?sko?ya’da yoksul mu yoksul Fleming ad?nda bir ?ift?i ya?ard?. Bir g?n tarlada ?al???rken bir ???l?k duydu. Sesin geldi?i yere ko?tu?unda, batakl??a beline kadar batm?? bir ?ocu?un, kurtulmak i?in ??rp?nd???n? g?rd?. ?ocuk, bir yandan da avaz? ??kt??? kadar ba??r?yordu. ?ift?i ?ocu?u batakl?ktan ??kararak ?l?mden kurtard?. Ertesi g?n Fleming’in evinin ?n?ne gelen g?steri?li arabadan ??k giyimli bir aristokrat indi. ?ift?inin kurtard??? ?ocu?un babas? olarak tan?tt? kendini.
- O?lumu kurtard?n?z, size bunun kar??l???n? vermek istiyorum, dedi. Yoksul ve onurlu Fleming :
- Kabul edemem, diyerek ?d?l? geri ?evirdi. Tam bu s?rada kap?dan ?ift?inin k???k o?lu g?r?nd?.
- Bu senin o?lun mu?, diye sordu aristokrat.
- Evet, dedi ?ift?i gururla. Aristokrat devam etti:
- Gel seninle bir anla?ma yapal?m. O?lunu bana ver, iyi bir e?itim almas?n? sa?layay?m. E?er karakteri babas?na benziyorsa ilerde gurur duyaca??n bir ki?i olur.
Bu konu?malar sonunda Fleming’in o?lu aristokrat?n deste?inde e?itim g?rd?. Aradan y?llar ge?ti. ?ift?i Fleming’in o?lu Londra’daki St. Mary’s Hospital T?p Fak?ltesinden mezun oldu ve t?m d?nyaya ad?n? “Penisilin”i bulan Sir Alexander Fleming olarak duyurdu. Bir s?re sonra aristokrat?n o?lu zat?rreeye yakaland?. Onu Penisilin kurtard? ! Aristokrat?n ad? Lord Randolp Churchill’di.... O?lunun ad? ise Sir Winston Churchill. Kurtaran doktor, ?ift?inin o?lu Sir Alexander Fleming’di.
d?nya bazan ne g?zel tesad?flerle dolu de?ilmi yaaaa....

Babas?n?n i?i nedeniyle ?ocu?un orta ??retimi kesintilere u?ram??t?. Orta ikideyken, b?y?d??? zaman ne olmak ve ne yapmak istedi?i konusunda bir kompozisyon yazmas?n? istedi hocas?.
?ocuk b?t?n gece oturup g?n?n birinde at ?iftli?ine sahip olmay? hedefledi?ini anlatan 7 sayfal?k bir kompozisyon yazd?. Hayalini en ince ayr?nt?lar?yla anlatt?. Hatta hayalindeki 200 d?n?ml?k ?iftli?in krokisini de ?izdi. Binalar?n, ah?rlar?n ve ko?u yollar?n?n yerlerini g?sterdi. Krokiye, 200 d?n?ml?k arazinin ?zerine oturacak 1000 metrekarelik evin ayr?nt?l? plan?n? da ekledi. Ertesi g?n hocas?na sundu?u 7 sayfal?k ?dev , tam kalbinin sesiydi...
?ki g?n sonra ?devi geri ald?. Ka??d?n ?zerinde k?rm?z? kalemle yaz?lm?? kocaman bir “0” ve “Dersten sonra beni g?r”, uyar?s? vard?.
- Neden 0 ald?m, diye merakla sordu hocas?na ?ocuk.
- Bu senin ya??nda bir ?ocuk i?in ger?ek?i olmayan bir hayal, dedi hocas?.
- Paran yok. Gezginci bir aileden geliyorsun. Kayna??n?z yok. At ?iftli?i kurmak b?y?k para gerektirir. ?nce araziyi alman laz?m. Dam?zl?k hayvanlar da alman gerekiyor. Bunu ba?arman imk?ns?z. E?er ?devini ger?ek?i hedefler belirledikten sonra yeniden yazarsan, o zaman notunu yeniden g?zden ge?iririm.”
?ocuk evine d?nd? ve uzun uzun d???nd?. Babas?na dan??t?.
- O?lum, dedi babas?; “Bu konuda karar?n? kendin vermelisin. Bu senin hayat?n i?in olduk?a ?nemli bir se?im!”.
?ocuk bir hafta kadar d???nd?kten sonra ?devini hi?bir de?i?iklik yapmadan geri g?t?rd? hocas?na .
- “Siz verdi?iniz notu de?i?tirmeyin... Ben de hayallerimi...”