Cok özledim seni,artik sadece özlemelerde kaliyor benim sana olan duygularim.
Özlemelerden ileri gidemiyor bu zavalli yüregim.Kabullendim biliyormusun artik yoklugunu,
zorda olsa kabullendim sensizligi..
Cok canim acidi,cok agladim..
Firtinalar koptu gönlümün limanlarinda,depremler yasandi içimdeki sehirlerde.
Yinede kabullendim sevdigim,kabullendim sensizligi...
Baska caremmi vardiki,biliyordum gelemeyecegini..Biliyordum beni birdaha asla
sevemeyecegini..Son bir kez olsun gözlerime bakamayacagini biliyordum..
Kabullenmemekten baska caremmi vardi yar..
Gözlerin geliyor bazen aklima,kendime verdigim sözü unutuyor yine daliyorum uzaklara..
Içim aciyor,yüregim yaniyor o an..
Bos gözlerle bakiyorum etrafima,seni ariyorum..
Gözlerini ariyor gözlerim..
Bulamiyor..Agliyorlar..
Agliyorum..
Neydi bizi bu sevdaya yakistiramayan..
Neydi bizi bu aska laik göremeyen..
Neydi,
hangi lanet seydi o...
Sevmek yetmedimi bu aska,ask yetmedimi..
Neydi eksik olan..
Ben seni kimsenin anlayamayacagi kadar sevmistim.
Kimsenin anlatamayacagi kadar buyuktu sevdam.Yetmedi.Yetinmedin.
Biliyormusun,son bir sey söylemek istiyorum sana.Seni çok özledim.
Evet,halada özlüyorum..Keske giderken ardinda 'yasayan' bir ben birakmasaydin.
O zaman belki özlemezdim seni..