içimdeki şeytan

Yanlızlıkıdaydı bütün sorunlar arkasına saklanmıştı cesaretim.
Çocukluğun masumiyetini yitirdim sonra ve siz bir şeytan yarattınız
ellerinizle.

İlk önce tebbessümlerim sıcaklığını yitirdi.
Şeytani bir kahkaha oldu derin boşluklarda.
Sığmadı duvarlara bu delilik.
koşmalıydım, aramalıydım, bulmalıydım özgürlüğümü.
Bu sefer gelmeyin ardımdan ,avutmayın beni.
Bırakın özgürlüğüm aksın içime, mutluluk yağsın yüzüme.soğuğu içime
işlesin ve sen içimdeki şeytanım hep orada kalki ben varoluşumu
sürdüre bileyim.

*KORKMUYORUM SENİ SEVMEKTEN** Kaçmaya çalıştığın gerçek,
Birgün karşına çıkacak.
Ve işte o gün
Kaçacak yerin olmayacak.
Ben senin varlığını seviyorum,
Yokluğunu seviyorum
Sana ulaşamadığım dakikalarda.
Seni duymayı
Seni özlemeyi
Hiç görmesem bile seninle olmayı seviyorum.
Hiç korkmuyorum seni sevmekten.
Senin gülüşünü seviyorum.
Her bana bakışında
Gözlerinede okuduğum o duyguyu
Gözlerindeki gözlerimi seviyorum.
Gönlünü seviyorum
Özünü seviyorum senin
Dudaklarındaki sözlerimi seviyorum
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.
Ben sendeki o sıcaklığı
Sana olan uzaklığı seviyorum.
Yanaklarından akan göz yaşlarını
En çok, dağınık olduğunda saçlarını
Beni arayan ellerini seviyorum.
Yalnızlığımı seviyorum sebebi sensen
Ayrılığını seviyorum,
En çok yalnız kaldığımda
Beni bulan gönlünü seviyorum.
Ben en çok senin bana olan
Sevgini seviyorum.
İçimden haykırmak geliyor.
Dünyaya sığdıramadığım seni
Kalbime sığdırmak geliyor.
Ağlamak geliyor seni görmezsem
Özlemek geçiyor içimden seni
Sevmek geçiyor.
İçimden sana doğru giden
Bin bir türlü yol geçiyor.
İçimden sen mutlu olacaksan
Ölmek bile geçiyor gülüm.
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.
Ben yalnızca seni seviyorum,
Ne o muhteşem güzelliğin
Ne kalbimdeki özelliğin
Ne de sevdiğim için değil,
Seni yalnızca sen olduğun için,
Ruhun için
Kalbin için
Aklın ve sevgin için seviyorum seni.
Ben seni en çok kendim için seviyorum
Belki de ilk defa bencil oluşumu
Sana borçlu olduğum için.
Seni her şey için seviyorum.
Ve sahip olmadığım
Hiçbir şey için.
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.
Her dakika seninle olmayı seviyorum.
Gözlerimi her açtığımda
Aklıma gelişini seviyorum.
Her gece uyumadan önce
Seni sevdiğim aklıma gelince
Sensiz uyumayı bile seviyorum
Uyumadan önce seni düşününce.
Ben seni en çok
Umutsuzluğumda beni bulduğun için seviyorum.
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.
Ben seni bu şehirde olduğun için değil
Benimle aynı toprağa ayak bastığın için
Benimle aynı gökyüzünü paylaştığın için seviyorum.
Geceleri benim yüzüme vuran ay ışığı
Senin de gözlerine vurduğu için seviyorum.
Benim kemiklerimi ısıtan yaz güneşi
Sana da sıcaklık veriyor diye seviyorum seni.
Beş bin yaşındaki bu dünyada
Benimle aynı zamanı paylaştığın için seviyorum.
Ben seni benimle yaşadığın için
Benden hiç gitmediğin için seviyorum
Beni hiç terketmediğin için.
Ellerini seviyorum tanrıya açıldığında
Kalbini seviyorum kapıları açıldığında
Ve gözlerini seviyorum
Her karşımda kapanıp açıldığında.
Bana baktığında
İçimde yakaladığın coşkumu seviyorum,
Her bana baktığında
Seni sevdiğimi hatırlamayı seviyorum.
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.
Her kibrit çaktığımda
Alevin içinde seni görmeyi seviyorum.
Her sigara yaktığımda
Dumanın şeklinde seni görmeyi seviyorum.
Her bana baktığında
O kadar çok seviyorum ki seni sevmeyi
Yalnızca sen olduğun için hayatımda
Kendimi bile seviyorum
Sen olunca aklımda.
Kalbimi seviyorum seni seviyor diye
Gözlerimi seviyorum seni görüyor diye.
Ruhumu seviyorum, seni ruhuna
Bu kadar yakın diye.
Varlığımı seviyorum,
Sırf sana borçlu olduğum için
Mutluğumu seviyorum.
Gülümsememi seviyorum seni düşününce
Ayakta kalışımı seviyorum sebebi sen olunca
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.
Ben sana olan sevgimi yazan
Kalemimi seviyorum.
Senin adını yazdığım kağıdı seviyorum.
Sana olan sevgime benzettiğim
Her sevgiyi seviyorum.
Bana seni hatırlatan herşeyi
Sana giden yolları seviyorum.
O kadar çok seviyorum ki seni
Seni kaybetmek korkusunu bile,
İçinde yalnızca, sen olduğun için
Sana karşı duyduğum bir duygu olduğu için
Korkumun sebebinde sen olduğun için seviyorum.
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.
Seni seviyorum.

