Sana âşık kalmaktan vazgeçeceğimi sanıyorsan, beni hiç tanımadın demektir. Çatırdayan ne olursa olsun, ben duymazlıktan gelmeyi bilecek kadar öğütledim kulaklarımı. "Sen hafif meşreplikten hoşlanıyorsun" diye bayağılaştıysam, seni ne kadar sevdiğimi anla artık.
"Hep hesapların var" diye, ayağını yorganına göre uzattığını düşünme, ben bilirim senin ne kadar açıkta yattığını. Züppede olsan, ben içindeki çocuğun anası, dışındakinin sevdalısıyım. Sen, "annem olma" desende, ben öyle kalmaya devam edeceğim. Bu ne kadar sürer bilmiyorum, ama bilinmeyenleri de sever insan.
Yalvarmak hariç, seni elimde tutmamı sağlayan her şeye açığım. İster "yoldan çıkmış" desinler, ister "bir gözü kör", dünya çığlığını ata dursun, ben o kadar sağırlaşmışım ki, "biraz daha bağırın" diyorum.
Sen, karanlıklar prensi kılığında, baloya katılan bir âşık mı sandın kendini? O kadar vesveseyle dolusun ki bu akşam; "yok o ne dermiş, yok nasıl düşünürmüş, yok bu kalıpta bir adama bu yakışıyor muymuş " derken, tren kalkmış gidiyor.
Küçük haberlerin büyüklerine oranla daha can yakıcı olduğunu biliyorum, sende öyle...
Ağlarken bile güldüğümü söyleyen sen, şimdi gerçekten ağladığımı fark edince, suçluluk duymaya başlarsın elbet, ama hiçbir suçluluk, bir aşığın son nefesinde ne istediğini sormanı engelleyemez. Sen, "sormaktan korkuyorsun" diye, ben söylememezlik etmeyeceğim. Seni dilediğimi bil, bu bana yeter.
Didik didik olmuş bir yüreğin, kalan birkaç kelamı... Dinlemek seni daha mutlu biri yapmayacak tabi, madem, aşk için ödenecek bedellerin hesabını birlikte tuttuk, kendi payına düşenleri şimdi karşıla. Dimdik durmak ikimizin de son çaresi, ben eğilip bükülmek meraklısı olmadığım halde, senin için bunu da yaptım. Şüphenin gölgesi şüpheden büyük olur, ellerin için verdiğim izin, dudakların içinde geçerli, öpmeye değecek birini bulduğunda hiç tereddüt etme, öptüğünde yüreğine değmedikten sonra, ben aldırmam...
Koş koca adam, seni tutan hiçbir şey yok, bağırarak çık hayatımdan, çığlıkların arşa değsin, telaşın amaçlarını meşrulaştırdı bile, bavulunu topla ve terk et beni, bakalım ne kadar uzağa gidebileceksin!
"Hep hesapların var" diye, ayağını yorganına göre uzattığını düşünme, ben bilirim senin ne kadar açıkta yattığını. Züppede olsan, ben içindeki çocuğun anası, dışındakinin sevdalısıyım. Sen, "annem olma" desende, ben öyle kalmaya devam edeceğim. Bu ne kadar sürer bilmiyorum, ama bilinmeyenleri de sever insan.
Yalvarmak hariç, seni elimde tutmamı sağlayan her şeye açığım. İster "yoldan çıkmış" desinler, ister "bir gözü kör", dünya çığlığını ata dursun, ben o kadar sağırlaşmışım ki, "biraz daha bağırın" diyorum.
Sen, karanlıklar prensi kılığında, baloya katılan bir âşık mı sandın kendini? O kadar vesveseyle dolusun ki bu akşam; "yok o ne dermiş, yok nasıl düşünürmüş, yok bu kalıpta bir adama bu yakışıyor muymuş " derken, tren kalkmış gidiyor.
Küçük haberlerin büyüklerine oranla daha can yakıcı olduğunu biliyorum, sende öyle...
Ağlarken bile güldüğümü söyleyen sen, şimdi gerçekten ağladığımı fark edince, suçluluk duymaya başlarsın elbet, ama hiçbir suçluluk, bir aşığın son nefesinde ne istediğini sormanı engelleyemez. Sen, "sormaktan korkuyorsun" diye, ben söylememezlik etmeyeceğim. Seni dilediğimi bil, bu bana yeter.
Didik didik olmuş bir yüreğin, kalan birkaç kelamı... Dinlemek seni daha mutlu biri yapmayacak tabi, madem, aşk için ödenecek bedellerin hesabını birlikte tuttuk, kendi payına düşenleri şimdi karşıla. Dimdik durmak ikimizin de son çaresi, ben eğilip bükülmek meraklısı olmadığım halde, senin için bunu da yaptım. Şüphenin gölgesi şüpheden büyük olur, ellerin için verdiğim izin, dudakların içinde geçerli, öpmeye değecek birini bulduğunda hiç tereddüt etme, öptüğünde yüreğine değmedikten sonra, ben aldırmam...
Koş koca adam, seni tutan hiçbir şey yok, bağırarak çık hayatımdan, çığlıkların arşa değsin, telaşın amaçlarını meşrulaştırdı bile, bavulunu topla ve terk et beni, bakalım ne kadar uzağa gidebileceksin!