Hangi gece seni düşünsem, ya daha karanlık oluyor gökyüzü yada mavi bir ışık tıpkı gündüzmüşçesine aydınlatıyor evimi. Ortası yok bunun. Hangi gece aklıma düşsen, ya avını parçalamaya hazırlanan bir arslan oluyorum yada uslu bir kedi…
Bazen iklim bahar oluyor, uçsuz bucaksız yeşil kırlarda koşarken buluyorum kendimi. Bazen kara kışta gri binalarla dolu, kömür dumanlarının kirlettiği, siyaha dönüşmüş karların ortasında oluyorum, donuyorum.
Gecenin bir yarısında anarşist ruhum ayaklanıyor, ne var ne yok yıkıp yakasım geliyor. Diğer yarısında iflah olmaz romantikliğim ağır basıyor, bir şiir okuyorum, sana armağan ediyorum:
Gece
Duvardaki gölgemle oynadım.
Kuş oldum, uçtum sana,
Nilüfer oldum, yavaşça açtım.
“seni seviyorum” yazdım,
Bozuk harflerle…
Öpmek istedim, öptüm kendimi
Öptüm ken-di-mi…
Dün gece duvardaki gölgemle oynadım.
Her şey ikilemiş bu gecede
Masam
Sandalyem
Kitaplarım
Ellerim,başım,kollarım…
Ya gözlerim? Ah yüreğim!!!
Dün gece duvardaki gölgemle oynadım.
Kuş oldum
Nilüfer oldum
Mum söndü
Sen oldum
...
..
.
Bu aşk mı hırçınlaştırıyor beni, yoksa aslında yokluğuna mı isyanım bilmiyorum. Ama ben sensiz gecelerin hesabını tutmaktan bıktım. Seni var bilirken, sana ulaşmak mümkünken kendime gölgemi arkadaş edinip bütün bir geceyi onunla konuşarak geçirmek istemiyorum. Ya elinde sönmeyen mumlarla, gel ışıl ışıl yapalım dünyamızı yada bırak, karanlıkta görmeye de alışırım ben. Bir yakıp bir söndürme ışığı. Ben “aşk” istiyorum, yarım yamalak sevdalar değil…
alıntı ...
Bazen iklim bahar oluyor, uçsuz bucaksız yeşil kırlarda koşarken buluyorum kendimi. Bazen kara kışta gri binalarla dolu, kömür dumanlarının kirlettiği, siyaha dönüşmüş karların ortasında oluyorum, donuyorum.
Gecenin bir yarısında anarşist ruhum ayaklanıyor, ne var ne yok yıkıp yakasım geliyor. Diğer yarısında iflah olmaz romantikliğim ağır basıyor, bir şiir okuyorum, sana armağan ediyorum:
Gece
Duvardaki gölgemle oynadım.
Kuş oldum, uçtum sana,
Nilüfer oldum, yavaşça açtım.
“seni seviyorum” yazdım,
Bozuk harflerle…
Öpmek istedim, öptüm kendimi
Öptüm ken-di-mi…
Dün gece duvardaki gölgemle oynadım.
Her şey ikilemiş bu gecede
Masam
Sandalyem
Kitaplarım
Ellerim,başım,kollarım…
Ya gözlerim? Ah yüreğim!!!
Dün gece duvardaki gölgemle oynadım.
Kuş oldum
Nilüfer oldum
Mum söndü
Sen oldum
...
..
.
Bu aşk mı hırçınlaştırıyor beni, yoksa aslında yokluğuna mı isyanım bilmiyorum. Ama ben sensiz gecelerin hesabını tutmaktan bıktım. Seni var bilirken, sana ulaşmak mümkünken kendime gölgemi arkadaş edinip bütün bir geceyi onunla konuşarak geçirmek istemiyorum. Ya elinde sönmeyen mumlarla, gel ışıl ışıl yapalım dünyamızı yada bırak, karanlıkta görmeye de alışırım ben. Bir yakıp bir söndürme ışığı. Ben “aşk” istiyorum, yarım yamalak sevdalar değil…
alıntı ...
