.......................................
Şimdi eve geldim, traş oliim dedim ama ellerim,titredi hep. Sen istedin ya ol diye, çok titredi ellerim. Yüzümün her yerini kestim. Çok kan aktı. Yatacaktım gelip aslında dediğin gibi ama düşünmeden yapamadım. Her şeyimi bıraktım bu gün. Neyim varsa her şeyim gitti. Ama yine söylüyorum bana denecekler, çekeceğim acılar... Seni gördüm ya bugün oturdun ya karşımda gözlerinin içine bakabildim ya haberin varken seni seviyorum dedim ya, ellerine dokundum ya, sarıldım; bir kez olsun öptüm ya her şeye değer. Anlatmak istediklerimin tamamamını anlatamasam da anlatmayı becerdiğim kadarını anladığını ve artık seninde her şeyin farkında olduğunu biliyorum ya; bu saattten sonra kim ne derse desin ne yaprsa yapsın bana benden başkası zarar veremez. Artık saklamak zorunda değilim, SEVİYORUM SENİ, SENİ ÇOK SEVİYORUM ELİF'İM. Kim duyarsa duysun üç buçuk yıl bu ya bu kadar zaman içimde büyüdükçe büyüdün ve ben artık taşıyamıyorum bunu. Sensiz kalacağımı bile bile geldim sana. Şimdi öğrendin farkındasın biliyorsun, ve hep bileceğini bu gün unutmayacağım dedimde bana inandığını biliyorum. Yeminler ettim unutmayacağım seni diye. Hep sözümdeyim unutmayacağım işte.
Bundan sonra ne olur bilemem ama hiç de iyi olmayacağı kesin. 4 yıl biriken taştı artık ve bu illa duyulacak. O 4 yılı nasıl gömdüysem, yakıp attıysam sana gelirken. Bunu bir kez daha yapmam gerekecek. Bir kez daha Ankara'da yaşadığım şu 4 yılı gömüp çekilmem gerekecek ve bu günü çevirip çevirip yaşayacağım tek başıma. Kimse bilmeyecek ne olduğunu, -miş'li geçmiş zamandan birisi olarak kalacağım hafızalarda, ve bir gün unutulacağım. Ama ben nereye çekilirsem çekileyim, bu hayatı boşuna yakmıyorum unutmayacağım işte. Yine gözlerin gelecek gözlerimin önüne hep ve yine sarılacağım hayallerimde sana. Sen bile unutacaksın bir gün biliyorum. Ama ben hep bir yerlerde seni bekleyeceğim. Gel demeyeceksin onu da biliyorum.
Bilemezsin asla sevilmeyeceğini bile bile bu kadar çok sevmek ne kadar acı veriyor. Yüzüm kanıyor acımıyor, ELİF derken içim acıyor. Ne vardı bu kadar ulaşılmaz olacak. Uğrunda canımı vermem bile bi anlam ifade etmiyor. İmkansızlıklarla doluyum. ve anlamıyorum, hani demiştim bir gün sana hazırlıkta:
-Yasak sevdaları ben seçmedim
-Ben sevince yasak oldular
-Ve öyle yasak oldular ki
-Yasaklarım bile anlamadılar.
Benim de yasaklarım sınırlarım vardı.Hep onlara göre hareket ettim. Sonra sen çıktın ve hepsini yıktın. Sevdim seni hem de çok sevdim, ve sen yasakladın kendini bana. Yasaklarını bile sevdim senin istemeyişini, uzak duruşlarını, sert bakışlarını kızmanı her şeyini sevdim. Hemde öylesine bir sevgiyle değil, tüm benliğimle ruhumla seni yaşayarak sevdim. Ve ne kadar seversem seveyim ne kadar anlatırsam anlatayım bir türlü sana ulaşmayı beceremedim. Sen başkasıyla birlikteyken bile kalbinin kapısının önünden bir an ayrılmadım, o kalbin içinde bir başkası varken ben dışında yattım kalktım 4 yıl. Hem de açmayacağını bile bile. Ama biliyorsun belkiler hep umuttu. Belki açar, belki alır içeri, belki, belki... 4 yıl hep belkiler...
Ve sonra bugün;
Bu gün o belkileri bir bir yolda bırakarak, hepsini teker teker yakarak geldim yanına. 4 yıl biriken belkiler o kadar çoklardı ki, artık anlıyorsun değil mi. Umutlarım, hayallerim bir bir yakıldı bugün sana gelirken ve 4 yılımı verdiğim tüm o umutlar hayaller artık yok. Şimdi bir sebep arıyorum varlığım için. Neden varım? Sen yoksan, senli hayaller yoksa ve artık hiç bir umut kalmadıysa ben neden varım???
Var olmanın tüm sebepleri bugün asıldı birer birer. Bir umut ellerinde, bir umut gözlerinde, biri saçlarında, biri o bana sarılan kollarında diğeri o son öpüşte ve geriye kalan tüm halyaller Sabancı yurudunun kapısının önünde asıldı. Artık yoklar ve onlar her şeyimdi. Sen her şeyimsin ve onlar sendi.Şimdi bir Elifim yok umudum yok hayallerim yok, o kapının önünde yaktım her şeyi, öldürdüm tüm umutları. Şimdi anlıyorsun değil mi neden saklandığımı, umutlarım hayallerim ölmesin istedim. Ama öldüler ve ben kendi ellerimle öldürdüm hepsini. Hiç bir şeyim kalmadı, ne yapacağımı bilemiyorum... Dediğim gibi sanırım en iyisi çekilmek artık, kaybettim seni, hem de sonsuza kadar. Kazanmamıştım ki zaten. Bir türlü beceremedim ki. Seni hiç bir zaman kazanamayacağımı bile bile sevmeyi ben seçtim ama şikayet etmiyorum. Ne kadar zor biliyor musun sen başka biriyle birlikte ve onu severken seni sevip beklemek. Artık beklemek de kalmadı elimde her şey sonuçlandı. Bilinmesi gerekeni bilmesi gerekenler her şeyin farkında ve bana yine koca bir hiçç kaldı.
Şunu bilmeni ve hiç unutmamanı istiyorum, hep seni sevdim, hep seveceğim. Bir gün hani olurda artık kalbinin kapısının önünde değilsem bil ki seni çok severek yaşadım, hep seni bekleyerek, bekleyerek ve deli gibi, köpekler gibi severek yaşadım. Hiç unutma beni... En azından seni ne kadar sevdiğimi...
alıntıdır.....
