Parmak uçlarında
yürürdüm..
Çıtım çıkmazdı,
biriduyacak diye korkardım..
Usul usul nefes alır,
gerekirse nefes bile almaz,soluklanmazdım..
Öyle demiştin bana
değil mi sen?
Beni sessiz sev kimse
duymasın!
Ondan mı bu çığlıklar
dolusu gidişin?
Sessizce sevdiğim adam...ı
ondan mı çığlık çığlığa kaybedişim!
Şimdi ses tellerim
yer ile gök arsında
sığınacak bir yer arıyor..
Öyle sahipsiz
harflerim..
Kelimelerim hep kekeme artık..
seni severken hiç konuşmazdım..
Sensiz kurulan tüm cümlelerin kafasına sıktım bugün..
Ben seni hiç
bağışlamadım!..
seni bir başkasına hiç
bağışlamadım!