Öğrendim ki; Bazen tek ihtiyacım olan bir el ve beni anlayacak bir yürek. Öğrendim ki: inkâr edip içimde sakladığım şeyler gerçekliğini yitirmiyor. Öğrendim ki; her yerimi saran zaman değil sevgidir.
Ve öğrendim ki; birine ne kadar çok değer verirsem hayat onu benden o kadar uzak bırakıyor.
Seni bıraktığı gibi düşünüyorum da sen mi benden uzaklaştın, yoksa ben mi senden ya da hayatın bize oynadığı bir oyun mu?
Ve öğrendim ki; her şey YALAN, bir rüya sanki…
Şimdi yoksun gerçek olan bu!
Şimdi yoksun gerçek olan bu!
Sen gerçek olsaydın eğer yanımda olurdun, şöyle geçmişe bakıyorum da bütün her şeyin şimdiki gibi YALAN olduğunu görüyorum.
Belki görmek önemli değil, hissetmek önemli demek ki biz hissedememişiz, yaşamamışız ve yaşatamamışız…