Çocuktum daha ..
Henüz maviydi hayallerim ..
Tazeydi Heveslerim ..
Şikayetçi değildim yaşamaktan ..
Ben bile fark etmemiştim çocuk oldugumu ..
Nasıl da geçmiş güzel günlerim ..
Çocuktum ..
Maviydi düşlerim ..
Henüz maviydi hayallerim ..
Tazeydi Heveslerim ..
Şikayetçi değildim yaşamaktan ..
Ben bile fark etmemiştim çocuk oldugumu ..
Nasıl da geçmiş güzel günlerim ..
Çocuktum ..
Maviydi düşlerim ..
Ne zaman üşüyen birini görsem ..
Kızardım Soğuklara..
Nerde ağlayan bi arkadasımı görsem ..
Sanki bende ağlardım ..
Bindiğim salıncağın tadı hala aynı ..
Eksik olan tekrar bindiğimde aynı mutluluğu alamamak ..
Çocuktum işte o zaman ..
Maviydi benim düşlerim ..
Yağmuru severdim ..
Ama yağmurun ıslattıgı , üsüttüğü birini görsem ..
Mikail ‘ e şikayet ederdim ..
Ama o yağdırıdı ..
Dinlemezdi beni ..
İşte o zaman ..
Yağmurada küserdim , Meleklere de …
Çünkü Maviydi o zaman benim düşlerim ..
Kızardım Soğuklara..
Nerde ağlayan bi arkadasımı görsem ..
Sanki bende ağlardım ..
Bindiğim salıncağın tadı hala aynı ..
Eksik olan tekrar bindiğimde aynı mutluluğu alamamak ..
Çocuktum işte o zaman ..
Maviydi benim düşlerim ..
Yağmuru severdim ..
Ama yağmurun ıslattıgı , üsüttüğü birini görsem ..
Mikail ‘ e şikayet ederdim ..
Ama o yağdırıdı ..
Dinlemezdi beni ..
İşte o zaman ..
Yağmurada küserdim , Meleklere de …
Çünkü Maviydi o zaman benim düşlerim ..
Yağmurdan nefret bile ederdim bazen ..
Şimsek Çıkarttıgı zamanlarda ..
Sonra o küçücük gözlerimle seyrederdim şimşeği ..
Evimin penceresinden ..
Ya korkan arkadaslarım ..
Onların evi yoktu ..
Sokaktı onların evi ..
Onlar seyredemezdi ben gibi penceremden ..
O zaman anlayamazdım bunu ..
Çocuktum çünkü ..
Maviydi düşlerim ..
Kimseye kin gütmezdim ..
Gurur nedir bilmezdim ..
Ağlardım ama ..
Gözyaşımın değerini fark edemezdim ..
Bi amca vardı mahallemizde ..
Ne zaman ağladığımı görse ..
Elinde bir şeker , uzatırdı yüzüme ..
Yeterdi o şeker , Gözyaşlarımı dindirmeye ..
Yeterdi kirpiklerimin kurumasına ..
Gözyaşımı , tebessüme çevirir , mutlu ederdi beni o amca ..
Ve O renkli şeker ..
Çocuktum çünkü ..
Maviydi düşlerim ..
Şimsek Çıkarttıgı zamanlarda ..
Sonra o küçücük gözlerimle seyrederdim şimşeği ..
Evimin penceresinden ..
Ya korkan arkadaslarım ..
Onların evi yoktu ..
Sokaktı onların evi ..
Onlar seyredemezdi ben gibi penceremden ..
O zaman anlayamazdım bunu ..
Çocuktum çünkü ..
Maviydi düşlerim ..
Kimseye kin gütmezdim ..
Gurur nedir bilmezdim ..
Ağlardım ama ..
Gözyaşımın değerini fark edemezdim ..
Bi amca vardı mahallemizde ..
Ne zaman ağladığımı görse ..
Elinde bir şeker , uzatırdı yüzüme ..
Yeterdi o şeker , Gözyaşlarımı dindirmeye ..
Yeterdi kirpiklerimin kurumasına ..
Gözyaşımı , tebessüme çevirir , mutlu ederdi beni o amca ..
Ve O renkli şeker ..
Çocuktum çünkü ..
Maviydi düşlerim ..
Bi çocuk vardı mahallemizde ..
Onun yüreği vardı , benim ise param ..
O çocuk olsaydım keşke ..
Ben oyuncaklarımla oynardım ..
O kardeşleriyle ..
Ben bakkaldan çikolata alırdım ..
O sokakta mendil satardı ..
Onun duyguları vardı , benim oyunlarım ..
Bazen üzgün görürdüm onu ..
Oyuncağımı uzatırdım ona ..
Oynardık beraber ..
Özledim ben onu ..
fark edememişim küçüklüğümü ..
Çocuktum çünkü ..
Onun yüreği vardı , benim ise param ..
O çocuk olsaydım keşke ..
Ben oyuncaklarımla oynardım ..
O kardeşleriyle ..
Ben bakkaldan çikolata alırdım ..
O sokakta mendil satardı ..
Onun duyguları vardı , benim oyunlarım ..
Bazen üzgün görürdüm onu ..
Oyuncağımı uzatırdım ona ..
Oynardık beraber ..
Özledim ben onu ..
fark edememişim küçüklüğümü ..
Çocuktum çünkü ..
Onun ağladığını görmeden önce ..
Sadece ben ağlıyom sanırdım ..
Herkes ağlarmış demekki ..
Yıldızları çok severdim , gece bana parlayıp , göz kırptıklarını sanırdım ..
Yıldızlar göz kırptıktan sonra , doğan güneşin tebessümü ettiğini fark ederdim ..
Karanlıklarım yoktu o zaman ..
Severdim güneşi ..
Şimdi şu karanlıktan kurtulup , güneşi görmeyi o kadar çok özledimki ..
Gökyüzü , Güneş ve yıldızlar ..
Dostlarımdı benim ..
Şimdi onları o kadar çok özledimki ..
Çünkü karanlık değildi ..
Maviydi Düşlerim ..
Mutluydu Gülüşlerim ..
Her çocuğu severdim ..
Hepsiyle oynardım ..
Her anne – babayı severdim ..
Onlarda çocuklarını sever bilirdim ..
Çocuklarını seven , gözyaşını silen ..
Aksam eve gelince çikolata getiren babaları oldugunu hissederdim ..
Sabah kahvaltı yaparlar , sonra güne başlar diye idi düşlerim ..
Ben hiç yoksulluk çekmedim ..
Güzeldi elbiselerim ..
Temizdi ellerim ..
Elbisesi olmayan , elleri kirli olan çocuklar oldugunu bilmezdim ..
Çocuktum çünkü ..
Yalansızdı Hayallerim ..
Maviydi ..
Çok geç fark ettim ..
Anne Baba olmayınca yalnız kalacağımı ..
Sonradan gördüm ..
Şerefsiz insanların oldugunu ..
Keşke çocuk kalsaydım ..
O zaman bunları öğrenmezdim ..
Hayattan Nefret etmezdim ..
Maviydi düşlerim ..
Bilemezdim ..
Şimdi büyüdüm ..
Kayboldu gülüşlerim ..
Soldu güllerim ..
Açmıyor artık çiçeklerim …
Bindiğim salıncak neşe vermiyor ..
Ağlayan çocuklara üzülmüyorum artık ..
Bende onlardan biriyim ..
Büyüdüm işte ..
Mavi değil düşlerim ..
Karardı artık ..
Karardı düşlerim …
Emrehan …