Bugün buz gibisin; gölgen de
belirsizliğin de ıslak saçların da öyle.
Bugün buz gibisin ve ben ölüyorum.
Seni gördüğüm en son günden daha soğuksun bugün.
Hissettiğim gibi değilsin eşsiz bir sevgili değilsin sen artık.
Senin herkesten farklı kahverengi gözlerine ne oldu?
Neden bugün mavi söyler misin?
Değiştin bugün ellerin de soğuk senin kalbimin tam ortasından sızan sıcaklığıngözlerimde belirmiyor artık.
Titriyorum üşüyorum.
Sensizlik içime akıyor gözlerimden süzülen kuru yaşlarla işte.
Yine farksızım yine hüznü yazıyorum yine sen hep sen ve yine buz gibisin...
Elini son bir kez uzat dedim belki ayaküstü
belki trafiğin içinde belki karanlıkta yüzüm belirsizken
belki çok yakınında ama çok uzağındayken...
Elini son bir kez uzat dedim böyle bitmesin
böyle gömülmesin birşeyler en dibe.
Dibe vurmayalım dedim mesafelerle değil; gerçekleri baygınlığın yüzüne su niyetine serpiştirerek bitseydi.
Keşke demiyorum ama keşke bugün sıcak olsaydın mevsim şartlarına uygun.
Gerçi mevsimler de karıştı birbirine bir sıcak bir soğuk artık...
Ama sen dengelisin bugün bugün sadece soğuksun.
Tamam bırak artık ellerimi.
Nasılsa yeterince sevdin beni ve oyunun sonu birgün gelmeliydi.
Tamam çek git.
Bir daha gözlerimin içine asla bakma belirsiz.
Bir dahakine sevgide neden arama ve sev nedensiz.
Ama bensiz ve benden habersiz...
Bugün soğuksun buz gibisin.
Bilmek ister misin ne haldeyim?
Çok iyi yaşıyorum herşey yolunda.
Mutlu gözüküyorum değil mi?
Evet mutlu gözüküyorum.
Uydurmaca bitsin bu yazı. Yalanlarla bitsin baştan sona yalandı nasılsa... Parçalanmışlıkların alınmak istenmeyen öcüyle kelimelerin güçsüz yüklenişleriyle bitsin.
Yararsız faydasız nedensiz bitsin.
Buz gibisin bugün soğuksun.
belirsizliğin de ıslak saçların da öyle. Bugün buz gibisin ve ben ölüyorum.
Seni gördüğüm en son günden daha soğuksun bugün.
Hissettiğim gibi değilsin
eşsiz bir sevgili değilsin sen artık. Senin herkesten farklı kahverengi gözlerine ne oldu?
Neden bugün mavi söyler misin?
Değiştin bugün
ellerin de soğuk senin kalbimin tam ortasından sızan sıcaklığıngözlerimde belirmiyor artık. Titriyorum
üşüyorum. Sensizlik içime akıyor gözlerimden süzülen kuru yaşlarla işte.
Yine farksızım
yine hüznü yazıyorum yine sen hep sen ve yine buz gibisin...Elini son bir kez uzat dedim
belki ayaküstü belki trafiğin içinde
belki karanlıkta yüzüm belirsizken belki çok yakınında ama çok uzağındayken...
Elini son bir kez uzat dedim
böyle bitmesin böyle gömülmesin birşeyler en dibe.
Dibe vurmayalım dedim
mesafelerle değil; gerçekleri baygınlığın yüzüne su niyetine serpiştirerek bitseydi. Keşke demiyorum
ama keşke bugün sıcak olsaydın mevsim şartlarına uygun. Gerçi mevsimler de karıştı birbirine
bir sıcak bir soğuk artık... Ama sen dengelisin bugün
bugün sadece soğuksun.Tamam
bırak artık ellerimi. Nasılsa yeterince sevdin beni ve oyunun sonu birgün gelmeliydi.
Tamam
çek git. Bir daha gözlerimin içine asla bakma belirsiz.
Bir dahakine sevgide neden arama ve sev nedensiz.
Ama bensiz ve benden habersiz...
Bugün soğuksun
buz gibisin. Bilmek ister misin ne haldeyim?
Çok iyi yaşıyorum
herşey yolunda. Mutlu gözüküyorum değil mi?
Evet
mutlu gözüküyorum.Uydurmaca bitsin bu yazı. Yalanlarla bitsin baştan sona yalandı nasılsa... Parçalanmışlıkların alınmak istenmeyen öcüyle
kelimelerin güçsüz yüklenişleriyle bitsin. Yararsız
faydasız nedensiz bitsin. Buz gibisin
bugün soğuksun. 
