SENİ DİLENDİÄžİM O GÜN
Seni nasılda dilenmiştim senden, nasılda ısrarcıydım çaresizken,
sen ise yüzüme bile bakmadan söylemiştin tek ve son sözünü,
ama kabullenmek istemiyordum bir türlü, ayaklarına kapanırcasına yalvarmak istiyordum evet diyene kadar,
umrunda bile değildi senin, "kesin konuşmayı severim" dedin, küçük bir ümit bile vermedin, oysa seni nasılda sevdim, Hayır derken nasılda kolay söylüyordun, bu kadar etkilimiydi bu kelime bilmiyordum daha önce, bu küçücük kelime gecelerce kurduğum hayalleri nasılda yıkıyor, yok ediyordu, nasılda ağırlaşmıştı bedenim kendime, nasılda çaresizce yıkılıp kalımıştım oturduğum kanepeye, nasılda dönmüştü başım, ellerimi koyacak yer bulamıyordum karşında heyecanımdan, başımı öne eğip ne yapacağımı bilemeden son defa dileniyordum seni, en azından başını kaldırıp bir kere baksa gözlerime diye dua ederken,
ve aniden baktın işte, bütün değerlerimi feda edebileceğim siyah, güzel gözlerinle, ne kadar da güzeldi gözlerin, ilk defa bu kadar yakından görebilmiştim, kalbim nasılda çırpınıyordu, yerinden fırlayacak gibi, söyleyeceğim ne varsa unutuvermiştim, oysa ne kadar da kendi kendime tekrarlamıştım sana söyleyeceklerimi, senin ne cevap verebileceğini ve buna en uygun cevabın ne olabileceğini geceler boyu uzun uzun düşünmüştüm oysa,
gözlerin bi başkasıyla kıyaslanamayacak kadar güzeldi ama, ama ya bakışların, bana haddini bil der gibiydi, o an denizinden taşan dalgaların kayalara çarpışı gibi gelgitler yaşıyordum yüreğimde, nasılda çaresiz kaldım karşında, nasılda eridim bakışlarında, söylenecek hiç bir şeyin kalmadığını anlayıp "hiç mi umut yok" diyebilmiştim sadece, "az önce de söyledim, kesin konuşmayı severim" demiştin. Kendimi kandırırcasına bu "Hayır" da da bir "Hayır" vardır diyebilmiştim kendime, sonra gülümsemeye çalışarak iyi günler deyip çıkmıştım. halbu ki nasılda başım dönüyordu ayağa kalktığımda, o odadan nasıl çıktığımı bile hatırlamıyorum.
Biliyormusun hala o günü düşünüyorum, güzel gözlerini bir türlü aklımdan çıkaramıyorum, ve biliyorum ki sana olan bu sevgim seni rahatsız ediyor, sana hissettirmemek için elimden geleni yapıyorum ama gel gör ki seni gördüğümde elim ayağıma dolaşıyor ne yapacağımı bilemiyorum, Keşke haddimi bilip karşına çıkıp söylemeseydim sana hissettiklerimi, belki de ne sen benden kaçardın ne de ben bu hale düşerdim;
sen seni sevdiğimden habersiz olurdun, ben de kendi dünyam da senin hayalinle yaşardım, ama melek yüzlüm seni unutamasam da, artık hayalini kurmamaya alıştıracağım kendimi, çünkü seni rahatsız eden her şey bana acı verir, bu sana olan aşkım da olsa!
Ersen Konar
sen ise yüzüme bile bakmadan söylemiştin tek ve son sözünü,
ama kabullenmek istemiyordum bir türlü, ayaklarına kapanırcasına yalvarmak istiyordum evet diyene kadar,
umrunda bile değildi senin, "kesin konuşmayı severim" dedin, küçük bir ümit bile vermedin, oysa seni nasılda sevdim, Hayır derken nasılda kolay söylüyordun, bu kadar etkilimiydi bu kelime bilmiyordum daha önce, bu küçücük kelime gecelerce kurduğum hayalleri nasılda yıkıyor, yok ediyordu, nasılda ağırlaşmıştı bedenim kendime, nasılda çaresizce yıkılıp kalımıştım oturduğum kanepeye, nasılda dönmüştü başım, ellerimi koyacak yer bulamıyordum karşında heyecanımdan, başımı öne eğip ne yapacağımı bilemeden son defa dileniyordum seni, en azından başını kaldırıp bir kere baksa gözlerime diye dua ederken,
ve aniden baktın işte, bütün değerlerimi feda edebileceğim siyah, güzel gözlerinle, ne kadar da güzeldi gözlerin, ilk defa bu kadar yakından görebilmiştim, kalbim nasılda çırpınıyordu, yerinden fırlayacak gibi, söyleyeceğim ne varsa unutuvermiştim, oysa ne kadar da kendi kendime tekrarlamıştım sana söyleyeceklerimi, senin ne cevap verebileceğini ve buna en uygun cevabın ne olabileceğini geceler boyu uzun uzun düşünmüştüm oysa,
gözlerin bi başkasıyla kıyaslanamayacak kadar güzeldi ama, ama ya bakışların, bana haddini bil der gibiydi, o an denizinden taşan dalgaların kayalara çarpışı gibi gelgitler yaşıyordum yüreğimde, nasılda çaresiz kaldım karşında, nasılda eridim bakışlarında, söylenecek hiç bir şeyin kalmadığını anlayıp "hiç mi umut yok" diyebilmiştim sadece, "az önce de söyledim, kesin konuşmayı severim" demiştin. Kendimi kandırırcasına bu "Hayır" da da bir "Hayır" vardır diyebilmiştim kendime, sonra gülümsemeye çalışarak iyi günler deyip çıkmıştım. halbu ki nasılda başım dönüyordu ayağa kalktığımda, o odadan nasıl çıktığımı bile hatırlamıyorum.
Biliyormusun hala o günü düşünüyorum, güzel gözlerini bir türlü aklımdan çıkaramıyorum, ve biliyorum ki sana olan bu sevgim seni rahatsız ediyor, sana hissettirmemek için elimden geleni yapıyorum ama gel gör ki seni gördüğümde elim ayağıma dolaşıyor ne yapacağımı bilemiyorum, Keşke haddimi bilip karşına çıkıp söylemeseydim sana hissettiklerimi, belki de ne sen benden kaçardın ne de ben bu hale düşerdim;
sen seni sevdiğimden habersiz olurdun, ben de kendi dünyam da senin hayalinle yaşardım, ama melek yüzlüm seni unutamasam da, artık hayalini kurmamaya alıştıracağım kendimi, çünkü seni rahatsız eden her şey bana acı verir, bu sana olan aşkım da olsa!
Ersen Konar