seviyorum Sana
Kapamadım kalbimin kapısını
Gülüşlerini unutmadım
Sen Düşlerimde olmadan nefes alamam ki

Rüzgârın yön değiştirdiği yerdeyim şimdi
Sensizlikteyim
Dudaklarımı aralayıp
Hep söylediğim kelimelerdesin
Özlemlerimde, hasretimde, yalnızlığımdasın

Uykularımın en yorgun zamanlarında
Uyanıp ansızın gece yarıları
Yüzüme düşen sensizliğin hüznündesin
Unuttum sanma,
Ben nerde yaşıyorsam sen ordasın

Sana ne yazsam
Ve ne kadar anlatamasam dostlarıma
Bir o kadar büyürsün içimde
Ve bir o kadar gizemli

Şimdi
Hüznümün başa çıkılmaz anında
Bir sigara yakmalıyım önce
Kuytu akşamların
Senli vakitlerini düşleyip
Sesini anımsamalıyım yine

Tebessüm etmeliyim
Ve dünyanın en şanslı şairi olmalıyım
Sırf seni sevdiğim için
ve sana yazılan her duygum okunduğu için
Onur duymalıyım

Gittin biliyorum
Beni yiyip bitiren bir merak,
Yüzünü göremediğim günlerin acısı kalbimde
Ellerinde olamamamın çaresizliği
Ve yalnızlığımın baki kalması
Hep acı verecek biliyorum

Gündüzlerin aydınlığında
Kısıp gözlerimi semaya bakıp
Bir parça bulut arayacak gözlerim
Umut ederek yağmurun değmesini tenime
Bekleyeceğim.
Senin için yanan tenime
Biliyorum,
Dokunmayacaksın

Kayıp şehirlerin
Kayıp sokaklarında yitik kaldım
Ayaklarımda umudumun ağır prangaları
Ellerimde yokluğunun kelepçeleri
Kimselerin bulamayacağı bir yerdeyim
Sendeyim

Sana en az pencerene gelen bir serçe
Yolda gördüğün bir çocuk
Sahilde tek başına oturduğun bir bank
Gizli gizli ağladığını gören bir ayna

Ellerinden dudaklarına değen bir sigara
Üzerine alelacele giydiğin bir elbise
Uyumak için
Ellerinle bir sevgiliyi sardığın gibi
sardığın bir yastık

Gözlerine düşen uykusuzluk
Okuduğun bir kitap
Canını sıkan bir insan
Öpülesi dudaklarınla ısırdığın bir erik
Ve hep beklediğin

