Sen yildizlari severdin, aslinda her yildiz sendin.
Sana sarilinca butun yildizlari kucaklardim.
Sana dokunmak koca evreni avuclarimin arasina almak gibi birseydi!!!
Yoklugun canimi acitirdi parca parca olurdu yurugim.
Kalbimin kucuk parcalarini toplamaya calisirdim yerden.
Icimde kopan firtinalari sayamazdim.
Sessizlesir, saatlerce ayakta yanliz basima oylece bakar dururdum.
Seni goturen yollara...
Kimseye ferk ettirmezdim savasimi.
Yoklugunla savasmak gorunmeyen bir dusmana karsi kilic sallamak demekti.
Yorulurdum, dizlerim titrerdi, duserdim kalkardim ama sensizligi yenmeyi hic basaramazdim...
buyuk korkumdu sensizlik.
Korkulariyla yuzlesen o cesur insanlardan olamadim.
Cunku sensiz olmayi yediremedim kendime...
Birkez kabullensem sanki o an gideceksin gibi gelirdi.
Oysaki olmasan bile seni yuregimde tasirdim...
Orada oldugunu bilmek hayata tutunma gucu verirdi bana.
Korkumla yuzlestigim anda o gucu kaybedecegimi sanirdim.
Gece uykularim kacar, korkumla yanlizliga lanet eder, dort duvar odayi sabaha kadar adimlardim.
Bakamadigim aynalar kirilir binlerce parcasi bedenime batardi.
Bir sigara olsan yakip dumanini savustururdum tavana, duvarlar uzerime yikilirdi.
Sonra hayaller coreklenirdi uzerime...
Gozlerimi kapatip dalardim.
Sonsuz bir yesilligin ortasinda bahari yasarken bulurdum kendimi.
Cicek acardin, basimi dondururdu kokun.
Birgul yapragi gibiydi ipeksi tenin.
Operdim seni solugum kesilirdi.
Hafif bir yagmur baslardi her damlasi baska sevdadan suzulen o yagmurda islanmaktan huzur duyardim.
Bir hayalden bir hayale gecerken sabahi karsilardim.
Gunes pencereden iceri girince, gecenin tum kasveti biterdi.
Yildizlar bir sonraki geceye kadar cekilirdi!!!
Ama icimdeki karanligin tek isigi sendin...
Sen olmadan ben aydinlanamazdim.
Gunes olmasada o gun sensiz yasanacakti. sensiz sabahlara uyanmak istemiyorum istemiyorum
CUNKU BEN SENSIZLIGI YASARKEN AGLAMAZDIM
SADECE YILDIZLAR DUSERDI GOZLERIMDEN!!!
Sana sarilinca butun yildizlari kucaklardim.
Sana dokunmak koca evreni avuclarimin arasina almak gibi birseydi!!!
Yoklugun canimi acitirdi parca parca olurdu yurugim.
Kalbimin kucuk parcalarini toplamaya calisirdim yerden.
Icimde kopan firtinalari sayamazdim.
Sessizlesir, saatlerce ayakta yanliz basima oylece bakar dururdum.
Seni goturen yollara...
Kimseye ferk ettirmezdim savasimi.
Yoklugunla savasmak gorunmeyen bir dusmana karsi kilic sallamak demekti.
Yorulurdum, dizlerim titrerdi, duserdim kalkardim ama sensizligi yenmeyi hic basaramazdim...
buyuk korkumdu sensizlik.
Korkulariyla yuzlesen o cesur insanlardan olamadim.
Cunku sensiz olmayi yediremedim kendime...
Birkez kabullensem sanki o an gideceksin gibi gelirdi.
Oysaki olmasan bile seni yuregimde tasirdim...
Orada oldugunu bilmek hayata tutunma gucu verirdi bana.
Korkumla yuzlestigim anda o gucu kaybedecegimi sanirdim.
Gece uykularim kacar, korkumla yanlizliga lanet eder, dort duvar odayi sabaha kadar adimlardim.
Bakamadigim aynalar kirilir binlerce parcasi bedenime batardi.
Bir sigara olsan yakip dumanini savustururdum tavana, duvarlar uzerime yikilirdi.
Sonra hayaller coreklenirdi uzerime...
Gozlerimi kapatip dalardim.
Sonsuz bir yesilligin ortasinda bahari yasarken bulurdum kendimi.
Cicek acardin, basimi dondururdu kokun.
Birgul yapragi gibiydi ipeksi tenin.
Operdim seni solugum kesilirdi.
Hafif bir yagmur baslardi her damlasi baska sevdadan suzulen o yagmurda islanmaktan huzur duyardim.
Bir hayalden bir hayale gecerken sabahi karsilardim.
Gunes pencereden iceri girince, gecenin tum kasveti biterdi.
Yildizlar bir sonraki geceye kadar cekilirdi!!!
Ama icimdeki karanligin tek isigi sendin...
Sen olmadan ben aydinlanamazdim.
Gunes olmasada o gun sensiz yasanacakti. sensiz sabahlara uyanmak istemiyorum istemiyorum
CUNKU BEN SENSIZLIGI YASARKEN AGLAMAZDIM
SADECE YILDIZLAR DUSERDI GOZLERIMDEN!!!
