Gidiyormusun diye sorma bana.Gönderen sensin.Ne terk etmeyi istedim seni,ne de daha yaşayamadıgımız aşkı topraga gömmeyi.Senin kadar öfkeliyim bende.senin kadar senin kadar endişeli…..Bir dokunuşunda bir kenti yıkacak güç verirdin bana,ama inandıramadım seni.Sen ,sorgularken beni kafanda ;ben gözlerinin içine bakıyordum kuşkuyla.Birtek sözün baglardı beni sana,oysa sen hep susmanın koynundaydın….Aşkın içine bir kez girdimi kuşku,teslim alır bedenleride.Sütten çıkmış ak kaşık degildim.Ama yalanı sokmadım iki kişilik dunyamıza..O dünya ki bazen iki kişilik bir yuva ,bazen minicik bir oda.Bazen de kentin ortasında şekilleniverirdi.Nasılda güzeldi…..Zaten sen varsın diye herşey çok güzeldi,ama;sen buna inanmadın.Ah bu sorular…..yaşamak varken sevdayı delice,gerek varmıydı bunlara?Nasıl ikna edebilirdim bunlara seni ?Ben,aşk dedikçe sen,dur dedin.Ben ,seninleyim dedikçe;sen hayır dedin.Zaten susan hep ben oldum.Olumsuz ne kadar sözcük varsa bulup çıkardın ortaya.bense hiç bir şey diyemedim….Ne kadar zara vermişim sana meger.Ne kadar degiştirmeye çalışmışım seni.Oysa hiç böyle düşünmemişim.Kimseye zarar vermek istemem ben.Kimseyi oldugundan farklı bir hale getirmek istemem.Ama öyle oldu işte.Demek ki ;gitmelerin zamanı şimdi…..Geçmişe sıgınır atlatırsın bu acıyı.Ne konuştuklarımız kalır aklında,ne sevda sözlerimiz.Rahat degilim diyordun ya,rahat ol artık.Gülüşlerini saklamanın bir nedi yok artık.Tedirgin olmanada sebep kalmadı…..Biliyormusun bir tanem!.Gidişim yürekten degil ,zorunluluktan.Sanma ki bu toy sevgiyi başka kimliklere taşırım.Sanma ki söylemedigin o güzel sözleri başkalarında ararım..Senide götürürüm yüregimde..Her zaman senin yoklugunu taşırım….Bulup bulup kaybettim seni..Ne yazık ki toz duman edemedim kuşkularını.Ne yazık ki kalamadın bende.Öpücügümün kokusu kalacak kapının eşiginde.Kokladıkça;bizi yanlışa mahkum ettigini anlıyacaksın ,be CANIMMMM.