Hayallerini süslediğin o sevgili kadar yakın
olmak istedim
Biliyorum ben sana dokunamadan
Avuçlarında bir hayatı tadamayacağım

Biliyorum
Sensizliğin karanlıklarında şiirler yazıp
Her şeye rağmen içimde yaşayacaksın
Senin yerin orası biliyorum

Sokağımdan geçmesen de
Kokunu duymasam da en güzel çiçeklerde
Sırf yakın olmak adına
Balkonundaki bir kaktüsün dikenlerinde
Küçük ellerine batmak için
Her zaman dua edeceğim

Yoruldum inan
Düşler kurmaktan
Nefessiz kalmaktan
Boş bir evde
Yalnızlığın şarkılarını söylemekten bıktım
Yoruldum inan
Yoruldum sensizlikten

Her sabah yüzümü soğuk suya vurup
Aynada kendimi mutsuz görmekten
En güzel günlerinde baharın

Sahillerde boş boş gezmekten
Durup durup sana yazdığım şiirleri
Duvarlara okumaktan
Ve cevap beklemekten bıktım inan..

Seni seviyorum
Seni özlüyorum
Diye söyleyemediğim
Telefonumun çalmasını beklerken
Yüreğimin sesini duyamadığım

Her an için kendime kızıyorum inan
Sana da kızıyorum
Beni bu boş âlemde
Sevgisiz bıraktığın
Yüzümü güldürmediğin için

Sesinin kulaklarımı okşamasını
Dokunamadığım teninde
Olabilmeyi
Şiirlerime güzelliğini yazmayı her fırsatta
Ne kadar istiyorum bilsen

Oysa
Yoksun
İçinde sana dokunamadığım
Seninle olamadığım bir dünyada
Bahar gelmiş
Çiçekler açmış

Gülmüş, ağlamışım ne önemi var
Ben yokluğunda geçen zamanı
Hiç yaşanmamış saydım

Biliyorum
Ölümüm seni düşünürken
Ve yanımda olmadığın bir vakit
Ansızın gelecek
sen hiç acısını çekmediğin yokluğumda...

Bilmeyeceksin bile öldüğümü
Ben hiç tamamlanmamış sayacağım
Gözlerimi kapattığım hayatımı
Ve verdiğim son nefeste bile
Acılar çekerken
Seni arayacağım

Biliyorum
Gözlerimin baktığı
Dudaklarımın seni sayıkladığı hiçbir
yerde olmayacaksın
Ölümün acısı hafif kalacak
Sesini duyamadan çıkan canımdan

Sen bensiz bir hayatı
Bensiz geçen zamanı sevdin
Hep gizemli kalmayı
Kaçmayı
Ve sevilmeyi sevdin
Hiç çaba sarf etmedin

Bir nebze olsun
Cesaret edemedin sevmeyi beni
Düşlerde bir masal
Rüyalarda bir gizem kalmayı seçtin
Olamadın benimle

Bir kez yüzüme bakıp
İçinden geldiği gibi
Seni seviyorum
Seni özlüyorum diyemedin

Ben senli zamanların içinde
Hep sevinçten gülen
Heyecandan ne yaptığını bilmeyen
İçi içine sığmayan koca bir adam değil de
Oyuncağı eline verilmiş bir çocuk gibi

Hep gülücükler saçtım
Ağlayarak geçen koskoca bir zamana inat

sana mecburum Ayrılık isteme n'olur benden
Ben seni sevmişim sana mecburm
Ne gelirse gelsin senin elinden
Ben seni sevmişim sana mecburum

Hasretin elinden çekemem zulüm
Ben sana vurgunum sana mecburum
Seni kaybetmektir en büyük korkum
Tut elimi bırakma sana mecburum

Ne acılar yaşadım,
Ne bedeller ödedim
Senden başka hiç kimseyi böylesine sevmedim
Sana vurgun, sana tutkun, sana mecburum

Ayrılmak istesem ayrılamam ki
Ben sana tutuklu, sana mecburum
Ne yapsam bu dertten kurtulamam ki
Ben san muhtacım, sana mecburum

Hiç kimse alamaz senin yerini
Ben senle doğmuşum sana mecburum
Gerçeğe döndürdün hayallerimi
Tek sana aidim sana mecburum

