Bindiğim hiç bir otobüs
Beklemediğim hiç bir durak kalmadı bu şehirde
Gittikçe azalıyor hayat
Neyi erken yaşadıysam
Hep ona geç kalıyorum
Sana göçüyorum her sonbahar
Yolların çıkmıyor aşkıma
Seni içimden terk ediyorum


Susmaktan yoruldum
Kuşlar ve şarkılar,
Bu şehri terk edeli
Efkar demliyorum gözlerimde.
Yaşlarımı,
Yanağıma varmadan öldürüyorum
Tam sancağımdan yaralıyorum kendimi
Alnını yüreğime dayadığın güne bakıp
Seni içimden terk ediyorum



Ne unutacak kadar nefret ettin,
Ne hatırlıcak kadar sevdin,
Yıkık bi duvar kadar bile
Pişman değilsin biliyorum
Beni hep bulmamak için aradın.
Yanıldığımdın
Yangınımdın
Yangındın


Sensizliğe yenilmek
Sana yenilmekten zor olsada
Ardımda bir sürü belkiler bırakarak
Seni içimden terk ediyorum


Şimdi
İçimde öldürecek bi anı bile bulamayan
İki yarım kaldık
Tamamlayamadık bizi
Elinden tutamadık yanlızlığımın
Saçlarımıda uzağına gömdün


İçimn mavisi senin okyanusundandı
Al ! geri veriyorum.
Kilitleri hep yanliş kapılara vurdun
Devrilmiş vagonlara dönerken gözlerim
Sana bensizliği terk ediyorum


"Yarime uzanmayan bütün dallar kırık"demiştin
Aşk içinde doğmuşsa nereye kaçabilridi?


Ne tuhaf değil mi ?
İçimi acıtanda sendin
Acımı dindirecek olanda


"Ya öldür beni dedim"
Yada git benden
İçi bulanık sevdanın ucunda
Seni kaybetttim
Aldırmadın aldırmadın aldırmalarıma
Bir gecede yakıp yarini
Şafaklara sattın ihanetini
Küllerime basanlar bile utandı yaptığından
İşte soluk bir ömrün son nefesi
Benden
İçimden
Terk ediyorum......