman kendimi Özlemin yanında buldum.Bende öyle olacağını sanmıyordum.Diğer kızlardan farkı yoktur diye düşünüyordum.Daha öncede aşkı yaşadım.Yani öyle sanıyordum. Aşk Özlemle yaşanırmış. 3 aylık ilişkimize rağmen birbirimizi fazla tanımadığımıza halde Sevgililer Günün de evlenme teklif ettim. Sahilde ve yıldızların altındaydık. O da cevabını kocaman bir öpücükle verdi. Bu arada ilk buluşmamızda yarım saat değil 45 dakika beklemiştim. O an bilseydim onu ömrüm boyunca beklerdim. 3 gün sonra nişan yüzüklerimiz takıldı. 17,02,2002 tarihinde nişanlandık. Şimdi ben anlatıyorum. Yani Özlem. Ben ilkleri hep Barış’ ta yaşadım. Hayatımda ilk çiçek veren erkek, elimi gerçekten sevgiyle sımsıcak tutan ve beni gerçekten kıskanan erkektir... onu bulduğum ve onu sevdiğim için Allah’a şükrediyorum. İnşallah evlenince sizlerle mutluluğumuz tekrar paylaşırız. Umarım güzel ve kısa zamanda oluşan sevgimiz, sonsuza kadar sürer.