Kaçıncı yanılışım bu !
Bir tekneye atlayıp da denizin o en erişilmezin ortasında kaçıncı yalnız bırakılışım !
Gücüm yok
Taakatim yok alıp da elime kürekleri çekecek
Çekip de kürekleri geri dönecek !
Böyle biçare böyle yalnız böyle ıssız .....
Kaldım daha önce de evet ve ama bu hani tamda tamam derken bir kere daha işte !
Heveslerim umutlarım tüm mutluluklarım alındı yine ellerimden
Çalan kim !
Kapıp kaçan kim
Koşsanıza peşinden yakalasanıza !
Kaybettim ruhumu hükümsüzdür yazdım yüreğime kalın puntolarla görüdünüz mü..
Düşününce şimdi nasıl da zor geliyor hayat boyu süreceğini bildiğim o mahkeme kapısından girmek içeri
Hakkımı aramaya kalkmak hiç bitmeyecek bir kitabın ön sözü olarak kalmak olacak biliyorum !
Önsöz okunacak sırası geçecek ama kitap hiç bitmeyecek !
Biliyorum
Yaşadım çünkü !
O giriş paragrafındaki en afilli cümle oldum daha öncede
Anlayarak okumak okuduğunu anlamak öğretildi bana girdiğim bütün türkçe derslerinde
Ahhh çocukluğum
Ahhh kanayan dizlerim
Fasülyedenmiş verdiğin acı yüreğim kanıyor artık
Bilir misiniz acısını
Hepiniz mi kaçırdınız dersleri söyleyin !
Hep birlikte mi kaçtınız okuldan anlatın !
Nerdeydi aklım
Kocaman bir sınıfın içinde kahverengi bir sıranın üstünde dev gibi bir yalnızlıkla oturuyorken kimdi gözlerimi kapatan görmeyeyim diye daha en başından en sonunu !
Toplayıp da gücümü atabilseydim üstümdeki o karabasanı görebilirdim şimdiki bu eşsiz yalnızlık senfonisinin ilk parçalarının yapa boza nasıl bitirmeye başlandığını taa o zamanlar
Uzun cümlelerden sıkıldım !
İçerimdeki sızıyı kalabalık kelimeler eylemleriyle çoğaltmaktan yoruldum !
İçinden çıkamadığım bu kuyudan
çıkmak için güç aldığım her elin terkinden usandım ! Demiş ya kim dediyse işte ;
-Herkes Hakettiğini Yaşar-
Ağzımın payını aldım
Hakkımı da
Mavi ütopyalarım iç ceplerimde ....
Ben çekiliyorum..
Hayat..
Ziyade olsun sana !
