Uyandım birden seninle,
Gece ucu bulmamış..
Bir bulut durdu gözümde,
Hasret bize uymamış...
Belki de hikaye tüm yaşamım.. Ne kadar uzunsa, kısa bir o kadar da. Sensizlikte cümleleri susuyor bu hikayenin, dillenmiyor, söylenmiyor. Hiç bir şeyin yerini bulamıyorum sensiz. Her şey yitik, her şey kırık, yarım, eksik..
Bu şehir neden yabancı gelir bana, bilmezsin. Yokluğunda hiç görmedin ki bu şehri.. Gözyaşlarım yüreğimden her zerreme nasıl dolar, bilmezsin. Sensizliğimde, sen hiç görmedin ki beni..
Öyle deli bir fırtına ki hasretin, bakıyorum, görmüyorum, duyuyorum, işitmiyorum..
Ama her düştüğümde kalkıyorsam ayağa, her ağladığımda gülüyorsam içten içe, sensin sebebi..
Yalnızlığa her takılıp kaldığımda sen dolduruyorsun sessiz bakışlarımı...
Kalp kalbe karşı derler,
Sende üzüldün mü?
Ay bile çeker gider,
Geceyi düşündün mü?
Karanlığın ortasında hissediyorum bende var olduğunu. Gülümsüyorum. Işık oluyor varlığın gecemin içinde, aydınlanıyor ruhum. Hiç gitme istiyorum hayalimden, hiç bitmesin istiyorum bu düşüm..
"Eğer aşık olmak,
Yirmi dört saat düşünmekse seni,
Yokluğunda varmışsın gibi hissetmekse,
Ve sesini her an kulaklarımda işitmek,
Dokunuşunu tenimde hissetmekse her an,
İşte ben böyleyim..
Ne yazık ki sensizim..."
Yalnızlık bende saklı,
Çıkmaz bir an dışarı..
Elimde bir fotoğraf,
O şimdi burada olmalı...
Onca kalabalığın içinde bile yalnızım sensiz.. Yanımda olmalıydın şimdi, benimle olmalıydın şimdi...
Yüreğim, yokluğunun yangınıyla değil, varlığının sevdasıyla atsın..
Ve bilsin ki tüm zamanlar, ben var oldukça, sen bende var olacaksın...