Ne acılar yaşadım,
Ne bedeller ödedim
Senden başka hiç kimseyi böylesine sevmedim
Sana vurgun, sana tutkun, sana mecburum

Sana vurgun, sana tutkun, sana mecburum

**SEVİYORMUSUN ? SEVMİYORMUSUN?** O durmadan kaçıyor; sen ardından gitmiyorsan.. O günün her saati
saklanıyor, sen yollara düşüp deli divane aramıyosan.. O sana acıların
en büyüğünü tattırıyor, sen bundan en yüce hazzı duymuyorsan.. Boşuna
aldatma kendini onu sevmiyorsun demektir..



Elindeki içki kadehinde.. Dudağındaki sigarada.. Okuduğun kitapta..
Mırıldandığın şarkıda.. Söylediğin şiirde.. Gördüğün rüyada.. Ve
yaşaman için ciğerlerine doldurduğun havada o yoksa.. Onun
vazgeçilmezliğini anlamadıysan.. Onu sevmıyorsun demektır..



Renkler onunla değerlenmiyorsa.. Onsuz kırmızı kırmızılığının, mavi
maviliğinin farkında değilse.. Beyaz, yalnız o giydiği zaman
güzelliğini haykırmıyorsa.. Sabahları onu görünceye kadar güneş
doğmuyorsa.. Ve onsuz gökyüzü; geceleri aya, yıldızlara hasret
değilse.. Onu sevmiyorsun demektir..



Sokakta gördüğün her yüzde ondan bişeyler aramıyorsan.. Güzel bir
manzara, hüzünlü bir musiki onu hatırlatmıyorsa.. Uykudan uyandığın
zaman yaşamakta olduğundan önce onu hatırlamıyorsan.. Omuzlarına
dökülmüş saçları, bir sis perdesinin ardında her zaman gülen gözleri,
ışık saçan gözleri aklına gelmiyorsa.. Durup durup avuçlarının
sıcaklığını özlemiyorsan.. Onu sevmiyosun demektir..



Dünya da yaşayan öteki insanların senin için hala bir değeri varsa..
Ona karşı tutumunu toplumun köhne ve manasız kurallarına göre
ayarlıyorsan.. Ve açık açık sanki var olduğunu haykırırcasına sevgini
söylemiyorsan.. Onu sevmiyorsun demektir..



Yok o senin için herşeyden değerliyse.. Gözünü yumduğun anda onu
görebiliyorsan.. O bütün şarkılarda, bütün şiirlerde, bütün resimlerde
ise.. Ona muhtaç olduğunu söylemekten utanmıyorsan.. Senin içten ve
büyük sevgine karşılık vermeyeceğinden korkuyorsan.. Bütün bencil
duygularından sıyrılabilmişsen.. Ama herşeyi yapabilecek gücü kendinde
bulabiliyorsan.. Her hali sana ayrı ayrı güzel geliyorsa.. Karşısında
kendini bir çocuk gibi hissediyorsan.. İstediği anda onun için
ölebileceksen.. Onun için yaşıyorsan ve onun için bildiğin bilmediğin
bütün düşmanlıklara karşı koyabileceksen.. O her geçen dakika sende
biraz daha büyüyorsa ve kendi kendine bile onu çok sevdiğini bütün
inanmışlığınla itiraf edebiliyorsan.. Bir gün o seni hiç ama hiç
sevmediğini söylese bile senin sevginde azalma olmayacaksa.. Ve
ölünceye kadar onu aşkların en olumsuzu ile sevebileceksen.. İşte o
zaman onu seviyorsun demektir!..

ayrılığı öğretemezsin belki sana sevmeyi öğretemem ama
sende bana unutmayı öğertemezsin
zakkumların açtığı bu mevsimde
eni kucaklasam sım sıkı ve
yüreğimi avuçlarına koysam ne dersin
belki ben sana kavuşmayı öğretemem ama
sende bana asla ayrılığı öğretemezsin

bir ressamın fırçasından damlayan hüzündüm bazen
bazı akşamlar kelebek uçuşları olurdu tuallerde
TİBET ' e yolculuk yapardık
resimlerden resimlere
bir kara parçasından diğerine
bu o kadar kısa sürerdi ki
bir gün, bir dakika, bir an,
bir an hayalperesttik seninle
gizlice kelebek olurduk bazı geceler
resimlerden resimlere....

