Gece çoktan bitti
bak.
bak ben de televizyonu kapattım artık odamda
yalnızlığın beni kapattığı.
ve son filmde çok ağladım neden bilmem.
düşler bitti.
sirk kapandı.
gün ağardı.
ve ben.....
sıyırmamışken üstümden geçmiş günün kılığını hala
sen.....
hangi yataklara uzanabildin???
gece çoktan bitti bak.
bak ben yine fark ettim yeniden unuttuğum her şeyi.
ve anladım.....
kendi yalanlarımda kaybolurken
esasında senin gerçekliğini yitirdiğimi
aslında olmadığım beni ne kadar iyi bildiğimi.
önce sevildiğim yalanını söyledim herkese
hepsinin bildiği ya da hiçbirinin bilmediği.
ya da bilmesi bile gerekmediği.....
sonra bir kostüm geçirdim üzerime
ve buldum kendime ucuza satılan ikinci el bir sürü maske.
olduğum
olmadığım
olamadığım
olmam gereken
olmak istediğim ve istemediğim
o l m a m ı i s t e d i ğ i n
ve şimdi.....
bir hayal kırıklığım var artık
telli duvaklı
içimde
ve avuç dolusu kırık kalp parçası cebimde.
ağlamaya dolmuşken gözlerim geceye saklı
kayıplarımın hüznüyle
arıyorum çaresizliğimin çaldıklarını
gerilmiş bir gitarın tellerinde.
ya sen.....
hangi gün yine geceye dönmemişken
ve hangi dün elbet bugüne
nasıl bu denli çirkinleştirdikçe güzelleşip
bu kadar azalttıkça çoğalabildin?
ve artık.....
sözün de özü yokken
ben.....
hangi cüretle
tanımadık ellerin yaptığı rüyalara
senin ellerin diye
kendi ellerimle uzanabildim?
gece çoktan bitti bak.
bak ben de kapatıyorum artık.
her akşam kusarak başlayıp
her sabah ağlayarak uyandığım
tiksindirici yaşanmamışlığımı yazıyorum kendi tarihime.
kopyalar çekiyorum
çoktan kapattığın defterlerimden
alışkanlık dahilinde.
gece çoktan bitti bak.....
ve ben.....
aslında fark ettim şimdi.
ben hiç kimseyim.
ben herhangi bir kimseyim.
ben
senin için
herhangi bir kimsenin her an olabileceği bir hiç kimseyim....
bak.bak ben de televizyonu kapattım artık odamda
yalnızlığın beni kapattığı.
ve son filmde çok ağladım
neden bilmem.düşler bitti.
sirk kapandı.
gün ağardı.
ve ben.....
sıyırmamışken üstümden geçmiş günün kılığını hala
sen.....
hangi yataklara uzanabildin???
gece çoktan bitti
bak.bak ben yine fark ettim yeniden unuttuğum her şeyi.
ve anladım.....
kendi yalanlarımda kaybolurken
esasında senin gerçekliğini yitirdiğimi
aslında olmadığım beni ne kadar iyi bildiğimi.
önce sevildiğim yalanını söyledim herkese
hepsinin bildiği
ya da hiçbirinin bilmediği.ya da bilmesi bile gerekmediği.....
sonra bir kostüm geçirdim üzerime
ve buldum kendime ucuza satılan ikinci el bir sürü maske.
olduğum
olmadığım
olamadığım
olmam gereken
olmak istediğim ve istemediğim
o l m a m ı i s t e d i ğ i n
ve şimdi.....
bir hayal kırıklığım var artık
telli duvaklı
içimde
ve avuç dolusu kırık kalp parçası cebimde.
ağlamaya dolmuşken gözlerim geceye saklı
kayıplarımın hüznüyle
arıyorum çaresizliğimin çaldıklarını
gerilmiş bir gitarın tellerinde.
ya sen.....
hangi gün yine geceye dönmemişken
ve hangi dün elbet bugüne
nasıl bu denli çirkinleştirdikçe güzelleşip
bu kadar azalttıkça çoğalabildin?
ve artık.....
sözün de özü yokken
ben.....
hangi cüretle
tanımadık ellerin yaptığı rüyalara
senin ellerin diye
kendi ellerimle uzanabildim?
gece çoktan bitti
bak.bak
ben de kapatıyorum artık.her akşam kusarak başlayıp
her sabah ağlayarak uyandığım
tiksindirici yaşanmamışlığımı yazıyorum kendi tarihime.
kopyalar çekiyorum
çoktan kapattığın defterlerimden
alışkanlık dahilinde.
gece çoktan bitti
bak.....ve ben.....
aslında fark ettim şimdi.
ben hiç kimseyim.
ben herhangi bir kimseyim.
ben
senin için
herhangi bir kimsenin her an olabileceği bir hiç kimseyim....