bazen acı bir gülümsemedeydi sANa sitemim, bazense pervasızca akan gözyaşlarımdı... Nedendi, niçindi bu yaralar? Herşeyi bu kadar zorlaştırmanın sebebi neydi? gün geçtikçe unutursun diyordu beni teselli edenler... oysa anlamıyorlardı ki kendinden bir parça kaybedince sende zayıflarsın... bilmiyorlardıki biri seni bu kadar kırarsa yaşayamazsın...
insanlar neden yalan söylerler ki? neden sürekli birinin canını yakmya çalışırlar? neden bu yanlışlar? neden bi insana bu kadar güvenirsin...
işte sEN benm bu nedenler içinde kaybolmama sebeb oldun.. sEn ki güvendiğim, inandığım insandın.. sEn 0ydun... En güvendiğim, en değer verdiğim, en inandığm insandın.. ne zaman ağlasam sEn gelirdn aklıma. bana ''kendini hiç üzme olur mu'' deyişin gelirdi.. sonra gÜLÜşün gelirdi aklıma..''eğer sen üzülürsen ben daha çok üzülürm'' deyişin gelirdi..sırf seni üzmemk için ağlamayı bırakrdım.. düşünürdüm ki her damla akan gözyaşım bile senin yokluğun için akıyor.. o zamn ağlamayı bırakrdım çünkü senden bi parçann daha benden gitmesini istemezdim...
varlığnla hep güvende hissederdim kendimi.. nerde olursam olaym hep yanımda olduğnu bilirdim.. ne zaman başım skışsa yardımıma gelecek olan süper kahramanmdın sen benim.. beni rüyalarmda bile yanlız bırakmayan sevgiliydin...
sevginle hayat bulduğum, yokluğunla kaybolduğum kişiydin sen.. sen benim içm 0ydun.. 0 sevecen, 0 tatlı, 0 mutlu, 0 güven veren, 0 güçlü insandn.. hep 'ilk' leri yaşatan 0ydun...
yokluğnda çok şey kaybettim doğru.. ama bana hayatın başka bir yüzünü gösterdin.. güvensizliğn, sahteliğin, acının olduğu yüzdü burası...
ben seni sevmekten hİç vazgeçmemiştimki! sen BeNi sevmekten vazgeçmiştin...hemde çok kolay bir şekilde...
şimdi soruyorum sana insan hiç 0 kişiden vazgeçer miydi? vazgeçse bu nasıl sevgi olurdu ki? sen benden vazgeçtin..sen, senin için herşeyi göze alan birisinden vazgeçtin.. sen SeNden vazgeçtin..
vazgeçmek o kdar kolay olduysa eğer bende SeNden vazgeçtim bİleSİn!! SeNden, sözlerinden, güveninden, gülüşünden vazgeçtim.. o kadar olumsuzluğn içnde olabilecek tek GüzEL şey olan SeNden vazgeçtim...
SeN BeN den vazgeçtiysen; BeN de SeN den vazgeçtim bilesin!!
alıntıdır
insanlar neden yalan söylerler ki? neden sürekli birinin canını yakmya çalışırlar? neden bu yanlışlar? neden bi insana bu kadar güvenirsin...
işte sEN benm bu nedenler içinde kaybolmama sebeb oldun.. sEn ki güvendiğim, inandığım insandın.. sEn 0ydun... En güvendiğim, en değer verdiğim, en inandığm insandın.. ne zaman ağlasam sEn gelirdn aklıma. bana ''kendini hiç üzme olur mu'' deyişin gelirdi.. sonra gÜLÜşün gelirdi aklıma..''eğer sen üzülürsen ben daha çok üzülürm'' deyişin gelirdi..sırf seni üzmemk için ağlamayı bırakrdım.. düşünürdüm ki her damla akan gözyaşım bile senin yokluğun için akıyor.. o zamn ağlamayı bırakrdım çünkü senden bi parçann daha benden gitmesini istemezdim...
varlığnla hep güvende hissederdim kendimi.. nerde olursam olaym hep yanımda olduğnu bilirdim.. ne zaman başım skışsa yardımıma gelecek olan süper kahramanmdın sen benim.. beni rüyalarmda bile yanlız bırakmayan sevgiliydin...
sevginle hayat bulduğum, yokluğunla kaybolduğum kişiydin sen.. sen benim içm 0ydun.. 0 sevecen, 0 tatlı, 0 mutlu, 0 güven veren, 0 güçlü insandn.. hep 'ilk' leri yaşatan 0ydun...
yokluğnda çok şey kaybettim doğru.. ama bana hayatın başka bir yüzünü gösterdin.. güvensizliğn, sahteliğin, acının olduğu yüzdü burası...
ben seni sevmekten hİç vazgeçmemiştimki! sen BeNi sevmekten vazgeçmiştin...hemde çok kolay bir şekilde...
şimdi soruyorum sana insan hiç 0 kişiden vazgeçer miydi? vazgeçse bu nasıl sevgi olurdu ki? sen benden vazgeçtin..sen, senin için herşeyi göze alan birisinden vazgeçtin.. sen SeNden vazgeçtin..
vazgeçmek o kdar kolay olduysa eğer bende SeNden vazgeçtim bİleSİn!! SeNden, sözlerinden, güveninden, gülüşünden vazgeçtim.. o kadar olumsuzluğn içnde olabilecek tek GüzEL şey olan SeNden vazgeçtim...
SeN BeN den vazgeçtiysen; BeN de SeN den vazgeçtim bilesin!!
alıntıdır