tutmuyor ellerim, yine kör yine sağır. gözlerimin önündeki perdeler ağır, çok ağır ruhum. yaralarını tutturdum boynuma 3 sargı beziyle.. tam tamına 3 sargı beziyle tutturdum boynum, boynum ağrıdı, taşıyamıyorum..
ve gözlerimden kanlar boşalıyor ve sonsuz yağmurlar ısrarla yıkıyor sokaklarını şehrimin.. ışıklar yanıp yanıp sönüyor. ben sürekli uyuyorum, ama sürekli uyuyorum. başka hiçbir şey yapmadan sürekli uyuyorum. gözlerimi ağırlığına teslim ediyorum uykunun. gözlerimi yumuyorum, açmamacasına..
bazen içerken ilaçlarımı hepsini birden yutup gitmek geçiyor aklımdan. aptalca olduğunu biliyorum, iniş çıkışlarını anlamlandıramayan insanlar için çözüm gibi görünüyor kimi zaman. çözmüyor, çözülüyorum.. yağa damlatılmış deterjan gibi.. yüzey alanım arttıkça sana dair, savunmasızlaşıyorum..
ben ruhum yaralarını sardım 3sargı beziyle, boynuma tutturdum, boynum ağrıdı.. bir yenisine yer kalmadı boynumda, kanayacak yer kalmadı ruhumda. kalmadı.. hiç kalmadı.. şimdi düştüğüm tüm yerler fışkırırcasına adını haykırıyor, şimdi ruhum çığlıklarını savuruyor geceye, şimdi ben yorgun.. çok yorgun.. yine uyusam, gözümü açınca geçer mi her şey?
ben teşekkür ederim hasancık