İki ihtimalin en kırılgan paralelleriydik
Sonsuzda kesişen.
bir şiir yazsam nasıl yazarım diye
düşündüm,

bir gemi nasıl batarsa, işte öyle.
Gitmenin gidildiği yer gibi.

Zaman dediğimiz kocaman bir boşluk
Alınlarda ki çizgilerden ibaret.

Uzak mevsimler, kırılmış aynalar
Önüm arkam sobe.

Sonuçları doğurmuş dünya, karşılıksız nedenlere
Ki hiç sormuyorum çocukluğunu.
Uğuldayan ve sürekli uğuldayan
Ağaçtın
Bırak da salıncağımı bağlayayım
Kuruyan gövdene,
Çocukluğuma alayım, küflenen taraflarından.

Sende 81 de uçurtması vurulmuş bir çocuktun yani.

dokunuyorum
dokunmuyorum
dokuna.

Bedenimden fazla bir gölgeyim oysa,
Hangi yamacıma vursan kendini
Haritalar kargaşasında uzaklığını arıyorum
Senin kaldığın yerden.