13. mektup Er geç beni affedeceksin. Bir şey beklemeden,
bir şey istemeden affedeceksin. Sevgin seni
oraya götürecek.
Düşe kalka ilerleyeceğin yollarda, taşlar
kanatacak ayaklarını. Issız, karanlık
ormanlardan gececeksin yapayalnız.
Sonra bir bataklık başlayacak gözün
alabildiğine. Omuzlarına kadar yapışkan
çamurlara saplanacaksın. Durmadan yağmur
yağacak üstüne, iliklerine kadar ıslanacaksın,
üşüyeceksin. Ahtapot elleri gibi uzun, pis sarmaşıklar
dolanacak ayak bileklerine. Dört yanında kara
bataklık kuşları dönecek çığlık çığlığa.
Geçmiş zamanı düşüneceksin. O bir daha
yaşanılmaz günleri, geceleri düşüneceksin.
Bataklığın son bulduğu yerde zift gibi koyu bir
gece başlayacak geçmiş gecelere benzemeyen.
Yürüyeceksin, ağır ağır ilerleyeceksin zamanın ve
gecenin ortasında. Keskin bir rüzgâr çıkacak,
merhametsiz kırbaçlar gibi parçalayacak yüzünü.
Sonra bir dağ yamacına varacaksın, bitkin ve
perişan... Uzaklarda cılız bir ışık göreceksin.
Sen yaklaştıkça büyüyecek, sıcak kollarıyla
saracak seni. Fakat, sen o ışığın olduğu yere
hiç bir zaman varamayacaksın ve bu gerçeği
anladığın anda yıkılacaksın, korku ve
ümitsizlik saracak yüreğini, ağlayacaksın.
İşte o zaman beni düşüneceksin, çektiklerimi,
senin için katlandığım şeyleri düşüneceksin.
Bulutlar dağılacak. Seni nasıl sevdiğimi,
nasıl yüceleştirdiğimi, nasıl o erişilmez ışık
haline getirdiğimi birer birer anlayacaksın.
Onun için beni affet demeyeceğim sana.
Ergeç anlayacak ve affedeceksin.
Bunu biliyorum.
Karşılaşmamız kaderdi belki. Ama çektiğimiz
çiledir, bizi birbirimize yaklaştıran, o korkunç
ümitsizlikler, büyük çaresizliklerdir.
Acılarımızı yitirmeyelim.

BÖYLE SEVDİM İŞTE Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni
gören.
Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun yüreğime. Bir başka
yerde
olamazdın zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın,
orada kalmalıydın. çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu
kadar
kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden
ne
ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin.

Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım
seninle. çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin
renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelya idin
pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın
bir
ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize
tutkundum, denizi sensiz, seni de denizsiz düşünemedim.

Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar
gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En
kızgın,
en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana.
İçimdeki
sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni öylesine güldüren senin sevgindi
ve
ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey
olduğunu anladım seninle...

Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk
yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden
tuttuğunda, patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi.
Menzil
sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok
edebilirdim.
Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana
ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen
girebilirdin.

Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni. Duruşunu, uyumanı,
gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu,
olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da.
Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni
ve o
doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu
zaman.
Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni
yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.

Seni severken yorulmadım. çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün
yenilendim.
Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın.
Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.

Sevdim işte ötesi yok...

bırakma ellerimi Sensiz geçen günlerime bakıpta
Sensizliğe bir köprü atmak istedim
Belki o zaman birleşir ellerimiz diye
Sensiz olamayacağımı anladım ben
Sensiz yapamayacağımı...
Beklerim seni ben
Yeter ki sev beni sen,
Yeter ki bırakma beni...
Bir daha sevemem seni
Keşkelerle yaşamak istemiyorum
Bırakma beni... pişman etme sevdiğime...
Bir daha sevemem seni
Ne olur bırakma ellerimi...