Yürüyerek adımlanamayacak kadar kısa
Ve bir o kadar uzundur bu muamma
Yol düşleri çürür her bir fırtınada
Ve rüzgarlar bir o kadar keskin
Masum değil artık beni sevmeyişin
Kaç kez geçtim ben bu sevmek deviniminden
Ve kaç kez üşütüldüm en üşümez bildiğim yerlerimden
Yüreğim bir buz parçası kadar soğuk
Ve yakıcı bir avluda büyüyor gözlerimin nemi
Sorgusuz ve elbet sualsiz kaldığım her bir an’ın
Acısı çıkıyor ömrümden ve bir bir eksiliyorum
Kum tanesi misali. . .
Ne zamandır baharı öpmüyorum saçlarında!?
Ne zamandır bu kadar göremiyorsun beni çalan şarkımızın notalarında!?
Halbuki bir bakışının ucunda biterdim,beklentisiz
Gelemez misin bana bir daha gitmemek için!?
Gelmezsin biliyorum
Ve bu yüzden
Kan kızılı sesler düşüyor dilimin ücrasına
Ve konuşmak yasak kalıyor
Sesler bir o kadar tiz
Ve sayarken gittiğin günleri
İçimin kaldırımlarında sayıklıyor seni bir iz. . .
Gözlerinden ikram ettiğinde gidişini
Hiç üstüme alınmadım bir daha gelemeyişini
Çünkü ne kadar gitsen de benden
Bilirim ki aynı oyunun bilindik kahramanlarıyız
Sen hep kaçmayı bildin
Bense hep sevmeyi ve beklemeyi
Gece yarısı karanlıkları kadar ıssız
Ve soğuktu ellerimiz
Tutunmak mecbur kalmazdı artık
Bildiğim bir şey daha vardı ki
Giden gittiğinden pişman olsa da
Dönmek kadar vicdanlı değildir artık. . .
Küllerimden doğamayacak kadar yanmışım sende
Üstüme bir veda örtmekten bile acizsin
Bu kadar korkak değilsin sen
Niye bir ben’i intihardan bu kadar ürkmektesin!?
Vur beni son kez
Gözünden gözüme karanlıklar iliştir
Ve konuşmak bırakma dilimde
Suskunluğunla boğ sözlerimi. . .
Saçlarındaki ak çiçeklerle ömrünü temizle
Ve bir boy daha arttır kirpiklerindeki bensizliği
Seni ömrüme ben döşedim
Gönlümü ben döktüm geçtiğin günlere
Ayağıma dolanmadan şikayet edemem
Ben biçtim bu yazgıyı yüreğimin entarisine
Sana tek iyiliğim,suçsuzluğundur. . .
Vakitten esen bir nefesle içirmiştim seni kendime
Şimdi geri veriyorum
Benim canım emanet değil mi bende!?
Seni emanetimde istemiyorum
Kırdım bütün düşlerin belini
Şimdi son kez
Seni düşümden düşüyorum
Aldığım seni
Seni bana veren’e yolluyorum. . .
Ve bir o kadar uzundur bu muamma
Yol düşleri çürür her bir fırtınada
Ve rüzgarlar bir o kadar keskin
Masum değil artık beni sevmeyişin
Kaç kez geçtim ben bu sevmek deviniminden
Ve kaç kez üşütüldüm en üşümez bildiğim yerlerimden
Yüreğim bir buz parçası kadar soğuk
Ve yakıcı bir avluda büyüyor gözlerimin nemi
Sorgusuz ve elbet sualsiz kaldığım her bir an’ın
Acısı çıkıyor ömrümden ve bir bir eksiliyorum
Kum tanesi misali. . .
Ne zamandır baharı öpmüyorum saçlarında!?
Ne zamandır bu kadar göremiyorsun beni çalan şarkımızın notalarında!?
Halbuki bir bakışının ucunda biterdim,beklentisiz
Gelemez misin bana bir daha gitmemek için!?
Gelmezsin biliyorum
Ve bu yüzden
Kan kızılı sesler düşüyor dilimin ücrasına
Ve konuşmak yasak kalıyor
Sesler bir o kadar tiz
Ve sayarken gittiğin günleri
İçimin kaldırımlarında sayıklıyor seni bir iz. . .
Gözlerinden ikram ettiğinde gidişini
Hiç üstüme alınmadım bir daha gelemeyişini
Çünkü ne kadar gitsen de benden
Bilirim ki aynı oyunun bilindik kahramanlarıyız
Sen hep kaçmayı bildin
Bense hep sevmeyi ve beklemeyi
Gece yarısı karanlıkları kadar ıssız
Ve soğuktu ellerimiz
Tutunmak mecbur kalmazdı artık
Bildiğim bir şey daha vardı ki
Giden gittiğinden pişman olsa da
Dönmek kadar vicdanlı değildir artık. . .
Küllerimden doğamayacak kadar yanmışım sende
Üstüme bir veda örtmekten bile acizsin
Bu kadar korkak değilsin sen
Niye bir ben’i intihardan bu kadar ürkmektesin!?
Vur beni son kez
Gözünden gözüme karanlıklar iliştir
Ve konuşmak bırakma dilimde
Suskunluğunla boğ sözlerimi. . .
Saçlarındaki ak çiçeklerle ömrünü temizle
Ve bir boy daha arttır kirpiklerindeki bensizliği
Seni ömrüme ben döşedim
Gönlümü ben döktüm geçtiğin günlere
Ayağıma dolanmadan şikayet edemem
Ben biçtim bu yazgıyı yüreğimin entarisine
Sana tek iyiliğim,suçsuzluğundur. . .
Vakitten esen bir nefesle içirmiştim seni kendime
Şimdi geri veriyorum
Benim canım emanet değil mi bende!?
Seni emanetimde istemiyorum
Kırdım bütün düşlerin belini
Şimdi son kez
Seni düşümden düşüyorum
Aldığım seni
Seni bana veren’e yolluyorum. . .