Beni bırakma’ sözcükleri ‘ bırakıp gitme’ yalvarışları buhar olup uçtu aramızdan. Söz vermiştin bırakmamak üzere ama şimdi hayallerde yaşadığım bir macera oldun. Bırakıp gitmek bu kadar kolaymış meğer, biz fazla anlam yüklemişiz bu kelimeye,fazla güvenmişiz biz olmayı başaramayan bize! Fazla inanmışız birbirimize. En büyük hatayı da burada yapmışız belkide. Öyle bir salmışız ki yüreğimizi feleğin ağır sillesi yakıp geçmiş ikimizi, saf ve temiz bir sevdaymış hayallerimizde olan ve yaşatmaya çalıştığımız. Başaramamışız temiz kalmayı, kirlenmiş sevdamız. Değerini bilmeden hoyratça sokup çıkarmışız çamurların içine. Yazık etmişiz sevdamıza, yazık olmuş yüreğimize, yazık olmuş biz olmayı bir türlü başaramayan bize…
Neydi hatamız? Fazlaca gurur mu yapmıştık yoksa? Yoksa sevmemişmiydi sevdiğini sandığımız yüreğimiz. Yoksa biz sevmek nedir bilmiyor muyduk? Aldanmışmıydık?
Neydik, ne olduk sorularını sorup cevapsız sessizliklerle karşılaşmak yordu beni! Şu an tek bildiğim gurur maskesi altında senin için atan kirli bir yürek, kirlenmiş duygular. Kurgular üzerine kurulmuş bir sevgiyi, çamurlu avuçlarımın arasında sana uzatmamı bekleme… o avuçlar açılmamak üzere sıkı sıkıya kenetlenmiş birbirine… Daha saf,içine hiç kötülük değmemiş bir sevgi yaşamak isterdim bende, ama sen bu sevgiye layık mısın? Bunu hiç hak edebildin mi? Soruları yine cevapsız. Sanırım bu cevapsız soruların arasında, bu çıldırtan sessizlik ortamında avuçlarımın arasında ki yüreğim, yani avuçlarımın arasında ki sen kayıp gidiyorsun yavaşça hissettirmeden… o avuçları açmaya karar verdiğim gün oradan yitip gitmiş olacaksın, hiç olacaksın birden biliyorum. O yüzden kararlıyım sensiz kalmış avuçlarımla karşılaşmamaya… sen ordan çoktan gitmiş olsanda, var olduğunu düşünmek, var olduğunu bilmek duygusu, sensizliğimi bastırır diye umuyorum.
Neydi hatamız? Fazlaca gurur mu yapmıştık yoksa? Yoksa sevmemişmiydi sevdiğini sandığımız yüreğimiz. Yoksa biz sevmek nedir bilmiyor muyduk? Aldanmışmıydık?
Neydik, ne olduk sorularını sorup cevapsız sessizliklerle karşılaşmak yordu beni! Şu an tek bildiğim gurur maskesi altında senin için atan kirli bir yürek, kirlenmiş duygular. Kurgular üzerine kurulmuş bir sevgiyi, çamurlu avuçlarımın arasında sana uzatmamı bekleme… o avuçlar açılmamak üzere sıkı sıkıya kenetlenmiş birbirine… Daha saf,içine hiç kötülük değmemiş bir sevgi yaşamak isterdim bende, ama sen bu sevgiye layık mısın? Bunu hiç hak edebildin mi? Soruları yine cevapsız. Sanırım bu cevapsız soruların arasında, bu çıldırtan sessizlik ortamında avuçlarımın arasında ki yüreğim, yani avuçlarımın arasında ki sen kayıp gidiyorsun yavaşça hissettirmeden… o avuçları açmaya karar verdiğim gün oradan yitip gitmiş olacaksın, hiç olacaksın birden biliyorum. O yüzden kararlıyım sensiz kalmış avuçlarımla karşılaşmamaya… sen ordan çoktan gitmiş olsanda, var olduğunu düşünmek, var olduğunu bilmek duygusu, sensizliğimi bastırır diye umuyorum.
