Dışarıda inanılmaz güzel bir hava var.
Sadece pencereden burnumu uzatıp yaşamak istemiyorum bu havayı.
Dışarıda çıkamıyorum.
Tutsaklık böyle bir meslek işte.
Aşk mesaisi yapınca otomatik olarak tutsaklaşıyorsun.
Mesai uzadıkça tutsaklıktan maaş alır hale geliyorsun.
Aldığım maaş da zaten aşk masraflarına gittiği için işte gönül dükkanının en sadık memuresi olarak sadece burnum pencereden dışarıya konabiliyor.
Yüreğimin nerede olduğu ise meçhul.
Senden ayrılalı kaç mevsim oldu bilmiyorum.
Günleri saymayı çoktan bıraktım.
Artık geriye dönüp ha bu gün ha yarın geldi hezeyanlarımda yok artık.
Zamana teslim oldum ben
Masal masal içindeyi okuyorum Ahmet Ümit’ ten.
Masallar ülkesinin tek yürekli kraliçesi ben.
Şiir yazmayalı, bana şiir okumayalı çok oldu ama.
Şimdi daha çok masal istiyorum en derinden…
Her gün doğduğuma inanıyorum artık.
Nisan!
Sen ayların en zalimiysen!
Senin hakkından en nisan olan gelir
Yani BEN!
Nisan ..
Gelincik ..
Derin bir uykudan uyanıyorum 24 yaşımın son çeyreğinde
Akşam doğmak için yatıyorum 24 yaşıma.
365 gün bir fiil bunu yapıyorum.
Gün ve ben!
Hep bugün ve hep ben!..
Sadece yaşam aslında bugün.
Hangi satırı okusam oyum aslında.
Var olan aslında o kelime.
Aldığım soluk.
Aslında ben anın içindeyim, hangi zamanda, hangi yerde..
Uzaktayım!
Aslında en uzakta
Yürek de gitme tutkusu olsa da..
Başını kaldırdığında yüzünü okşayan rüzgardayım.
Ayağını kaydıran buzdayım..
Ciğerlerini yakan havadayım!
Yüzünü yalayan güneşteyim.
İçtiğin çayda, yediğin aştayım..
Evet!
Evet aslında en uzaktayım..
SENDEYİM!
Sesine, kokusuna, kendisine insandan fazla yabancı olan başka bir canlı var mı!
İşte bu nedenle sana en uzak yerdeyim!
SENDEYİM..
